تعدادی از روایات، از قتل و کشتاری سخن می گوید که پیش از ظهور مهدی(ع) به وقوع می پیوندد. برخی از این روایات، تنها کشتار را یادآور می شود و برخی وسعت کشتار را نیز مشخص می کند. بر این اساس پیش از ظهور امام عصر (عج) مرگ و میر عظیمی رخ میدهد که طبق احادیث مختلف دو سوم، پنج هفتم و حتی نه دهم جمعیت جهان مرده یا کشته خواهند شد. البته مقدار آن بداء بردار بوده و نمیتوان نظری قطعی در مورد آن داد. اما این مرگ و میر توسط چند عامل انجام خواهد گرفت.
۱- کشتار در جنگ ها که به بعضی از موارد آن اشاره کرده ایم از جمله، جنگ های سفیانی، بنی عباس، یمانی و خراسانی، شروسی و مروزی، اصهب و ابقع و امثال آن ها مانند داعش که ابتدای آنهاست. و بطور کلی امام رضا(ع) در این باره می فرماید: پیش از ظهور امام زمان(ع) کشتارهای پیاپی و بی وقفه رخ خواهد داد.
۲-بلایای طبیعی که احادیث بسیاری در مورد زیاد شدن زلزله ها در شام و خراسان وارد شده و بطور عام پیامبر (ص) فرموده اند که زمان ظهور فرا نمی‌رسد، مگر آنکه… زلزله‌ها فراوان شوند، و سیل مخصوصا در نجف و کوفه و باد ها و خسف هایی در بیداء، حرستا، خسف مشرق و سایر بلایای طبیعی که عالم را فرا گرفته و بیشتر خواهد شد.
۳-بیماری های مختلف از جمله وبا و طاعون که مخصوصا در چند حدیث فرموده اند: پیش از ظهور قائم (عج) مرگی قرمز است و مرگی سفید، که مرگ قرمز شمشیر بوده و مرگ سفید طاعون است. و بیماری ها میتواند اثر جنازه هایی که از کشتار ها باقی مانده باشد.
۴-قحطی ها علت دیگر مرگ هاست که امام صادق علیه السلام در معنی آیه وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْ ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرین ذکر کرده و در معنی هر کلمه میفرمایند: خوف ترس از بیماری ها و از پادشاهان فلان خاندان (بنی عباس) در پایان سلطنتشان است و جوع گرسنگی از گرانی نرخ هاست و نقص من الاموال قحطی و کساد شدن بازرگانى و کم شدن سود آن است و الْأَنْفُسِ خطرات جانی و مرگ زودرس میباشد و الثَّمَراتِ نیامدن باران و کم شدن بارورى آنچه کاشته میشود و کمبود برکت میوه هاست، و بَشِّرِ الصَّابِرین بشارت ایشان به خروج قائم علیه السّلام میباشد در آن وقت. و آنچه گفته شد را در حدیثی دیگر به این تعبیر آورده اند ناگزیر باید پیش از آمدن قائم علیه السّلام سالى باشد که مردم در آن سال گرسنه بمانند و آنان را ترسى سخت از کشتار و کاهش در مالها و کم شدن عمرها و محصولات فراگیرد که این در کتاب خداوند بسیار آشکار است. و این معنی عام آیه بود که بطور ملموس شاهد آن هستیم. اما بطور خاص این ترس و گرسنگی را در احادیثی برای کوفه و شام ذکر کرده اند. اما این مرگ و میر ها و کشتار ها بجهت پاکیزه کردن عالم از لوث وجود کفار و مشرکین و منافقین است چرا که جمعیت ایشان بر مؤمین غلبه داشته و برای عالم مانند اخلاط فاسده ای هستند که نیازمند تنقیه و اصلاح مزاج می باشد. مرحوم حاج محمد کریم خان کرمانی اع میفرمایند: عالم حالا در ایام مرض است. و اما بعد از آن که ان شاءالله عالم تنقیه شد به اقسام مختلف چه به شمشیر اعدا که همه سیف الله اند، چه به شمشیر امام، چه به طاعون، چه به وبا، چه به قحط و غلا و گرسنگی، به همه انواع تنقیه عالم را تنقیه می کنند و پاک می کنند و فرج آن است والا این عالم با این احوال، بنیه ظهور امام را ندارد. ( ر.ک : نشانه هایی از دولت موعود” نوشته حجت الاسلام نجم الدین طبسی)
در مورد ویروس کرونا هم گفتنی است : این نوع پدیده ها همیشه و در طول تاریخ بوده است و بطور خاص نمی توان آن را از علایم آخرالزمان ( و احتمالا منظور شما از آخر الزمان ظهور است) دانست ! چون ما الان در آخرالزمان هستیم ؛ ولی اهمیت موضوع ارتباط این نوع پدیده ها با ظهور است. قبل از اینکه به حوادث مربوط به اوضاع اخیر اشاره کنیم، این نکته را بگوییم که ما پیش از ظهور امام عصر (عج) دو نوع علامت داریم؛ اول علائم حتمی و دوم علائم غیرحتمی ظهور.علائم حتمی ظهور مثل خروج سفیانی، یمانی، قتل نفس زکیه و صیحه آسمانی هستند که ظهور امام عصر (عج) در گرو این علائم است و زمانی که این علائم حاصل شود، ظهور امام، حتمی خواهد بود. سایر علائمی که ذکر می‌شود، علائم غیرحتمی است. در روایتی که از امام علی (ع) نقل شده حدود ۴۰ علامت ذکر شده است. علائم غیرحتمی همانطور که از اسمش پیداست، علائمی هستند که در پی آن علائم امکان دارد ظهور اتفاق بیفتد و ممکن است ظهور اتفاق نیفتد؛ یعنی ظهور امام عصر (عج) در گرو این علائم نیست. ممکن است علائم به وقوع بپیوندد، اما امام (عج) ظهور کنند و ممکن است علائم اتفاق نیفتد، اما امام (عج) ظاهر شوند. به همین جهت از آن‌ها به علائم غیرحتمی تعبیر کردند. پس اگر علائم غیرحتمی اتفاق افتاد، ولی امام ظهور نکردند، نباید بگوییم چرا آقا نیامدند؟ چون این علائم حتمی نیست و ظهور در گرو این‌ها نیست.
علائم ظهور اعم از حتمی و غیرحتمی اینطور نیست که همیشه متصل به ظهور باشند. علامت وجود دارد، اما لازم نیست حتماً متصل به ظهور باشد. ممکن است علائم آشکار شود، اما صد‌ها سال بعد ظهور رخ دهد. مانند سقوط حکومت عباسی که یکی از علائم ظهور است و حدود ۸۰۰ سال قبل و در سال ۶۵۶ هجری قمری حکومت عباسی سرنگون شد، اما هنوز ظهور اتفاق نیفتاده است. برخی علائم مثل صیحه آسمانی متصل به ظهور هستند و ممکن است مثلاً ۳ ماه قبل از ظهور باشد یا مثلاً ظهور سفیانی که با ظهور امام (عج) نزدیک به ۹ ماه فاصله دارد یا خروج یمانی و قتل نفس زکیه که به ظهور امام متصل هستند.بسیاری از مسائل مانند بیماری‌ها که اکنون شاهدش هستیم، جنبه قطعی ندارد. وقتی این علائم را می‌بینیم، نمی‌توانیم بگوییم بعد از این علائم ظهور اتفاق می‌افتد. علائمی که در روایات است نمی‌توانیم تطبیق قطعی بدهیم. البته به عنوان احتمال می‌توان گفت، اما به عنوان قطع خیر.
نکته دیگر اینکه حوادث مرتبط با قبل از ظهور امام زمان (عج) مانند بهم ریختگی بهداشت، امنیت، اقتصاد، وضع اعتقادات و دیانت مردم، ضعف حکومت‌ها، کشتار و… ارتباطی با حاکمیت امام زمان (عج) ندارد؛ یعنی این رخداد‌ها برای قبل از حکومت امام (عج) است و نمی‌توانیم این‌ها را به حساب ظهور بگذاریم. این موارد مربوط به حکومت‌های ظالم است که بر اثر جنایت‌های آن‌ها و برخی امور دیگر چنین مشکلاتی برای جامعه رخ می‌دهد. درباره تحولات جهانی قبل از ظهور، می توان به وضع دینی مردم و مساجد، فقها، ضعف اعتقادات، مسائل اقتصادی مردم، وضع اخلاقی، عواطف انسانی، انتشار اعمال مخالف عفت، آرزوی کمی فرزند، کم شدن مرد‌ها در جامعه، نبود امنیت راه‌های دریایی، زمینی، هوایی، اتفاقات و جنایات وحشتناک و فشار بر مسلمانان، کشتار و قتل، نبود پناهگاه برای مستضعفان، کمبود باران و بارندگی در غیرموقع، گرانی، فقر و فساد بازار پو… اشاره کرد.
به دو نکته که مربوط به شرایط کنونی است، اشاره می‌کنیم. هر روز در یک گوشه‌ای از جهان مخصوصاً مسلمانان گرفتار قتل می‌شوند؛ یک روز در هند، یک روز در عراق و افغانستان و … بالاخره این اوضاع کشتار، ناامنی‌ها و جنگ‌ها در روایات آمده است. از پیامبر اکرم (ص) روایت داریم که ۴ فتنه در آخرالزمان است؛ فتنه اول: خون مباح می‌شود، فتنه دوم: گرانی زیاد می‌شود، فتنه سوم: بی‌ارزش شدن خون‌ها، اموال و فروج (نوامیس) و فتنه چهارم که از همه بدتر است و فتنه کر و کوری که عالمگیر است و همانند حرکت کشتی در دریاست و یک موج و صدای وحشتناک تولید می‌کند که شام و عراق و … را در بر می‌گیرد. مثال دیگر درباره واقعه «حره» است که یزید در زمان امام حسین (ع) به راه انداخت و ۱۰ هزار نفر را کشت و به نوامیس مسلمانان در مدینه تعدی و تجاوز کرد. حال در روایات مطرح می‌شود که حوادثی مثل واقعه حره در برابر حوادث آخرالزمانی هیچ است. روایت دیگری است که می‌گوید ظهور امام عصر (عج) محقق نمی‌شود؛ مگر اینکه دو ثلث مردم کشته شوند یا روایت دیگر می‌گوید که نُه دهم مردم کشته می‌شوند. البته این‌ها حتمیات نیست، ممکن است اتفاق نیفتد. از مجموع روایات بر می‌آید که خونریزی و کشتار زیادی رخ می‌دهد و این کشتار از کجا شروع می‌شود، چه کسانی پشت پرده هستند و به کجا ختم می‌شود، خیلی مشخص نیست. ولی به هر حال وقتی انسان‌های جانی دنیا را اداره کنند که منافعشان برایشان مهم باشد و جان مردم برایشان بی‌ارزش باشد، مشخص است که دست به کشتار هم می‌زنند.
چنان که گذشت جنبه دیگر قضیه این است که کشتار مردم گاهی بر اثر جنگ است که روایات متعددی دارد، اما گاهی بر اثر جنگ نیست، مرگ است که از آن در روایات به «موت الابیض» تعبیر شده است. در روایتی از امام علی (ع) درباره مرگ سفید سؤال می‌کنند. امام فرمود: ۲ نوع مرگ قبل از ظهور است؛ نوع اول مرگ سفید و نوع دوم مرگ قرمز. بعد امام بیان کرد: مرگ قرمز به معنای کشتاری مثل جنگ است، اما «موت الابیض» مثل طاعون است. در برخی روایات امیرالمؤمنین (ع) درباره حوادث ظهور گفتند؛ کشتار‌های وحشتناک یا در روایت دیگر کشتار‌های سریع یا فجیع، قتل‌هایی با زجرکشی و دردآور که تند تند مرگ‌های سریع رخ می‌دهد و طاعون شدید فراگیر می‌شود. از امام باقر (ع) روایت داریم که امام (عج) ظهور نمی‌کند، مگر با فراگیر شدن ترس و طاعون.
در روایت دیگری است که امام (عج) زمانی خروج می‌کند که مردم دیگر مأیوس شوند. البته نمی‌خواهم بر شرایط کنونی کشور تطبیق دهم، اما شما نگاه کنید مردم چطور در برابر یک بیماری که می‌گویند خطرش از زکام کمتر است به هراس افتاده و تمام کشور را درگیر کرده است.از امام کاظم (ع) روایت داریم که پیامبر اکرم (ص) فرمودند: از علائم ظهور و قیامت، مرگ‌های ناگهانی و جذام، یعنی بیماری‌های واگیردار است. از علائم دیگر اینکه انسان بدون درد بمیرد، فرض کنید یک تب مختصر می‌کند و می‌میرد. در روایت دیگر به صاعقه‌های آخرالزمان اشاره شده است. «صاعقه» یعنی در کما رفتن و اینکه احساس و درکی از چیزی ندارد که بر اثر صدای وحشتناک یا مسائل دیگر رخ می‌دهد. الان ببینید به خاطر ویروس کرونا همه مساجد حتی مسجدالحرام تعطیل شده است یا تعداد معدودی حضور دارند. مسجدالحرامی که عزت مسلمانان است و ۶ میلیون نفر در آن جا می‌گیرد. ایران اسلامی هم یکی از ۱۰۰ کشوری است که درگیر این ویروس شده است. حوزه‌های علمیه در ایران و عراق تعطیل شده است. در کشور‌های اروپایی مراکز و تجمعات تعطیل شده است. ممکن است این موضوع همان اموری باشد که در روایات به آن اشاره شده است. در روایت داریم که اگر حج تعطیل شود، خدا به آن‌ها امان نمی‌دهد. قبل از ایام ظهور، صحبت از کشتار و خونریزی در اعمال حج هست که بعضی بر فاجعه منا تعبیر می‌کنند و البته این هم احتمالی است. یا مسأله تعطیلی نماز جماعات هیچ دلالتی بر علائم ظهور ندارد. خود ائمه (ع) گاهی که امراضی مثل وبا یا طاعون شیوع پیدا می‌کرد، درخواست لغو تجمعات را می‌دادند. فرض کنید حرم مطهر امیرالمومنین (ع) یا آستان حضرت معصومه (س) و حرم حضرت امام رضا (ع) بسته شود. این موجب نمی‌شود که امام رضا (ع) یا هر امام دیگری موقعیت شفاعتش را از دست بدهد. به هر حال حرم ائمه (ع) از کعبه که بالاتر نیست. خانه خدا را هم گاهی برای رعایت مسائل بهداشتی می‌بندند.
در هر حال ما باید در برابر این حوادث، شکیبا و صبور باشیم تا از این امتحان با سربلندی بیرون بیاییم. یادمان نرود که خداوند در برابر حوادث طبیعی برای ما راه گذاشته، دعا مشخص کرده و اگر به این مسائل معنوی توجه کنیم، خداوند بلا را دور می‌کند و اگر مقدر است که این قضایا منتهی به ظهور شود، منشأ امیدواری برای همه ماست.