یقیناً وجود حقیقی رسول الله(ص) برتر از قرآن کریم می باشد.

در اینکه بدن رسول خدا(ص) اشرف از صورت کتبی قرآن است شکّ نیست. چون صورت کتبی قرآن، الفاظ عربی است که الفاظی قراردادی اند؛ در حالی که بدن شریف رسول خدا(ص)، موجود زنده و آیت حقیقی تکوینی است.

امّا حقیقت ملکوتی و جبروتی و لاهوتی رسول خدا(ص) اگر از حقیقت ملکوتی و جبروتی و لاهوتی قرآن افضل نباشد، لا اقلّ متّحد با آن است؛ یعنی یک نور است که به دو صورت تنزّل یافته است؛ همان گونه که اهل بیت(ع) طبق روایات، یک نورند که به چهارده صورت تنزّل نموده اند.

امّا از نظر عقلی، چگونه ممکن است حامل از محمول اضعف باشد؟ اگر حامل اشرف از محمول نباشد ، نهایت این است که متّحد با هم یا عین هم باشند. البته نگویید که پس جبرئیل امین نیز باید همتراز قرآن باشد! چون جبرئیل امین حامل تمام حقیقت قرآن نیست بلکه حامل تنزّل یافته ی آن است. بخصوص که در نزول برخی آیات ، حضرت جبرئیل (ع) نقش واسطه گری نداشته است. آن آیاتی که توسّط جبرئیل(ع) نازل شده اند، در عالم جبروت و ملکوت، متّحد با خود جبرئیل(ع) می باشند؛ امّا آیات حقیقتی هم در لاهوت دارند که جبرئیل(ع) فاقد آن است.

بلی وجود ملکوتی قرآن ، اشرف از وجود مادّی رسول خداست ؛ چه اینکه ملکوت قرآن متّحد با ملکوت خود رسول خداست ؛ و ملکوت هر موجودی اشرف از وجود مادّی اوست. کما اینکه حیث جبروتی قرآن نیز اشراف از حیث ملکوتی رسول خداست ؛ لکن با جنبه ی جبروتی حضرتش اتّحاد دارد. در عالم لاهوت نیز این اتّحاد برقرار است ؛ امّا در مقام واحدیّت، فراتر از اتّحاد ، وحدت است. در زمین نیز قرآن صورت اعتباری دارد ، در حالی که رسول خدا وجود تکوینی است. نسبت صورت دنیایی قرآن کریم با وجود قدس آشیان چهارده معصوم ، چون نسبت نقشه ی ساختمان است با خود ساختمان.

طبق آیات قرآن کریم ، خداوند متعال خود انبیاء (ع) را ارسال می کند و کتاب آنها معیّت وجودی با خود آنها دارد؛ یعنی نبی است که کتابش را در وجود خویش تنزّل می دهد. « فَالَّذینَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذی أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُون ـــــ پس کسانى که به او ایمان آوردند، و حمایت و یاریش کردند، و از نورى که با او نازل شده پیروى نمودند، آنان رستگارانند» (الأعراف:157)

مطلب آخر اینکه سخن معصوم ، مفسّر قرآن کریم و تابع آن می باشد. لذا سنّت معصوم فرع بر حکم قرآن می باشد. لذا بُعد هدایتگری قرآن از آن حیث که کلام است ، ثقل اکبر و بُعد هدایتگری معصوم از آن حیث که سخن است ، ثقل اصغر گفته می شود. امّا اگر نظر به حقیقت نوری قرآن و اهل بیت کنیم؛ قرآن و اهل بیت(ع) تا مقام واحدیّت، هیچ دو گانگی ندارند تا سخن از اصغر و اکبر بودن باشد.