پرسشگر گرامی با سلام و ادب و سپاس از ارتباط با این مرکز1. منظور از « ما لا یعنیه » در حدیث فوق همان امور لغو است و ترک کردن لغو در این روایت بیانگر داشتن اسلام نیکو و پسندیده و مورد رضایت خداوند است .2. بعضی ها خیال می کنند که از هر طریق ممکن می توان خود را به دیگران معرفی کنند، و به خاطر همین عقیده ناصواب متمسک به حرف های لغو و بیهوده می شوند، غافل از آن که، سخن لغو نه تنها بر شخصیت انسان نمی افزاید، بلکه ضربه ای سهمگین بر شخصیت انسان وارد می کند.خداوند کریم به خاطر اهمیت این موضوع و ابطال این عقیده نادرست می فرماید: مومنان کسانی هستند که از لغو اعراض و دوری می کند و روشن است که آیه منحصر در رفتار لغو و بیهوده نیست بلکه شامل گفتار لغو هم می شود «وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ» (مومنون، آیه 3) .در حقیقت لغو همان گونه که بعضی از مفسرین گفته اند هر گفتار و عمل است که فایده قابل ملاحظه ای نداشته باشد.
تفسیر نمونه، ج 14، ص 195
سخن لغو و بیهوده گناه محسوب نمی شود، اما چه بسا زمینه گناهانی مانند: غیبت، تهمت و امثال آن را فراهم می آورد. از این رو مؤمنان از سخن بیهوده پرهیز می کنند و از عمر خود بهترین بهره را می گیرند.
3. مواردی مانند تعریف کردن شوهر از امور روزمره و ماجراهای کاری در طول روز و نیز صحبت کردن با هدف سخت نگذشتن بر مهمان و مانند آن چون اموری هدفمند است و دارای هدفی معقول و قابل قبول و مثبت است و امری بیهوده و بی ثمر نیست مصداق لغو شمرده نمی شود .