[کامل از کد27024]محبت و عشق خداوند به بندگانش هماهنگ با رحمت، عدالت و حکمت او است و کلیه کارها و احکام او، مبتنى بر عدالت، حکمت و رحمت است. آرى خداوند از مادر مهربان تر است و این امرى قطعى و مسلم است؛ بلکه مهربانى هاى پدر و مادر و دیگران، همه جلوه هایى از رحمت و عنایت الهى است. چه او است که این همه عشق و محبت را در ضمیر والدین نهاده است تا آنان با میل و علاقه تمام تلاش خود را در جهت رشد فرزندان خود به کار گیرند. اما باید متوجه این نکته بود که بین محبت هاى الهى و غیر الهى، تفاوتى عمده وجود دارد و آن اینکه محبت مادر، غالباً احساسى بیش نیست و در بعضى از موارد برخلاف حکم عقل حق و عدالت است. در حالى که لطف و رحمت الهى هرگز جدا از عدل، حکمت و سنت هاى حکیمانه پروردگار در نظام خلقت نیست. بنابراین در اجراى عدالت نباید احساسات و عواطف را به قضاوت کشاند؛ چه آنکه خود موجب ظلمى بزرگ تر مى شود. زشت کارى هاى مجرمان را در بسیارى از موارد، باید تنها با شمشیر عدالت پاسخ گفت، وگرنه: ترحم بر پلنگ تیز دندان      ستم کارى بود بر گوسپندان به علاوه خداوند، افرادى را که لایق باشند از طریق شفاعت، توبه و توقف در مواقف برزخ و حشر، مورد لطف و رحمت خویش قرار مى دهد.
[پایان کد انتخابی]