استتار ،اشتهار  در لغتنامه دهخدا بدین معنی آمده اند : اشتهار : – اِ ت ِ- (ع مص ) آشکارا کردن و آشکارا شدن . یقال : اشتهره فاشتهر. (منتهی الارب ). لازم و متعدی است . گویند فلان را فضیلتی است که مردم آنرا شهرت داده اند. و هم گویند: فلان به فضل مشهور شده است . (از اقرب الموارد). در فارسی به معانی شهرت و ناموری و معروفیت بکار می رود. استتار:  –  اِ ت ِ تا – (ع مص ) در پرده شدن . (زوزنی )(تاج المصادر بیهقی ) (منتهی الارب ). در پرده پنهان گردیدن . (غیاث ). پوشیده گردیدن . (منتهی الارب ). پوشیدگی . اختفاء. تواری . || پوشاندن . پوشانیدن . نهان کردن . پنهان کردن . اخفاء. || پرهیز کردن . (از منتهی الارب ).  مؤلف کشاف اصطلاحات الفنون آرد: استتار در لغت در پرده شدنست . و نزدشعراء آنست که حرفی بجهت استقامت وزن بحرفی بپوشد، مثلاً عین را الف خواند. و این از عیوبست . و مُستتر نزد نحویان قسمیست از ضمیر و آنرا مُستَکِن ّ نیز نامند.  . استتار کوکب ؛ پنهان شدن کوکبی در وراء کوکبی دیگر.