موارد فسخ نكاح كدامند؟

– به موجب ماده 1120 قانون مدنی ايران، عقد دايم به فسخ يا به طلاق و عقد منقطع به پايان مدت يا بذل مدت منحل می شود، و زن و مرد از يكديگر جدا می شوند.

– در قانون مدنی ايران تفاوت هايی ميان فسخ ازدواج و طلاق وجود دارد.

در فسخ ازدواج شرايطی پيش می‌آيد كه به موجب آن می‌توان عقد را باطل كرد، يعنی زن يا مرد در شرايط معينی می توانند بدون رعايت مقررات و تشريفات خاص طلاق، عقد را فسخ كنند يا بر هم زنند، اگرچه برای اثبات آن شرايط بايد به دادگاه مراجعه كنند، اما طلاق مستلزم رعايت مقررات ويژه‌ای است كه انحلال عقد را دشوارتر از فسخ آن می سازد.

– حق فسخ در تمام موارد فوری است، يعنی به محض اطلاع از وضعيتی كه از موجبات فسخ است بايد بلافاصله بدان مبادرت ورزيد در غير اين صورت حق فسخ ساقط خواهد شد. تشخيص مدت امكان استفاده از اختيار فسخ با توجه به عرف و عادت است.

– هرگاه زن يا مرد موقع انعقاد عقد نكاح شرط كرده باشد كه طرف مقابل بايد ويژگی يا صفت خاصی داشته باشد و پس از عقد، آشكار شود كه چنين ويژگی يا صفتی در او نيست، حق فسخ خواهد داشت.

– جنون هر يك از زوجين به شرط استقرار اعم از اينكه مستمر يا ادواری باشد، برای طرف مقابل موجب فسخ است.

– عيوب زير در مرد موجب حق فسخ برای زن خواهد بود.

1- خصاء

2- ناتوانی جنسی و وجود مشكل در دستگاه تناسلی . اگر ناتوانی جنسی پس از عقد نيز انجام شود باز هم زن 

می تواند فسخ نكاح را بخواهد.

3- جنون مرد كه اين مورد نيز حتی اگر پس از عقد بروز كند از موجبات فسخ خواهد بود.

– در موارد زير نيز، مرد حق فسخ نكاح را دارد.

1- قرن

2- جذام

3- برص

4- افضاء

5- زمين گيری

6- نابينايی از دو چشم 

– اگر زن يا مرد پيش از عقد به معايب مورد اشاره آگاهی داشته باشد و با علم به آن مبادرت به عقد نكاح كند، حق فسخ او ساقط می شود.

– اگر زن بعد از عقد به يكی از معايبی دچار شود كه در لحظه‌ی وقوع عقد به مرد حق فسخ می داد، حق فسخ برای مرد نخواهد بود.

– جنون و عنن در مرد، هرگاه بعد از عقدهم حادث شود، موجب حق فسخ برای زن خواهد بود.