ثار در لغت به معناى دم خون-طلب دم –خونخواهى- و دم مطالب -خونى که خونخواه دارد- آمده است .(1) ثارالله، یعنى خونى که خداوند خونخواه آن است. «السلام علیک یا ثارالله سلام بر تو اى کشته اى که خداوند خونخواه تو است». هر کشته اى ولى دم و خونخواهى دارد که خونش را مطالبه مى کند. این که خداوند خونخواه حسین علیه السلام نامیده شده، اشاره به این نکته است که خون امام حسین علیه السلام و خونخواهى او مسأله اى شخصى نیست. شهادت امام حسین علیه السلام براى نجات بشر از جهالت و گمراهى تحقق یافت. امام حسین علیه السلام تمام وجودش براى خدا است. او به خاطر خدا و براى احیاى دین الهى و برپا ماندن شعار توحید و نجات بشر از ضلالت و جهالت قیام و خون خود را فدا کرد. او در اوج عبودیت و بندگى خدا است و خدا هم مولا و ولى او است. هر کس حسین علیه السلام را بکشد با خدا طرف است گویا خداوند ولى دم او است. تمام افتخار و عزت او در این است که بنده خاشع و خاضع درگاه خدا است.
1-نهایه، ابن اثیر، ج 1، ص 199- لسان العرب، ج 2، ص 77- صحاح اللغه، جوهرى، ص 81.
«ثار» از ریشه «ثَأر» و «ثُؤرة» در کتاب های لغت به معناى انتقام، خونخواهى و خون آمده است(2).
از معنای لغوی و روایات مربوط استنباط می شود که «ثار» به معنای مطلق دم و خون نیست، بلکه به آن خونی گفته می شود که قابل قصاص بوده و بتواند مورد خون خواهی قرار گیرد. اضافه شدن آن به خدا ( ثار الله) هم بر همین اساس است که ولی حقیقی امام حسین ( علیه السلام)، خدا است و مطالبه و انتقام خون حسین، مخصوص اوست( البته این خونخواهی توسط اولیای خدا محقق می شود.) و در این زیارت و سایر ادعیه و روایت امام حسین علیه السلام را خون خدا، یا خوانخواهش را خدا معرفی می کنند.
پاورقی:
(2) مجمع البحرین، ج 1، ص مفردات راغب، ص 81 .