عرش: این واژه حکایت گر موجودی است که نسبتش با همه موجودات یا خصوص عالم اجسام و مادی، بسان نسبت سریر پادشاه به کشور است. هم چنین نسبتش به خداوند سبحان، مانند نسبت سریر سلطان به سلطان است.

به عبارت دیگر، «عرش»، مرتبه ای از وجود است که تمام صفات خداوند سبحان، در آن تجلّی کرده است. جایگاه پادشاه که مقام صدور احکام است، «عرش» نیز همان مقام صدور احکام تفصیل یافته موجودات است؛ یعنی، در آن مقام «وجوه» تمام موجودات و وجودهای شریف آنها، به طور تفصیلی حضور دارند. از آن جا که گستره عرش مجرد و مادی را در بر می گیرد، خود یک موجود مجرد است. ازاین رو، فعلیت های تمام موجودات مادون، نزد خداوند سبحان و برای او با تمام وجودشان، حضور دارد و به همین جهت عرش از مراتب علم خداوند به شمار می رود.