همه مراجع (به جز آیت اللّه سیستانى و آیت اللّه مکارم):
لباس شهرت، لباسى است که پوشیدن آن براى شخص، به جهت جنس پارچه یا رنگ یا کیفیت دوخت یا مندرس بودنش و مانند آن، معمول نبوده و خلاف شأن او به حساب آید؛ به طورى که اگر آن را در برابر مردم بپوشد، توجه آنان را به خود جلب کرده و انگشت نما مى شود.توضیح المسائل مراجع، م 845؛ آیت اللّه نورى، توضیح المسائل، م 846؛ آیت اللّه بهجت، توضیح المسائل، م 711؛ آیت اللّه خامنه اى، اجوبة الاستفتاءات، س 1361؛ آیت اللّه وحید، توضیح المسائل، م 851.
آیت اللّه مکارم:
لباس شهرت، لباسى است که جنبه ریاکارى دارد و شخص مى خواهد به وسیله آن مثلاً به زهد و ترک دنیا مشهور شود، خواه از جهت پارچه یا رنگ آن باشد و یا دوخت آن. امّا اگر واقعاً قصدش ساده پوشیدن است و جنبه ریا کارى ندارد، نه تنها جایز است؛ بلکه عملى است شایسته.آیت اللّه مکارم، توضیح المسائل مراجع، م 845.
آیت اللّه سیستانى: منظور لباسى است که مؤمن را بصورتى زشت و نامناسب در آورد.
دفتر آیت اللّه سیستانى.