در روایات بسیاری از معصوم سلام الله علیهم اجمعین در مورد فواید بسیار زیارت سید الشهدا امام حسین سلام الله علیه وارد شده که از جمله آن محسوب نشدن عمر در مدت زیارت است.
امام صادق سلام الله علیه فرمود:
“إِنَّ أَیَّامَ زَائِرِی الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ لَا تُعَدُّ مِنْ آجَالِهِمْ”(1) ؛ روزهای زیارت سالار شهیدان امام حسین سلام الله علیه جزء عمر او به حساب نمی آید.
امام باقر و امام صادق سلام الله علیهما فرمودند:” إِنَّ اللَّهَ عَوَّضَ الْحُسَیْنَ مِنْ قَتْلِهِ أَنَّ الْإِمَامَةَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ وَ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ عِنْدَ قَبْرِهِ وَ لَا تُعَدُّ أَیَّامُ زَائِرِیهِ جَائِیاً وَ رَاجِعاً مِنْ عُمُرِهِ ؛(2)
خدای متعال به عوض قتل حسین سلام الله علیه امامت را در فرزندانش به ارث گذاشت. در تربتش شفا نهاد.اجابت دعا نزد قبرش را شرط نمود. اوقاتی که زایر به زیارت حضرت مشغول است، از آمد و شد عمرش حساب نمی کند.
در عین حال در بعضی دیگر از روایات مواردی را داریم که نشستن طولانی بر سر سفره غذا، جزء عمر انسان به حساب نمی آید.
امام صادق سلام الله علیه فرمود : أَطِیلُوا الْجُلُوسَ عَلَى الْمَوَائِدِ فَإِنَّهَا سَاعَةٌ لَا تُحْسَبُ مِنْ أَعْمَارِکُم ؛(3)
نشستن بر سفره را طولانی کنید که جزء عمر شما به حساب نمی آید.
البته غیر از مسئله تعبد شرعی که حکمتی همه جانبه دارد،شاید مقصود امام جنبه بهداشتی موضوع نیز باشد که انسان هنگام خوردن غذا عجله نکند . همین که غذا را به آهستگی می خورد، موجب می شود که هضم غذا آسان تر شده ،به سلامت انسان کمک کند. نتیجه سلامتی، طول عمر می باشد. از این رو ممکن است یکی از حکمت های مسئله این باشد، علاوه بر این، یکی از نعمت های الهی که هر موجودی بدان نیازمند می باشد، غذا و شکرانه آن است. انسان نیز برای ادامه زندگی به غذا احتیاج دارد. وقتی بر سر سفره طعام می نشیند، باید بداند که شکر الهی را به جا آورد. حضور طولانی تر در مقابل طعام و غذا می تواند به یاد آوری او بر شکر الهی منجر شود.
پی نوشت ها:
1.شیخ حرّ عاملی،وسایل الشیعه،قم، انتشارات مؤسسه آل البیت علیهم السلام، 1409 هجری قمری،ج 14 ،ص 414 .
2.همان،ص 424.
3.مجلسی محمد باقر،بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، تهران،انتشارات اسلامیه، ج 63، ص412.