قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۷/۰۹/۱۰
–
۶۹۶ بازدید
در مورد شخصیت سالم مولی ابن حذیفة سوال داشتم که چه کسی بود؟ و چه نقشی در تاریخ اسلام داشته است؟
قیس بن عتبة بن ربیعة بن عبد شمس بن عبد مناف مشهور به ابوحُذَیفة (درگذشت ۱۲ق/۶۳۳م)، از بزرگان صحابه و از سابقین در اسلام و مهاجرین به حبشه و مدینه که در بسیاری از غزوات و سرایا شرکت جست و در جنگ یمامه کشته شد.کنیه وی ابوحذیفه بوده است.[۱] در ضبط نام او اختلاف وجود دارد. ابن سعد نام او را «هُشیم» [۲] و ابن‌هشام «مِهشم» [۳] و خلیفة بن خیاط «هشام» آورده [۴] و برخی نیز «هاشم» گفته‌اند. [۵] سهیلی یادآور شده که نام ابوحذیفة بن عتبه، قیس است و مهشم شخص دیگری است از فرزندان مغیرة بن عبدالله بن عمر بن مخزوم.[۶] مادر او فاطمه دختر صفوان بن امیه کنانی است.[۷] [۸]ابوحذیفه در جنگ یمامه کشته شد. ابن سعد سن او را به هنگام مرگ ۵۳ یا ۵۴ سال[۹] و ابن حجر ۵۶ سال [۱۰] دانسته‌اند.
ابوحذیفه پیش از آنکه پیامبر (ص) برای دعوت مردم به اسلام به خانه ارقم برود، مسلمان شد[۱۱] و خواهرش هند، همسر ابوسفیان او را با دو بیت شعر هجو گفت،[۱۲] که این دو بیت را به جنگ بدر و هنگامی که ابوحذیفه پدرش را به مبارزه فراخواند، مربوط دانسته است.
او همراه با همسرش سهله، دختر سهیل بن عمرو، به حبشه هجرت کرد و پسرش محمد در آنجا زاده شد. [۱۳] از عبارات ابن‌سعد چنین برمی‌آید که وی دوبار به حبشه مهاجرت کرده است [۱۴] این نظر را ابن کلبی [۱۵] و بلاذری [۱۶] نیز تأیید کرده‌اند. به هنگامی که خبر دروغین مسلمان شدن کفار مکه در حبشه منتشر شد، عده‌ای از مسلمانان مهاجر به مکه بازگشتند و چون از دروغ بودن خبر مطلع گشتند، یا در جایی پنهان شدند و یا در پناه یکی از بزرگان کفار قرار گرفتند [۱۷]، در این هنگام ابوحذیفه در پناه امیة (بن خلف) درآمد. [۱۸]
او از نخستین مهاجران به مدینه بود و همراه مولا و پسرخوانده‌اش سالم [۱۹] نزد عباد بن بشر منزل گرفتند و پیامبر(ص) میان ابوحذیفه و عباد عقد اخوت برقرار نمود.[۲۰]شرکت در جنگ ها
ابوحذیفه در غزوات بدر، احد، خندق، حدیبیه و دیگر نبرد‌ها شرکت داشته است. [۲۱] همچنین از شرکت او در برخی از سرایا از جمله در سریه‌ای به فرماندهی حمزة بن‌عبدالمطّلب، ۷ ماه پس از هجرت [۲۲] و سریه‌ای به فرماندهی عبدالله بن جحش [۲۳] و سریه قَطَن به فرماندهی ابوسلمة [۲۴] اطلاع داریم. بنابر نقلی خاص وی در جنگ بدر با وارد کردن ضربتی در کشتن پدرش شرکت کرد.[۲۵] ولی عمده مورخان قاتل عتبه بن ربیعه را حمزه یا حمزه و علی (ع) می‌دانند.[۲۶]
محمد فرزند ابوحذیفه
پس از کشته شدن ابوحذیفه در یمامه، به گفته ابن‌کلبی عثمان متکفل مخارج زندگی پسرش محمد شد، اما محمد در محاصره عثمان یکی از کسانی بود که بر او شورید و مردم مصر را تشویق به قیام کرد. پس از قتل عثمان به شام گریخت و به دست رشدین، غلام معاویه، کشته شد.[۲۷]به نقل از پایگاه ویکی شیعه
پی‌نوشت:
1. الطبقات الکبری، ج۳، ص۸۵
2. الطبقات الکبری، ج۳، ص۸۴
3. السیرة النبویة، ج۱، ص۲۷۷
4. ج۱، ص۲۸
5. ابن‌عبدالبر، ج۴، ص۱۶۳۱؛ ابن‌حجر، ج۴، ص۴۲
6. نکـ: سهیلی، ج۳، ص۳۳؛ نیز ابن حزم، ص۸۸
7. ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۸۴
8. برای اقوال دیگر، نکـ: خلیفه، ج۱، ص۲۸
9. الطبقات الکبری، ج۳، ص۸۵
10. الاصابة فی تمیز الصحابة، ج۴، ص۴۳
11. خلیفه، ج۱، ص۲۸
12. ابن‌اسحاق، ۲۱۰؛ قس: ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۸۵،
13. ابن‌اسحاق، ۱۵۶، ۲۰۵
14. الطبقات الکبری، ج۳، ص۸۴
15. جمهرة النسب، ج۱، ص۲۰۰
16. انساب الاشراف، ج۳، ص۱۹۹
17. طبری، ج۲، ص۳۴۰
18. بلاذری، ج۳، ص۲۲۷
19. نکـ: مالک، ۶۰۵؛ ابن‌هشام، ج۲، ص۱۲۳
20. ابن‌سعد، ج۳، ص۸۴
21. ابن‌سعد، ج۳، ص۸۴ابن‌عبدالبر، ج۴، ص۱۶۳۱
22. واقدی، ج۱، ص۹
23. واقدی، ج۱، ص۱۹
24. واقدی، ج۱، ص۳۴۵
25. واقدی، ج۱، ص۷۰
26. برای نمونه ر.ک به: أنساب الأشراف، ج ۱، ص ۱۵۱؛ زرکلی، الأعلام، ج۴، ص ۲۰۰
27. ابن‌کلبی، ج۱، ص
منابع
ابن‌اثیر، الکامل.
ابن‌اسحاق، محمد، سیرة (رسول الله)، به کوشش محمد حمیدالله، قونیه، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.
ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمیز الصحابة، قاهره، ۱۳۲۸ق.
ابن‌حزم، علی بن احمد، جوامع السیرة النبویة، بیروت، دارالکتب العلمیة.
ابن‌سعد، محمد، الطبقات الکبری، بیروت، دارصادر.
ابن‌عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، به کوشش علی محمد بجاوی، قاهره، ۱۳۸۰ق/۱۹۶۰م.
ابن‌کلبی، هشام‌الدین محمد، جمهرة النسب، به کوشش عبدالستار احمد فراج، کویت، ۱۴۰۲ق.
ابن‌هشام، عبدالملک، السیرة النبویة، به کوشش مصطفی سقّا و دیگران، قاهره، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.
بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، به کوشش عبدالعزیز الدوری، بیروت، ۱۳۹۸ق/۱۹۷۸م.
خلیفة بن خیاط، الطبقات، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۹۶۶م.
زرکلی، خیرالدین، الأعلام قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین، بیروت،دارالعلم للملایین، چاپ هشتم، ۱۹۸۹م.
سهیلی، عبدالرحمن، الروض الانف، به کوشش عبدالرحمن وکیل، قاهره، ۱۳۸۹ق/۱۹۶۹م.
طبری، تاریخ؛ مالک بن انس، الموطأ، استانبول، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.
واقدی، محمد بن عمر، المغازی، به کوشش مارسدن جونز، لندن، ۱۹۶۶م.
ابوحذیفه پیش از آنکه پیامبر (ص) برای دعوت مردم به اسلام به خانه ارقم برود، مسلمان شد[۱۱] و خواهرش هند، همسر ابوسفیان او را با دو بیت شعر هجو گفت،[۱۲] که این دو بیت را به جنگ بدر و هنگامی که ابوحذیفه پدرش را به مبارزه فراخواند، مربوط دانسته است.
او همراه با همسرش سهله، دختر سهیل بن عمرو، به حبشه هجرت کرد و پسرش محمد در آنجا زاده شد. [۱۳] از عبارات ابن‌سعد چنین برمی‌آید که وی دوبار به حبشه مهاجرت کرده است [۱۴] این نظر را ابن کلبی [۱۵] و بلاذری [۱۶] نیز تأیید کرده‌اند. به هنگامی که خبر دروغین مسلمان شدن کفار مکه در حبشه منتشر شد، عده‌ای از مسلمانان مهاجر به مکه بازگشتند و چون از دروغ بودن خبر مطلع گشتند، یا در جایی پنهان شدند و یا در پناه یکی از بزرگان کفار قرار گرفتند [۱۷]، در این هنگام ابوحذیفه در پناه امیة (بن خلف) درآمد. [۱۸]
او از نخستین مهاجران به مدینه بود و همراه مولا و پسرخوانده‌اش سالم [۱۹] نزد عباد بن بشر منزل گرفتند و پیامبر(ص) میان ابوحذیفه و عباد عقد اخوت برقرار نمود.[۲۰]شرکت در جنگ ها
ابوحذیفه در غزوات بدر، احد، خندق، حدیبیه و دیگر نبرد‌ها شرکت داشته است. [۲۱] همچنین از شرکت او در برخی از سرایا از جمله در سریه‌ای به فرماندهی حمزة بن‌عبدالمطّلب، ۷ ماه پس از هجرت [۲۲] و سریه‌ای به فرماندهی عبدالله بن جحش [۲۳] و سریه قَطَن به فرماندهی ابوسلمة [۲۴] اطلاع داریم. بنابر نقلی خاص وی در جنگ بدر با وارد کردن ضربتی در کشتن پدرش شرکت کرد.[۲۵] ولی عمده مورخان قاتل عتبه بن ربیعه را حمزه یا حمزه و علی (ع) می‌دانند.[۲۶]
محمد فرزند ابوحذیفه
پس از کشته شدن ابوحذیفه در یمامه، به گفته ابن‌کلبی عثمان متکفل مخارج زندگی پسرش محمد شد، اما محمد در محاصره عثمان یکی از کسانی بود که بر او شورید و مردم مصر را تشویق به قیام کرد. پس از قتل عثمان به شام گریخت و به دست رشدین، غلام معاویه، کشته شد.[۲۷]به نقل از پایگاه ویکی شیعه
پی‌نوشت:
1. الطبقات الکبری، ج۳، ص۸۵
2. الطبقات الکبری، ج۳، ص۸۴
3. السیرة النبویة، ج۱، ص۲۷۷
4. ج۱، ص۲۸
5. ابن‌عبدالبر، ج۴، ص۱۶۳۱؛ ابن‌حجر، ج۴، ص۴۲
6. نکـ: سهیلی، ج۳، ص۳۳؛ نیز ابن حزم، ص۸۸
7. ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۸۴
8. برای اقوال دیگر، نکـ: خلیفه، ج۱، ص۲۸
9. الطبقات الکبری، ج۳، ص۸۵
10. الاصابة فی تمیز الصحابة، ج۴، ص۴۳
11. خلیفه، ج۱، ص۲۸
12. ابن‌اسحاق، ۲۱۰؛ قس: ابن‌سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۸۵،
13. ابن‌اسحاق، ۱۵۶، ۲۰۵
14. الطبقات الکبری، ج۳، ص۸۴
15. جمهرة النسب، ج۱، ص۲۰۰
16. انساب الاشراف، ج۳، ص۱۹۹
17. طبری، ج۲، ص۳۴۰
18. بلاذری، ج۳، ص۲۲۷
19. نکـ: مالک، ۶۰۵؛ ابن‌هشام، ج۲، ص۱۲۳
20. ابن‌سعد، ج۳، ص۸۴
21. ابن‌سعد، ج۳، ص۸۴ابن‌عبدالبر، ج۴، ص۱۶۳۱
22. واقدی، ج۱، ص۹
23. واقدی، ج۱، ص۱۹
24. واقدی، ج۱، ص۳۴۵
25. واقدی، ج۱، ص۷۰
26. برای نمونه ر.ک به: أنساب الأشراف، ج ۱، ص ۱۵۱؛ زرکلی، الأعلام، ج۴، ص ۲۰۰
27. ابن‌کلبی، ج۱، ص
منابع
ابن‌اثیر، الکامل.
ابن‌اسحاق، محمد، سیرة (رسول الله)، به کوشش محمد حمیدالله، قونیه، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.
ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمیز الصحابة، قاهره، ۱۳۲۸ق.
ابن‌حزم، علی بن احمد، جوامع السیرة النبویة، بیروت، دارالکتب العلمیة.
ابن‌سعد، محمد، الطبقات الکبری، بیروت، دارصادر.
ابن‌عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، به کوشش علی محمد بجاوی، قاهره، ۱۳۸۰ق/۱۹۶۰م.
ابن‌کلبی، هشام‌الدین محمد، جمهرة النسب، به کوشش عبدالستار احمد فراج، کویت، ۱۴۰۲ق.
ابن‌هشام، عبدالملک، السیرة النبویة، به کوشش مصطفی سقّا و دیگران، قاهره، ۱۳۵۵ق/۱۹۳۶م.
بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، به کوشش عبدالعزیز الدوری، بیروت، ۱۳۹۸ق/۱۹۷۸م.
خلیفة بن خیاط، الطبقات، به کوشش سهیل زکار، دمشق، ۱۹۶۶م.
زرکلی، خیرالدین، الأعلام قاموس تراجم لأشهر الرجال و النساء من العرب و المستعربین و المستشرقین، بیروت،دارالعلم للملایین، چاپ هشتم، ۱۹۸۹م.
سهیلی، عبدالرحمن، الروض الانف، به کوشش عبدالرحمن وکیل، قاهره، ۱۳۸۹ق/۱۹۶۹م.
طبری، تاریخ؛ مالک بن انس، الموطأ، استانبول، ۱۴۰۱ق/۱۹۸۱م.
واقدی، محمد بن عمر، المغازی، به کوشش مارسدن جونز، لندن، ۱۹۶۶م.