1. امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه: «وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى بِآیاتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللَّهِ» (ابراهیم / 5) (و در حقیقت، موسى را با آیات خود فرستادیم (و به او فرمودیم ] که قوم خود را از تاریکی‌ها به سوى روشنایى بیرون آور، و روزهاى خدا را به آنان یادآورى کن) فرمود: «ایام الله سه روز است: روز قیام قائم صلوات الله علیه، روز مرگ و روز قیامت.» (تفسیر قمی 1 : 369)

2. امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه «فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا» (انبیاء / 12) (پس چون عذاب ما را احساس کردند) فرمود: «یعنی بنی امیه وقتی احساس گزند از قائم آل محمد صلی الله علیه و آله کردند»؛ «إِذا هُمْ مِنْها یَرْکُضُونَ لا تَرْکُضُوا وَ ارْجِعُوا إِلى ما أُتْرِفْتُمْ فیهِ وَ مَساکِنِکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْئَلُونَ»، (به ناگاه از آن مى گریزند (هان ] مگریزید، و به سوى آنچه در آن متنعّم بودید و (به سوى ] سراهایتان بازگردید، باشد که شما مورد پرسش قرار گیرید) فرمود: «یعنی گنج‌هایی که اندوخته بودند.» فرمود: «زمانی که قائم علیه‌السّلام از آنان مطالبه می‌کند، بنی امیه داخل در روم می‌شوند، سپس حضرت آنان را از روم اخراج می‌کند و از آنان گنج‌هایی را که اندوخته بودند مطالبه می‌فرماید.» پس همان گونه که خداوند فرموده، می‌گویند: «قالُوا یا وَیْلَنا إِنَّا کُنَّا ظالِمینَ فَما زالَتْ تِلْکَ دَعْواهُمْ حَتَّى جَعَلْناهُمْ حَصیداً خامِدینَ»، (گفتند: «اى واى بر ما، که ما واقعاً ستمگر بودیم سخنشان پیوسته همین بود، تا آنان را دروشده بى جان گردانیدیم) فرمود: «(قائم) با شمشیر و زیر سایه شمشیر‌ها چنین می‌کند.» (تفسیر قمی 2 : 43)

3. امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه: «وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ» (انبیاء / 105) (و در حقیقت، در زبور پس از تورات نوشتیم) فرمود: «کتب آسمانی همگی ذکر هستند»؛ «أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُون»، (که زمین را بندگان شایسته ما به ارث خواهند برد) فرمود: «مراد از بندگان صالح قائم علیه‌السّلام و اصحاب ایشان هستند.» (تفسیر قمی 2 : 52)

4. امام باقر علیه‌السّلام در تفسیر این آیه: «أُذِنَ لِلَّذینَ یُقاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَ إِنَّ اللَّهَ عَلى نَصْرِهِمْ لَقَدیر» (حج / 39)(به کسانى که جنگ بر آنان تحمیل شده، رخصت (جهاد] داده شده است، چرا که مورد ظلم قرار گرفته اند، و البته خدا بر پیروزى آنان سخت تواناست) فرمود: «اهل تسنن می‌گویند: این آیه درباره پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شد، هنگامی که قریش ایشان را از مکه بیرون کردند، ولی حق این است که مقصود فقط قائم علیه‌السّلام است هنگامی که خروج می‌کند و طالب خون حسین علیه‌السّلام است» و این معنای قول حضرت است که می‌فرماید: «ما اولیای دم حسین علیه‌السّلام و پی گیران ظلم بر اوییم.» (تفسیر قمی 2 : 59)

5. امام باقر علیه‌السّلام در ذیل این آیه: «الَّذینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاة» (حج / 41)(همان کسانى که چون در زمین به آنان توانایى دهیم، نماز برپا مى دارند و زکات مى دهند) فرمود: «این خصوصیت برای آل محمد صلی الله علیهم تا آخر ائمه است و خدا مهدی و اصحابش را در مشارق و مغارب زمین قدرت می‌دهد و دین را با او آشکار می‌سازد و به دست او، اصحابش بدعت‌ها و باطل را می‌کشد، همان طور که سفیهان حق را کشته‌اند، تا اینکه ظلمی در جایی دیده نمی‌شود و امر به معروف و نهی از منکر صورت می‌پذیرد.» (تفسیر قمی 2 : 60)

آیا در قرآن به موضوع مهدویت پرداخته شده است؟

6. در تفسیر آیه: « أَمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الارضِ» (نمل / 62) (یا (کیست ] آن کس که درمانده را- چون وى را بخواند- اجابت مى کند، و گرفتارى را برطرف مى گرداند، و شما را جانشینان این زمین قرار مى دهد؟) از امام باقر علیه‌السّلام نقل است که حضرت فرمود: «آیه درباره قائم علیه‌السّلام نازل شده؛ به خدا قسم او مضطر است هنگامی که دو رکعت نماز در مقام ابراهیم می‌خواند و خدا را می‌خواند، پس خدا او را اجابت می‌کند و گرفتاری را برطرف می‌کند و او را خلیفه در زمین قرار می‌دهد.» (تفسیر قمی 2 : 105)

7. امام باقر علیه‌السّلام در تفسیر آیه: «وَ لَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِه» (شوری / 41) (و هر که پس از ستم (دیدنِ ] خود، یارى جوید (و انتقام گیرد) فرمود: «منظور قائم و اصحابش هستند»؛ « فَأُولئِکَ ما عَلَیْهِمْ مِنْ سَبیلٍ»، (راه (نکوهشى ] بر ایشان نیست) فرمود: «قائم وقتی قیام کند، او و اصحابش از بنی امیه و تکذیب کنندگان و ناصبی‌ها انتقام می‌گیرند و این معنای قول خداست که فرمود: «إِنَّمَا السَّبیلُ عَلَى الَّذینَ یَظْلِمُونَ النَّاسَ وَ یَبْغُونَ فِی الْأَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ أُولئِکَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ» (شوری / 42) (راه (نکوهش ] تنها بر کسانى است که به مردم ستم مى کنند، و در (روى ] زمین به ناحق سر برمى دارند. آنان عذابى دردناک (در پیش ] خواهند داشت.» (تفسیر قمی 2 : 250)

8. امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه: «اقتربت الساعة» (قمر / 1) (نزدیک شد قیامت) فرمود: «منظور خروج قائم علیه‌السّلام است.» (تفسیر قمی 2 : 318)

9. امام باقر علیه السلام در تفسیر آیه: «یُریدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِه» (صف/ 8)(مى خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش کنند) فرمود: «خدا نور خود را با قائم آل محمد صلوات الله علیهم تمام می‌کند، هنگامی که قیام می‌کند تا دین خدا را بر هر دینی برتری دهد تا جایی که جز خدا پرستیده نشود.» و این معنای این فرمایش است که زمین را همان طوری که از ظلم و جور پر شده، با قسط و عدل پر می‌گرداند. (تفسیر قمی 2 : 346)

10. امام باقر علیه السلام در ذیل آیه: «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى وَ دِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ» (توبه / 34) (او کسى است که پیامبرش را با هدایت و دین درست، فرستاد تا آن را بر هر چه دین است پیروز گرداند، هر چند مشرکان خوش نداشته باشند) فرمود: «این آیه درباره قائم آل محمد است و او امامى است که خداوند او را بر همه کیش‌ها غالب گرداند و او زمین را که آکنده از ظلم و ستم شده باشد، از عدل و داد پر کند.».» (تفسیر قمی 2 : 346)

11. امام باقر علیه‌السّلام در تفسیر آیه: «قُلْ أَ رَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُکُمْ غَوْراً فَمَنْ یَأْتیکُمْ بِماءٍ مَعینٍ» (ملک/ 30) (بگو: «به من خبر دهید، اگر آب (آشامیدنى ] شما (به زمین ] فرو رود، چه کسى آب روان برایتان خواهد آورد؟) فرمود: «این آیه درباره قائم علیه‌السّلام نازل شده که خدا می‌فرماید: «اگر امام شما از شما غایب شود که ندانید او کجاست، پس چه کسی امامی ظاهر برای شما می‌آورد که اخبار آسمان‌ها و زمین و حلال و حرام خدای عزوجل را برای شما بیاورد؟» (کمال الدین: 305)

12. امام صادق علیه‌السّلام درباره این قول خدای عزوجل: «الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ» (بقره / 3) (آنان که به غیب ایمان مى آورند) فرمود: «منظور کسانی هستند که که به قیام قائم علیه‌السّلام اقرار دارند که آن حق است.» (کمال الدین: 319)

13. ابن عباس در ذیل آیه: «اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها» (حدید / 17)(بدانید که خدا زمین را پس از مرگش زنده مى گرداند) می‌گوید: یعنی به وسیله قائم آل محمد صلی الله علیه و آله، زمین را زنده می‌کند، پس از آنکه با ظلم اهل زمین، مرده باشد. (غیبت طوسی: 175)

14. اسحاق بن عبدالله بن علی بن الحسین درباره این آیه: «فَوَ رَبِّ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ ما أَنَّکُمْ تَنْطِقُون»، (پس سوگند به پروردگار آسمان و زمین، که واقعاً او حقّ است، همان گونه که خود شما سخن مى گویید) می‌گوید: منظور قیام قائم آل محمد صلی الله علیه و آله است. و آیه: «وَعَدَ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دینَهُمُ الَّذِی ارْتَضى لَهُمْ وَ لَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً یَعْبُدُونَنی لا یُشْرِکُونَ بی شَیْئا» (نور / 55) (خدا به کسانى از شما که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند، وعده داده است که حتماً آنان را در این سرزمین جانشین (خود] قرار دهد، همان گونه که کسانى را که پیش از آنان بودند جانشین (خود] قرار داد، و آن دینى را که برایشان پسندیده است به سودشان مستقر کند، و بیمشان را به ایمنى مبدل گرداند، (تا] مرا عبادت کنند و چیزى را با من شریک نگردانند) نیز درباره مهدی علیه‌السّلام نازل شده است. (غیبت طوسی: 176)

15. امیرالمؤمنین علیه‌السّلام در تفسیر این قول خداوند تعالی: «وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ » (قصص/5)(و خواستیم بر کسانى که در آن سرزمین فرو دست شده بودند منّت نهیم و آنان را پیشوایان (مردم ] گردانیم، و ایشان را وارث (زمین ] کنیم) فرمود: «آنان آل محمد صلی‌الله‌علی‌و‌آله هستند که خدا مهدی آنها را بعد از سختی های فراوانشان می‌فرستد، پس آنها را عزیز و دشمنشان را خوار می‌کند.» (غیبت طوسی: 184)

آیا در قرآن به موضوع مهدویت پرداخته شده است؟

16. امام باقر علیه‌السّلام در تفسیر آیه: «الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ دِینِکُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ» (مائده/4) ( امروز کسانى که کافر شده اند، از (کارشکنى در] دین شما نومید گردیده اند. پس، از ایشان مترسید و از من بترسید) فرمود: «روزی که قائم علیه‌السّلام قیام می‌کند، بنی امیه که همان مایوسان‌ هستند، نومید می‌شوند؛ از آل محمد صلی الله علیه و آله نومید می‌شوند.» (تفسیر عیاشی1 :321)

17. امام صادق علیه‌السّلام فرمود: از پدرم درباره این قول خدا: «وَ قاتِلُوا الْمُشْرِکِینَ کَافَّةً کَما یُقاتِلُونَکُمْ کَافَّةً» (توبه / 37) (و همگى با مشرکان بجنگید، چنان که آنان همگى با شما مى جنگند)پرسیده شد. فرمود: «تا مشرکی باقی نماند؛ «وَ یَکُونَ الدِّینُ کُلُّهُ لِلَّهِ» (انفال / 39) (دین کلا برای خدا باشد.) سپس فرمود: «تأویل این آیه هنوز نیامده و اگر قائم ما قیام کند، هر کس که او را درک کند، تأویل این آیه را خواهد دید و قائم علیه‌السّلام، دین محمد صلی الله علیه و آله را تا آنجا که شب پایش به آنجا رسیده می‌رساند، تا جایی که دیگر طبق فرموده خداوند، شرکی روی زمین باقی نمی‌ماند.» (تفسیر عیاشی 2 : 60)

18. امام صادق علیه‌السّلام در تفسیر این قول خداوند عزوجل: «وَعَدَ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دینَهُمُ الَّذِی ارْتَضى لَهُمْ وَ لَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً یَعْبُدُونَنی لا یُشْرِکُونَ بی شَیْئاً» (نور/ 55) (خدا به کسانى از شما که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند، وعده داده است که حتماً آنان را در این سرزمین جانشین (خود] قرار دهد، همان گونه که کسانى را که پیش از آنان بودند جانشین (خود] قرار داد، و آن دینى را که برایشان پسندیده است به سودشان مستقر کند، و بیمشان را به ایمنى مبدل گرداند، (تا] مرا عبادت کنند و چیزى را با من شریک نگردانند) فرمود: «منظور قائم و یاران او هستند.» (غیبت نعمانی: 240)

19. امام صادق علیه‌السّلام در باره آیه: «یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسیماهُمْ» (الرحمن/41)(تبهکاران از سیمایشان شناخته مى شوند) فرمود: «خداوند آنان را می‌شناسد اما این آیه درباره قائم نازل شده که مجرمین را با چهره‌شان می‌شناسد، پس با یارانش آنها را از دم ضربات سخت شمشیر می‌گذرانند.» (غیبت نعمانی: 241)

20. مفضل بن عمر می‌گوید: از حضرت صادق علیه‌السّلام درباره این آیه پرسیدم: «وَ لَنُذِیقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْأَدْنى دُونَ الْعَذابِ الْأَکْبَرِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ» (سجده / 21)( و قطعاً غیر از آن عذاب بزرگ‌تر، از عذاب این دنیا (نیز] به آنان مى چشانیم) فرمود: «عذاب نزدیک‌تر گرانى نرخ‌ها و عذاب بزرگ‌تر قیام مهدى با شمشیر است.» (تأویل الآیات الظاهرة: 437)

21. امام صادق علیه‌السّلام فرمود: چون قائم ما ظهور کند، به مسجدالحرام درآید و در حالى که رو به کعبه و پشت به مقام کرده، دو رکعت نماز می‌گزارد. آنگاه برخاسته و می‌گوید: «اى مردم! من از هر کس به آدم ابوالبشر نزدیک‌ترم؛ ای مردم! من از هر کس به ابراهیم نزدیک‌ترم؛ ای مردم! من از هر کس به اسماعیل نزدیک‌ترم؛ ای مردم! من از هر کس به محمد صلی الله علیه و آله و سلم نزدیک‌ترم.» سپس دستانش را به سمت آسمان بلند می‌کند و آن قدر دعا و ناله می‌کند تا با صوزت روى زمین مى افتد و این منظور از این آیه است: «أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ قَلِیلًا ما تَذَکَّرُونَ» (نمل/ 32) (یا (کیست ] آن کس که درمانده را- چون وى را بخواند- اجابت مى کند، و گرفتارى را برطرف مى گرداند، و شما را جانشینان این زمین قرار مى دهد؟ آیا معبودى با خداست؟ چه کم پند مى پذیرید.)

و به همین اسناد امام باقر علیه‌السّلام درباره آیه «أَمَّنْ یُجِیبُ » فرمود: «این آیه درباره قائم علیه‌السّلام نازل شده که وقتی خروج کرد، عمامه بر سر نهاده و نزدیک مقام نماز می‌گزارد و به درگاه پروردگارش تضرع می‌کند و از آن موقع پرچم او در اهتزاز خواهد بود.» (تأویل الآیات الظاهرة: 399)

22. امیر مؤمنان علیه‌السّلام فرمود: «هُوَ الَّذی اَرسَلَ رَسُولَهُ …» آیا این آیه محقق شده؟ هرگز! قسم به کسی که جانم در دست اوست، تحقق این آیه زمانی است که هیچ قریه‌ای نماند، مگر آنکه در آن شهادت لا اله الا الله و محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم در صبح و شام ندا داده شود.»

همچنین ابن عباس درباره آیه: «لِیُظهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّه وَ لَو کَرِهَ المُشرِکونَ» گفت: «این آیه محقق نمی‌شود، تا زمانی که یهودی و نصرانی و صاحب دینی باقی نماند مگر آنکه داخل در اسلام شود، تا آن جا که گوسفند و گرگ و گاو و شیر و انسان و مار ایمنی دارند و هیچ موشی کیسه‌ای را نمی‌جود و جزیه وضع می‌شود، صلیب شکسته می‌شود و خوک کشته می‌شود و این معنای آیه: «لِیُظهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّه وَ لَو کَرِهَ المُشرِکونَ» است و این وضعیت در هنگامه قیام قائم علیه‌السّلام است.» (تأویل الآیات الظاهرة: 663)

23. ابو بصیر می‌گوید: از امام صادق علیه‌السّلام درباره آیه: «سَنُرِیهِمْ آیاتِنا فِی الْآفاقِ وَ فِی أَنْفُسِهِمْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُ» (فصلت/53) (به زودى نشانه هاى خود را در افق‌ها(ى گوناگون ] و در دل‌هایشان بدیشان خواهیم نمود، تا برایشان روشن گردد که او خود حقّ است) پرسیدم. فرمود: خداوند مسخ شدن را در درونشان به آنها نشان می‌دهد و در آفاق، خراب شدن آفاق را به آنها نشان می‌دهد، پس قدرت خدای عزوجل را در درون خود و در آفاق می‌بینند.» عرض کردم: «منظور از «حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُ » چیست؟» فرمود: «خروج قائم حق از جانب خدای عزوجل است که خلق آن را می‌بینند و چاره‌ای از آن نیست.» (روضه کافی 8 : 381)

مشرق ۱۲ خرداد ۱۳۹۴