احکام اسلامى، برگرفته از تشریع و قانون گذارى خداوند است که توسط پیامبر گرامى اسلام و امامان معصوم علیهم السلام، به مردم ابلاغ شده است. بنابراین منشأ و مبناى اعتبار احکام و مقرّرات در همه ادیان و به طور مشخص در اسلام، اراده و خواست خداى متعال است و همان گونه که ابلاغ آیات و احکام توسط پیامبران و امامان که همگى مرد بودند هیچ مشکلى را ایجاد نکرده بیان احکام زنان از سوى مراجع تقلید مرد نیز مشکلى را به وجود نخواهد آورد. گرچه به لحاظ فتواى برخى از مراجع بزرگ، زنان مى توانند براى سایر زنان مرجع تقلید شوند و زنان از وى پیروى کنند. امّا در اصل استنباط و کشف حُکم تفاوتى میان زن و مرد نیست و از جهت موضوع شناسى، مراجع تقلید نیز، مى توانند از زنان درباره امور اختصاصى مشاوره بگیرند و مسایل فقهى را بر اساس آن و مدارک دیگر استنباط کنند. هم چنان که پزشک مرد که در زمینه بیمارى هاى زنان تخصص دارد هرگز مشکلات باردارى، قاعدگى و… را احساس نکرده است؛ اما این امر دلیل نمى شود که وى نتواند در این زمینه نظر بدهد و به معالجه بپردازد.نکته اى که شاید دغدغه بعضى بانوان محترم باشد و آن احتمال جهت گیرى مردان به نفع مردها یا به ضرر زن ها باشد که شرط عدالت و تقوا در مرجعیت آن هم در حد بسیار بالا مانع این جهت گیرى و غرض ورزى خواهد شد و در حقیقت احکام زن یا مرد نداریم بلکه آنچه براى مرجع تقلید مهم است استنباط احکام الهى است که صاحب نظران باتقوا و بى غرض به کشف آن مى پردازند. براى آگاهى بیشتر ر.ک: جستارى در هستى شناسى زن، اسدالله جمشیدى و… ص 77 به بعد.