معنی لغوی و اصطلاحی (شقشقیه ) و منظور از آن در نهج البلاغه چیست؟

شقشقیه , نام یکی از خطبه های نهج البلاغه است که برگرفته از کلمه »شقشقه « می باشد که در همین خطبه آمده است . شقشقه چیزی مانند شش گوسفند است که شتر هنگام هیجان و نفس زدن از دهان بیرون می آورد. در اولین مرتبه بیننده آن را با زبان اشتباه می کند. در این خطبه امیرالموئمنین (ع ) حوادث تلخ و مشکلات به وجود آمده بعد از وفات پیامبر و غصب خلافت توسط خلفای سه گانه را بازگو می کند. در بین خطبه حضرت , شخصی از اهل عراق نامه ای به دست حضرت می دهد. حضرت مشغول خواندن آن می شوند. ابن عباس که شنونده خطبه حضرت بوده است , از حضرت تقاضای ادامه دادن خطبه را می کند. حضرت می فرماید: هیهات ای پسر عباس شقشقه شتری بود که صدا کرد و باز در جای خود قرار گرفت . خلاصه منظور حضرت از این کلام این است که سخنانی که گفته شد شعله ای از آتش دل بود که زبانه کشید و فرو نشست . ابن عباس می گوید: به خدا سوگند من هیچ گاه بر سخنی همچون این گفتار تائسف نخوردم که امام نتوانست تا آنجا که خواسته بود ادامه دهد.