بایدعرض نمود. موجوداتی که نامی از آنها در قرآنهست مانند دیگر مطالب قرآنی ، گاهی برای تذکر ، گاهی برای انذار ، گاهی برای ترغیب انسان به سمت علم و عمل و به گونه های مختلف خداوند حیوانات را در قرآن به تصویر می کشد .خداوند: یا از لحاظ خلقت یا از این جهت که مورد تشبیه قرار گرفته اند ، یا حشر حیوانات و موضوع معاد آنها و یا احکام حیوانات و گاهی بخاطر اینکه حیوانات مأموران الهی و واسطه هایی برای خیر و عذاب یا تنبیه هستند از آنها صحبت شده است . حیواناتی که در اطراف ما زندگی می کنند و به شکلهای مختلف از آنها بهره می بریم، یعنی زندگی ما با آنها عجین شده است.حیوانات از نشانه های خلقت خداوند ومایه عبرت و درس آموزی ما هستند پس با دقت در آفرینش آنها به خداوند می رسیم.حیوانات از نظر شعور و فهم بسیار پایین تر از انسان ها هستند، پس اگر رفتار مثبتی دارند و ما نداریم خجالت آور است.خداوند با مثالهای قرآنی به ما می فهماند هیچ چیز بیهوده آفریده نشده حتی مگس و پشه و تو ای انسان به سادگی از کنار حوادث و موجودات اطرافت نگذر، در آنها تفکر کن و از آنها بیاموز.و به خاطر نعمتهای بیشماری که به تو عطا کرده -بخصوص عقل- سپاس گذار باش و در عمل از حیوانات کمتر نباش که آنها تسبیح خدا می گویند و اگر تو غافل باشی از آنها پست تری..
انسان، وحیوانات در زندگی با هم تعاملات زیادی دارند و برای انسان زندگی بخش هستند، وحقوقی بر گردن تو خواهند داشت. مبادا حقوق آنها را پایمال کنی و آنها را مورد آزار و اذیت قرار دهی. که اگر روحیۀ تفکر در انسان باشد، همۀ هستی کلاس درس است. یک چوپان در بیابان هم، گویی در بزرگترین کتابخانه دنیاست. زیر پایش زمین، بالای سرش آسمان، دراطرافش کوهها و جلوی رویش شترها و اگر در هر یک دقت کند، اسرار بسیاری را کشف می کند.همیشه کتاب خواندن ما را به خدا نزدیک نمی کند و بینش ما را بالا نمی برد.بعضی وقتها باید در چیزهای ساده ای که در اطرافمان است تفکر کنیم ، گاهی باید در کنار کوه یا در پهنۀ دشت نشست و یا نظاره گر شتری بود و ساکت و آرام در مورد آنها تفکر کرد تا درسهای زندگی بیاموزیم.
خداوند در آیاتی ازقرآن به حیوانات با توجه به خلقتشان می فرماید. ، به حیوان و آفرینش آن نگاه کن ، درس بگیر و حرکت کن
الف-افلا ینظرون الی الابل کیف خلقت .آیا به شتر نمی نگرید که چگونه آفریده شده ؟- غاشیه 17-
ب-انّ لکم فی الانعام لعبره نسقیکم ممّا فی بطونه من بین فرث ودم لبنا خالصا سائغا للشاربین.و در دامها قطعاً برای شما عبرتی است : از آنچه در لابلای شکم آنها است، از میان سرگین و خون شیری ناب به شما می نوشانیم که برای نوشندگان گوارا است.- نحل 66-
ج -و اوحی ربّک الی النحل … و پروردگار تو به زنبور عسل وحی -الهام غریزی-کرد که از پاره ای کوهها و از برخی درختان و از آنچا داربست -و چفته سازی-می کنند خانه هایی برای خودت درست کن. سپس از همه میوه ها بخور و راه های پروردگارت را فرمانبردارانه، بپوی -آنگاه- از درون –شکم- آن شهدی که به رنگهای گوناگون است بیرون می آید. در آن برای مردم درمانی است. راستی در این -زندگی زنبوران- برای مردمی که تفکر می کنند نشانه -قدرت الهی- است. – نحل 68 و 69