(إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكرَ وَ خَشىَ الرَّحْمَنَ بِالْغَيْبِ فَبَشرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ كرِيمٍ)(يس/11)
منظور از(ذكر) به عقيده بسيارى از مفسران،قرآن مجيد است، زيرا اين كلمه كرارا در قرآن به همين معنى به كار رفته است.ولى مانعى ندارد كه منظور معنى لغوى آن يعنى«هر گونه يادآورى»بوده باشد، كه شامل آيات قرآن و ساير انذارهاى پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) و رهبران الهى مى شود.
(خشيت)، چنانكه در گذشته نيز گفته ايم،به معنى ترسى است كه آميخته با احساس عظمت باشد.
منبع:
تفسير نمونه ج18 ص329و330