با اهدای سلام و عرض احترام؛
معرفت نفس و به طور کلی انسان شناسی هم می تواند فلسفی باشد و هم عرفانی. اگر انسان موضوع و روش بررسی این دو علم را بداند می تواند تشخیص دهد که این کتاب از کدام روش استفاده کرده و بالتبع جزء کدام علم است. مضاف بر اینکه فلسفه و عرفان موضوعات و مسائل مشترکی دارند که باعث می گردد یک کتاب جزء هر دو علم قرار بگیرد. مثلاً کتاب اسفار یا فلسفه صدرایی بسیار به عرفان نزدیک و ممزوج با مسائل عرفانی است. البته اصالت روش فلسفی خود را حفظ کرده است.
اگر در اثری برای اثبات مدعیات سراسر از استدلال عقلی استفاده شود کتابی فلسفی است. اما اگر مبنای کار خود را شهود انسان یا شهود عارفان قرار دهد کتابی عرفانی است. همچنین اگر موضوع انسان شناسی او قلب انسان و حالات این قوه وجودی در انسان را بررسی کند اثری عرفانی است. اما اگر عقل انسان یا فضایل عادی مانند عفت و شجاعت را مورد مطالعه قرار دهد اثری فلسفی است.
سرانجام باید گفت: علیرغم اینکه در این اثر مقداری از مسائل عرفانی وجود دارد و تمایلی نیز به عرفان دارد اما با توجه به اینکه معرفت النفس ابتدایی را مطرح کرده و سعی در ارائه استدلال دارد می توان آن را در زمره آثار فلسفی دانست.