حضرت موسی علیه السلام اولین پیامبر بنی اسرائیل بود .آنها مرتب ایمان آورده از منافع ایمان مانند نجات از فرعون ، جاری شدن چشمه از سنگ و… منتفع شده و دوباره کافر میگشتند.اگر چه بهانه های زیادی آنها با معجزات الهی برطرف شده و آرام میگرفتند ولی مجدد به کفر خود بر میگشتند. از طرفی نیز یک ضعف گسترده در بین مسلمین برتر دیدن دیگران و نادیده گرفتن خود است. این القای شیطانی گاهی تا تأویل و تفسیر زشتیها ی کفار به خوبی میرسد مانند اینکه لجبازی و عناد با حق را صداقت ترجمه نموده اند. تحلیل مطلب و منشأ آن مجال دیگری باید ارائه شود. برای فهم و تبیین مطلب دقت شود که نعمتها و امتیازهای فراوانی خدای متعال به قوم بنی اسرائیل مرحمت نمود . هر گونه تفضل الهى در ارائه نعمت ها خود نوعى آزمون الهى به حساب مى آید،بر اساس ادله نقلی ، عقلی و عرفی روشن است که امکانات در اختیار افراد غیراز مسئله فضیلت نفسانى و شخصیتى آنهاست لذا باید ثروت شخص را از اخلاق و صفتش جدا کنیم . در آیات قرآنی به دنبال اعلام اعطای آن تفضل، اظهار لعن و نفرین خداوند بر آن قوم، با ادله آمده است . مانند : مائده (5)، آیه 78 – 80.و این، دلیل روشنى بر بد طینتى و زشتى کردار ایشان مى باشد. یا اینکه خداوند خود در آیه 18 از سوره مائده، درباره نفى فضیلت یهود، تأکید کرده، به آنان مى گوید: «وَ قالَتِ الْیَهُودُ وَ النَّصارى نَحْنُ أَبْناءُ اللَّهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ قُلْ فَلِمَ یُعَذِّبُکُمْ بِذُنُوبِکُمْ بَلْ أَنْتُمْ بَشَرٌ مِمَّنْ خَلَقَ یَغْفِرُ لِمَنْ یَشاءُ وَ یُعَذِّبُ مَنْ یَشاءُ وَ لِلَّهِ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَیْنَهُما وَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ»، که مفهوم آن این است که اى جماعت یهود! اگر آن گونه که مى پندارید، شما بر توده بشر ارجحیت دارید، پس چگونه خداوند شما را به کیفر و عذاب هاى دردناکى که به آن دچار گشتید، مبتلا کرد و به علت عصیانى که دارید، شما را پراکنده ساخت و از نظر بد کردارى، ضرب المثل عالم بشریت شدید.قرآن اوصافى براى قوم یهود مى شمارد که نشان از افضل نبودن آنها است، مانند:
الف) دنیاپرستى (آیه 96 بقره و آیه 160 و 161 نساء).
ب) غرور یهود به برترى نژاد (آیه 18 مائده).
ج) داشتن آرزوهاى دور و دراز (آیه 168 و 169 اعراف و آیه 122 و 133 نساء).
د) بى دلى و ترسو بودن یهود (آیه 112 آل عمران).
ه) جنایات یهود (آیه 70 مائده و آیه 23 آل عمران و آیه 10 بقره).
و) تبهکاری در زمینى (آیه 64 مائده).
ز) جادوگرى و سحرانگیزى یهود (آیه 102 بقره).
ح) زشت کردارى یهود (آیه 78 تا 80 مائده).
ط) پیمان شکنى (آیه 12 و 13 مائده و آیه 154 نساء).
ى) سرپیچى از شریعت الهى (آیه 59 و 60 مائده).
ک) پنهان کردن تعالیم خدا (آیه 159 بقره).
ل) بى بهره بودن از هدایت الهى (آیه 5 جمعه).
م) قساوت و سنگدلى (آیه 76 بقره).
براى توضیح بیشتر ر.ک:
– عفیف عبدالفتاح طباره، چهره یهود در قرآن، ترجمه سیدمهدى آیت اللهى، انتشارات جهان آرا، سال 552
– سید محمد شیرازى، دنیا بازیچه یهود، ترجمه محمدهادى مدرسى، نشر سلسله، 1385.3
– سیاست و حکومت رژیم صهیونیستى، ترجمه مرکز مطالعات و تحقیقات اندیشه سازان نو، گردآورنده و ناشر: مؤسسه مطالعات فلسطینى.
– آلفرد.م.لیلیانتال، ارتباط صهیونیستى، پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامى.
– اسدالله رضایى، بررسى سیر تحول دولت در سرزمین فلسطین، نشر گنج معرفت