موارد مصرف آمپول رسیژن؛ هشدارها و عوارض جانبی

عصراسلام: این آمپول برای معالجه بیماری ام اس از نوع عود کننده استفاده می شود. این دارو برای برای کاهش تعداد و شدت عود و کاهش سرعت پیشرفت ناتوانی در بیمار استفاده می‌شود. این آمپول از پروتئین‌های انسانی ساخته شده است. 

به شکل سرنگ آماده تزریق حاوی ۴۴ میکرو گرم معادل ۱۲ میلیون واحد بین المللی در ۵/۰ میلی لیتر اینترفرون بتا ۱-آ است. 

مقدار مصرف هر دارو را پزشک معین می نماید. اما مقدار مصرف معمول دارو به شرح زیر است: 

آمپول recigen با دوز ۴۴ میکروگرم ( آمپول recigen 44 یا آمپول رسیژن ۴۴ ) معادل ۱۲ میلیون واحد بین المللی، ۳ بار در هفته بصورت تزریق زیر جلدی استفاده می شود. بهتر است در صورت امکان، تزریق در یک زمان مشخص  )ترجیحا در ساعات غروب(، در سه روز مشخص در هفته با فاصله ی حداقل ۴۸ ساعت از یکدیگر  (برای مثال شنبه، دوشنبه، چهارشنبه) صورت گیرد. در هر تزریق کل دارو (۰.۵ میلی لیتر) تزریق شود. 

اگر به اینترفرون ها یا آلبومین انسانی حساسیت دارید نباید از آمپول رسیژن استفاده کنید. 

آمپول رسیژن و کرونا  

سیناژن نتایج آزمایش بالینی را نشان داده است که نشان می دهد محصول ReciGen interferon beta-1a در ترکیب با درمان ضد ویروسی همزمان ممکن است “یک گزینه درمانی جدید” ایمن و موثر “برای بیماران COVID-19 باشد. 

وی از آمپول recigen 44  به عنوان یکی از داروهای مورد استفاده در درمان COVID-19 یاد کرد و گفت: دارو تأثیر زیادی در درمان بیماران داشته و استفاده از آن توسط وزارت بهداشت و با رعایت قوانین مربوطه مجاز بوده است. 

قبل از استفاده از این آمپول، به پزشک خود بگویید که آیا به هرگونه دارویی حساسیت دارید، یا به بیماری کبد، اختلال تیروئید، صرع یا بیماری تشنج دیگر، بیماری قلبی، درد قفسه سینه (آنژین)، نارسایی احتقانی قلب، اختلال ریتم قلبی مبتلا هستید. یا سابقه افسردگی یا رفتارهای خودکشی. 

برخی از بیمارانی که از داروهای اینترفرون استفاده می کنند بسیار افسرده شده اند و یا فکر خودکشی داشته اند. اگر علائم افسردگی (غم، گریه، و از دست دادن علاقه به مواردی که قبلاً دوست داشتید) داشته باشید یا اگر فکر دیگری در مورد صدمه زدن به خود دارید، از مصرف آمپول recigen خودداری کنید. 

برای اینکه مطمئن شوید آمپول برای شما بی خطر است ، در صورت وجود بیماری‌های زیر به پزشک خود بگویید: 

• بیماری کبد 

• صرع یا اختلال تشنج دیگر 

• بیماری قلبی ، درد قفسه سینه (آنژین) 

• اختلال خونریزی یا سابقه لخته شدن خون 

• یک اختلال تیروئید 

• سابقه افسردگی یا رفتارهای خودکشی 

در صورت حساسیت به ماده دارویی یا هریک از مواد جانبی به کار رفته در فرآورده دارویی مصرف دارو باید قطع شود. 

شوک آنافیلاکسی / واکنش های حاد حساسیتی:  واکنش های حساسیتی از جمله شوک آنافیلاکسی با مصرف دارو مشاهده شده است. 

تشنج: در بیمارانی با سابقه صرع و تشنج با احتیاط مصرف گردد.

اختلالات عصبی-روانی: در مصرف همزمان با اینترفرون‌ها، سایکوز، مانیا، افسردگی، افکار خودکشی و اقدام به آن، در افرادی که سابقه چنین اختلالاتی را داشته اند یا نداشته اند مشاهده شده است. 

نقص کبدی: در بیمارانی با سابقه نقص کبدی و سوء مصرف الکل این دارو باید با احتیاط مصرف شود. 

بیماری‌های قلبی-عروقی: اینترفرون ها در بیمارانی با سابقه بیماری های قلبی عروقی از جمله آنژین و Heart failure باید با احتیاط مصرف شود. 

اختلالات خود ایمنی: اختلالات خود ایمنی از جمله ترومبوسیتوپنی ایدیوپاتیک، کم کاری و پرکاری غده تیروئید و به ندرت التهاب کبدی خود ایمنی گزارش شده است. 

سرکوب مغز استخوان: پانسیتوپنی (به ندرت) و ترومبوسیتوپنی گزارش شده است. 

عوارض جانبی: 

علائم شبه آنفولانزا مانند سر درد، خستگی، تب و درد های ماهیچه‌ای، افسردگی، تهوع، دردشکمی، عفونت های مجاری ادراری، لکوپنی، افزایش آنزیم‌های کبدی (ALT, AST)، درد قفسه سینه، تنگی نفس، تپش قلب. 

اینترفرون‌ها باعث کاهش متابولیسم مشتقات زیدوودین و تئوفیلین می‌شوند. 

رسیژن® باید در دمای ۲ تا ۸ درجه سانتیگراد (در یخچال) نگهداری و از یخ زدگی محافظت شود.

قبل از تزریق، سرنگ خود را ۱۵ – ۳۰ دقیقه در دمای بیرون نگه دارید تا دمای آن به دمای محیط برسد.

رسیژن® تنها جهت تزریق زیر جلدی است. 

در حین درمان انجام آزماشهای ذیل توصیه می‌شود: 

سطح هورمون‌های تیروئید (هر ۶ ماه یکبار) ، CBC افتراقی (هر ۶ ماه یکبار )، ترانس آمینازهای کبدی (در ماه‌های ۱ ، ۳ و ۶ )