همه مراجع: تشخیص خود بیمار ملاک است. البته اگر پزشک بیمارى را از روزه گرفتن منع کند ولى خود شخص مى‌داند که روزه برایش ضرر ندارد باید روزه بگیرد.[ امام، استفتاآت، بخش روزه، س 41؛ خامنه‌اى، اجوبه‌الاستفتاآت، س 754؛ نورى، استفتاآت، ج 1، س207؛ مکارم، استفتاآت، ج 3، س 300؛ صافى، 240 سؤال پیرامون روزه، س 216؛ توضیح‌المسائل، امام ، م 1743؛ تبریزى، م 1752؛ فاضل، م 1813؛ نورى، م 1739؛ صافى، م 1752؛ سیستانى، م 1712.] همین اندازه که ترس نسبت به ضرر، عقلایى باشد، کافى است. خوف ضرر گاهى از قول متخصص و زمانى از تجربه مریض‌هاى مشابه و گاهى از تجربه خود انسان، به دست مى‌آید.[ توضیح‌المسائل مراجع، م 1743 و 1744؛ خامنه‌اى، اجوبة الاستفتاآت، س 753؛ وحید، توضیح‌المسائل، م 1751 و 1752.]