کرسی: بنابر آنچه که از روایات استفاده می شود، کرسی، ظاهر علم خداوند بوده و عرش باطن آن است. امام صادق(ع) در روایتی می فرماید: «… عرش در همان حال که با کرسی مرتبط است، از آن جدا می باشد؛ زیرا آنها دو در، از بزرگ ترین درهای غیب هستند و هر دو نهان اند، آن دو در غیب قرین و نزدیک یک دیگراند.؛

زیرا کرسی باب آشکار غیب است که آغاز آفرینش از آن بوده و همه اشیا از آن پدید می آیند؛ و عرش باب نهان است که علم چگونگی، بودن، اندازه، حد، مکان، مشیّت، صفت اراده و دانش الفاظ و حرکات و ترک، و علم بازگشت و آغاز، همه در آن یافت می شود. پس آنها در علم، دو باب نزدیک به یکدیگرند؛ زیرا ملک عرش غیر از ملک کرسی است و دانش آن، نهان تر از علم کرسی است…»، (ر.ک: توحید، صدوق، باب 50، صص 321 – 323، ج اوّل).