این مسئله در رساله های عملیه چنین آمده است:
کسی که چند نماز از او قضا شده و شماره آنها را نمىداند،[1] مثلًا نمىداند چهار تا بوده یا پنج تا، چنانچه مقدار کمتر را بخواند کافى است،[2] و همچنین اگر شماره آنها را مىدانسته و فراموش کرده اگر مقدار کمتر را بخواند کفایت مىکند.[3]،[4]
[1] (مکارم:) مثلًا نمىداند دو نماز بوده یا سه نماز، کافى است مقدار کمتر را بخواند، امّا اگر قبلًا شماره آنها را مىدانسته، ولى به واسطه سهل انگارى فراموش کرده، احتیاط واجب آن است که مقدار بیشتر را بخواند.
[2] (فاضل:) لکن احتیاط واجب آن است، چنانچه شماره آنها را قبلًا مىدانسته و بعد فراموش نموده مقدار زیادتر را بخواند.
[3] (بهجت:) چنانچه براى او مشکل نیست و عسر و حرج در کار نباشد، لازم است آن قدر نماز بخواند تا علم پیدا کند به مقدار نمازهاى قضا شده یا این که بیشتر نماز قضا خوانده است، و اگر تحصیل علم ممکن نیست، به مقدارى که اطمینان پیدا کند، نماز بخواند؛ و اگر آن هم نشد، به قدرى که گمان پیدا کند؛ و این احتیاطات، در صورتى است که مىداند یا احتمال مىدهد که سابقاً مقدار آنها را مىدانسته و الّا فقط به قدرى که یقین دارد نماز بخواند و در مورد مقدار بیشتر، احتیاط کردن خوب است، ولى ظاهر این است که لازم نیست.
(گلپایگانى، خوئى، تبریزى، سیستانى، زنجانى، صافى:) مسأله کسى که مثلًا چند نماز صبح یا چند نماز ظهر از او قضا شده و شماره آنها را نمىداند مثلًا نمىداند که سه یا چهار یا پنج نماز بوده، چنانچه مقدار کمتر را بخواند کافى است. ولى بهتر آن است که به قدرى نماز بخواند که یقین کند تمام آنها را خوانده است؛ مثلًا اگر فراموش کرده که چند نماز صبح از او قضا شده است و یقین دارد که بیشتر از ده نماز نبوده (خوئى، تبریزى، سیستانى: احتیاطاً) ده نماز صبح بخواند.
(خوئى، تبریزى، سیستانى:) یا فراموش کرده، ..
(زنجانى:) و احتیاط مستحب آن است که مقدار بیشتر را بخواند؛ بخصوص اگر شماره آنها را مىدانسته و فراموش کرده، مثلًا اگر فراموش کرده که چند نماز صبح از او قضا شده و یقین دارد که بیشتر از ده نبوده، به احتیاط مستحب ده نماز صبح بخواند.
(گلپایگانى، صافى:) ولى اگر شماره آنها را مىدانسته و فراموش کرده … .
[4] توضیح المسائل (المحشى للإمام الخمینی)، ج1، ص 754، مسئله 1383.