ارتباط با دوستان و جنس مخالف .
درباره محور اول باید یادآور شد: الف) انسان، به ویژه جوان، به ارتباط اجتماعى نیازمند است؛ زیرا آدمى موجود اجتماعى است و ارتباط با دیگران پاسخ آن نیاز درونى به شمار مى آید. انتخاب همسالان و همکلاسى ها، مى تواند نشان دهنده درایت و تعقل فرد باشد و زمینه رشد فکرى و اجتماعى و علمى اش را فراهم آورد؛ به عبارت دیگر، ما از طریق ارتباط با دیگران و انتخاب دوست که به شکل گیرى شخصیت انسان مى انجامد، یکى از نیازهاى مهم زندگى خودرا برآورده مى سازیم. البته آنچه باید بیش از لزوم داشتن ارتباط با دیگران مورد توجه و حساسیت معقول قرار گیرد، میزان و چگونگى ارتباط با همسالان و همکلاسى ها و در نهایت انتخاب دوست است. داشتن روابط ضرورت دارد؛ ولى چگونگى آن از اهمیت بیش ترى برخوردار است به گونه اى که وقتى نحوه ارتباط به اصل مسأله آسیب رساند، براى حفظ امور مهم تر و حیاتى تر، باید از ارتباط چشم پوشید. خردمند کسى نیست که بتواند بین خیر و شرّ، خیر را تشخیص دهد و انتخاب کند بلکه خردمند کسى است که بین دو شرّ، آنچه شرش کم تر است برگزیند. پس باید در ارتباط با همکلاسى ها، به ویژه انتخاب دوست واستحکام بخشیدن به روابط دوستانه، دقت واهتمام جدى داشت. از فرد تحصیل کرده اى چون شما انتظار مى رود با اندیشه صحیح خود، دیگران رابه هدایت و پاکى دعوت کنید و از کانال دوستى بردیگران تأثیر گذار باشید نه آن که از دیگران تأثیر پذیرید. ب) ارتباط با جنس مخالف موضوعى مهم و حساس است. چنان که گذشت، اگر خطرها و زیان هاى ارتباط، اصل مسأله رابطه با دیگران را مخدوش سازد – از محدوده مجاز و صحیح ارتباط خارج شود و ارزش هاى اخلاقى را زیر پا گذارد – باید جداً از آن پرهیز کرد؛ زیرا شرایط و فضا و نیز محتواى این رابطه ها با موازین و آداب اخلاقى و مذهبى سازگار نیست و در اکثر قریب به اتفاق موارد به انتقال پیام هاى احساسى، عاطفى، جنسى و… که ریشه شیطانى دارد، مى انجامد. بنابراین، معیار داورى درباره روابط افراد، به ویژه جنس مخالف، توجه به مقررات وموازین عقلى و شرعى ارتباط است. باید در ارتباط با جنس مخالف دست کم به دو نکته اساسى توجه کافى شود: 1. رعایت حیاو عفاف که فراتر از پوشش و حجاب است. 2. تکبر ورزى دخترانه. اگر صمیمیت، رفاقت، محبت و مهرورزى… بنیاد ارتباط با جنس مخالف باشد، این رابطه آسیب پذیر و چراگاه شیطان است. پس دختر در ارتباط با جنس مخالف باید متکبرانه برخورد کند تا از آفت هاى ارتباط که هر لحظه ممکن است خرمن عفت و پاکى اش را به خطر اندازد، مصون ماند. هر چند اصل بر عدم ارتباط با جنس مخالف است زیرا خداوند متعال، در سوره هاى مائده و نساء، مردان و زنان را از ارتباط پنهانى بایکدیگر باز داشته است. امیر مؤمنان على (ع) نیز به خاطر شدت پرهیزگارى از سلام کردن به زنان اجتناب مى ورزید. بى تردید ما از على(ع) زاهدتر و با معنویت تر و مطمئن تر نیستیم. وقتى آن حضرت چنین احتیاط مى کند، وظیفه ما روشن و بى نیاز از توضیح است. پس، ضمن تأکید مجدد بر حفظ حرمت انسانى، شما را به رعایت مقررات دینى و اخلاقى در ارتباطها، به ویژه رابطه با جنس مخالف، توصیه مى کنیم. مبادا با نگاهى آلوده و کلامى خلاف موازین شرعى، سرمایه انسانى و عفاف و حیا و کرامت انسانى خود را به خطر اندازید.