مرحوم مجلسی در مرآه العقول که شرح بر کتاب کافی است در باره مرجع ضمیر «و انت خیر منزول به» این گونه می فرماید:أقول الضمیر فی قوله به یحتمل إرجاعه إلى اسم المفعول نفسه کما جوز الرضی (ره) فی بحث الصفة المشبهة (فی قولهم حسن وجهه) إرجاع الضمیر إلى الصفة، و یحتمل إرجاعه إلى موصوف مقدر له أی أنت خیر شخص منزول به کما قال: المازنی فی قولهم: الممرور به زید، إن الضمیر راجع إلى الموصوف المقدر و إن ذهب الأکثر فی هذا المقام إلى إرجاعه إلى لام الموصول، و یحتمل إرجاعه إلى الذات المبهمة المأخوذة فی الصفات فإن قولنا منزول به فی قوة ذات ما نزل به، و یحتمل إرجاعه إلى الضمیر الذی وقع مبتدأ، و لعله أظهر لأنک إذا قلت زید مضروب ففیه ضمیر عائد إلى زید، و إذا قلت ممرور به فهذا الضمیر البارز ینوب مناب هذا الضمیر المستتر و لذا یجری علیه التذکیر و التأنیث و التثنیة و الجمع فتدبر. ( مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، ج 14، ص: 99)ضمیر در به ممکن است به همان اسم مفعول برگردد همان گونه که سید رضی در بحث صفت مشبهه در حسن وجهه جایز می داند که ضمیر به صفت برگردد و ممکن است ضمیر به موصوف مقدری بازگردد یعنی تو بهترین شخصی هستی که به او نازل می شوند همان گونه که مازنی در الممرو به زید می گوید که ضمیر راجع به موصوف مقدر است هرچند اکثر در این مقام آن را ارجع به لام موصول می دانند و ممکن است ارجاع ان به ذاتی که مبهم در صفات است چون منزول به در قوه ذاتی است که به او نزول صورت گرفته و ممکن است ارجاع ضمیر به ضمیری که مبتدا واقع شده (انت) و شاید این وجه اظهر باشد چون وقتی می گوییم زید مضروب در آن ضمیری است که به زید باز می گردد و هر گاه بگویی زید ممرور به این ضمیر بارز نایب مناب آن ضمیر مستتر است و به همین جهت تذکیر و تانیث و تثنیه وجمع بر آن جاری است . بنا براین به نظر می رسد همان گونه که مرحوم مجلسی می فرماید اظهر این است که ضمیر به انت باز می گردد و معنا این گونه خواهد بود که تو بهترین کسی هستی که فردی بر تو نازل می شود

مرحوم مجلسی در مرآه العقول که شرح بر کتاب کافی است در باره مرجع ضمیر «و انت خیر منزول به» این گونه می فرماید:أقول الضمیر فی قوله به یحتمل إرجاعه إلى اسم المفعول نفسه کما جوز الرضی (ره) فی بحث الصفة المشبهة (فی قولهم حسن وجهه) إرجاع الضمیر إلى الصفة، و یحتمل إرجاعه إلى موصوف مقدر له أی أنت خیر شخص منزول به کما قال: المازنی فی قولهم: الممرور به زید، إن الضمیر راجع إلى الموصوف المقدر و إن ذهب الأکثر فی هذا المقام إلى إرجاعه إلى لام الموصول، و یحتمل إرجاعه إلى الذات المبهمة المأخوذة فی الصفات فإن قولنا منزول به فی قوة ذات ما نزل به، و یحتمل إرجاعه إلى الضمیر الذی وقع مبتدأ، و لعله أظهر لأنک إذا قلت زید مضروب ففیه ضمیر عائد إلى زید، و إذا قلت ممرور به فهذا الضمیر البارز ینوب مناب هذا الضمیر المستتر و لذا یجری علیه التذکیر و التأنیث و التثنیة و الجمع فتدبر. ( مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول، ج 14، ص: 99)ضمیر در به ممکن است به همان اسم مفعول برگردد همان گونه که سید رضی در بحث صفت مشبهه در حسن وجهه جایز می داند که ضمیر به صفت برگردد و ممکن است ضمیر به موصوف مقدری بازگردد یعنی تو بهترین شخصی هستی که به او نازل می شوند همان گونه که مازنی در الممرو به زید می گوید که ضمیر راجع به موصوف مقدر است هرچند اکثر در این مقام آن را ارجع به لام موصول می دانند و ممکن است ارجاع ان به ذاتی که مبهم در صفات است چون منزول به در قوه ذاتی است که به او نزول صورت گرفته و ممکن است ارجاع ضمیر به ضمیری که مبتدا واقع شده (انت) و شاید این وجه اظهر باشد چون وقتی می گوییم زید مضروب در آن ضمیری است که به زید باز می گردد و هر گاه بگویی زید ممرور به این ضمیر بارز نایب مناب آن ضمیر مستتر است و به همین جهت تذکیر و تانیث و تثنیه وجمع بر آن جاری است . بنا براین به نظر می رسد همان گونه که مرحوم مجلسی می فرماید اظهر این است که ضمیر به انت باز می گردد و معنا این گونه خواهد بود که تو بهترین کسی هستی که فردی بر تو نازل می شود