ویژگی پیامبران اولو العزم این بوده که همراه خود شریعت تازه­ای می­آورده­اند. از این رو، نخستین شریعت را حضرت نوح برای مردم دوران خویش آورده است در آیه 13 از سوره شوری می­خوانیم. «شرع لکم من الدین ما وصی به نوحا و الذی اوحینا الیک و ما وصینا به ابراهیم و موسی وعیسی»: آیینی برای شما تشریع کرد که به نوح توصیه کرده بود آن چه را بر تو فرستادیم و بر ابراهیم و موسی و عیسی سفارش نمودیم»از آیات قرآن کریم استفاده می­شود که محتوای شریعت و دین نوح، دعوت مردم به توحید و تسلیم در برابر خداوند،، امر به معروف و نهی از منکر، مساوات و عدالت، راستگویی و وفای به عهد ونهی از شرک و آلودگی به فواحش و منکرات بوده است. [i]حضرت نوح، دارای کتاب آسمانی نیز بوده است این کتاب اسم خاصی نداشته بلکه به اسم «کتاب نوح» معروف بوده و نامیده می ­شده است. به فرموده علامه طباطبایی مقصود از «الکتاب» در آیه 213 سوره بقره که می­فرماید: « کان الناس امة واحدة فبعث الله النبیین مبشرین و منذرین و انزل معهم الکتاب بالحق لیحکم بین الناس فیما اختلفوا فیه » کتاب حضرت نوح است.
عده‌ای نیز قائلند نام کتاب آسمانی حضرت نوح(ع) صحف نام دارد.