پرسشگر گرامی؛ از اینکه« پرسمان» را لایق مشورت دانسته و دغدغه¬های خود را با ما در میان گذاردید، متشکریم.وضعیتی را که برایتان به وجود آمده به خوبی درک کرده و خوب می¬دانیم که ممکن است تا چه حد از وضعیّت موجود آزرده خاطر باشید؛ زیرا به هر حال زندگی زناشویی اقتضائاتی دارد که متأسفانه شرایط آن به صورت کامل برای زن جوانی مثل شما فراهم نیست.
امیدواریم هرچه زودتر مسائلی که با آن روبرو هستید برطرف گردد تا ان¬شاءالله بتوانید بدون دغدغه زندگی مشترک خود را با همسر گرامیتان پی¬ بگیرید.
به خاطر داشته باشید بدون از میان برداشتن علل تنیدگی و فقط با ابراز احساسات و …، به هیچ وجه مسائل موجود در روابط شما و شوهرتان برطرف نمی¬گردد؛ بنابراین خواهشمندیم با اهرم احساسات به استقبال این جور مسائل نرفته و همواره سعی کنید همچون گذشته با ایثار و گذشتی مثال زدنی با شرایط همسرتان برخوردی معقولانه داشته و او را درک نمایید؛ زیرا به نظر می¬رسد هرگونه اعتراض شما نسبت به وی و شرایطی که او در آن به سر می¬برد نه تنها کمکی به بهبود اوضاع نخواهد کرد؛ بلکه خدای ناکرده ممکن است باعث ناسازگاری شما و همسرتان گشته عوارض فردی، اجتماعی و خانوادگی متعدّدی را برای شما، همسرتان و حتّی اطرافیان شما( مثل بیماری روانی، بی-حوصلگی و عدم نشاط, انزوا و خود کم¬بینی, پرخاشگری, بدخلقی و بیماری¬های جسمانی همچون حملات عصبی– بیماری قلبی- پیری زودرس و ناتوانی – گواتر و … )[1] به دنبال آورد.
لذا توصیّه ما این است که:
1. برخی واقعیّت¬های زندگی مشترک خود را همچون این واقعیّت که همسر شما از لحاظ عقلی، عرفی و شرعی همانگونه که در قبال شما و زندگی زناشویی خود مسئول است در قبال پدری که نماد مهر و عطوفت است و سالیان سال از شوهرتان به انحای گوناگون نگهداری و حمایت نموده، مسئول است، بپذیرید تا با اقتضائات آن راحت¬تر سازگار گردید.
2. خود را جای همسرتان بگذارید. مهم است که احساسات و شرایط او را درک کنید تا بتوانید همچون گذشته بنیان خانواده و زندگی مشترک خود را با صبر و حوصله محکم و از اجر معنوی آن نیز بهره¬مند گردید؛ زیرا اگر به نیکی بنگرید تأیید خواهید نمود که تحمّل چنین شرایطی برای همسر شما نیز کار ساده¬ای نیست؛ امّا چه چاره¬ای جز این برایش مانده؟!
3. شایسته است به این نکته نیز توجّه داشته باشید که شاید همسرتان به دلایل مختلف نتواند راه حلّی برای این مسأله پیدا نماید. بنابراین جا دارد با وی به همفکری نشسته و راه¬ حلّی برای این مسأله بیابید. بدین منظور می¬توان از طریق راهکار حل مسأله نیز اقدام نمود. برای این کار اولاً شایسته است موضوع نگهداری از پدر شوهر خود را به عنوان یک مسأله زندگی خود بپذیرید، فکر نکنید که چون وی پدر همسر شماست، پس شما می¬توانید خود را کنار بکشید.
راهکارهای مختلفی را که برای حل این مسأله به ذهن شما و همسرتان خطور می¬کند روی برگه کاغذی بدون ارزیابی و قضاوت در مورد این¬که شدنی است یا ناشدنی یادداشت نمایید. به عنوان مثال در قسمتی از متن ارسالی خود چنین نوشته¬اید که« شوهرم فرصت رسیدن به من وزندگیش  را ندارد». این جمله می¬تواند پایانی باشد برای اینکه راهکارهای مختلف را مورد ارزیابی قرار دهید، پس در گامهای ابتدایی روش مذکور شایسته است فعلاً این جمله خود را فراموش نمایید؛ زیرا اگر بخواهیم نیک بنگریم باید بگوییم که همین« با هم بودن» می¬تواند اشکال مختلفی داشته باشد که اتفاقاً برخی از اشکال آن می¬تواند جواب مسأله مورد نظر شما و همسرتان بوده و زندگی شما را از بن¬بست خارج نماید.
نکات پایانی
بسیاری از ما سعی می‌کنیم افراد و موقعیتها را تابع خواسته‌های خویش سازیم و طبیعی است وقتی آنها به شیوه خود عمل می‌کنند ما آمادگی آن را نداشته و احساس نگرانی، غم و حتّی خشم می‌کنیم.
توصیه نهایی آن است که همچون گذشته اندکی صبر پیشه سازید، منتهی صبر فعّال یعنی اینکه با حفظ شرایط گفتگوی همدلانه سعی کنید با همسر خود به راه حلّی دست یابید که برای همیشه دغدغه خاطرهای شما و همسرتان را برطرف نماید، وگرنه مسلّم است که با اعتراض و انتقاد به همسر خود- با توجّه به اینکه فعلاً کاری از دستش ساخته نیست- تنها چیزی که عایدتان خواهد شد آن است که وی احساس می¬کند شما اقتدار وی را زیر سؤال می¬برید؛ در حالی¬که یکی از ویژگیهای روانشناختی مردان- شایسته است زنان برای برقراری ارتباط سازنده در زندگی زناشویی خود بدان توجّه داشته باشند- این است که مردان به شدّت دنبال حفظ اقتدار خود هستند؛ بنابراین حریم خصوصی ایشان را حفظ کرده و با وی خوش رفتار و هم¬دل باشید تا به حسن نیت شما در بیان نظراتتان در مورد مسائلی که در زندگی زناشوییتان وجود دارد، پی ببرد.
[1] -اکبری ،محمود ،زندگی شیرین .انتشارات گلستان ادب ،بهار 1383