نمازی برای ادای حاجت

از محمد بن داود بن کثیر و او از پدرش داود روایت کرده که گفت : وارد شدم بر آقای خود حضرت امام جعفر صادق

علیه السلام دیدم نماز می خواند در رکعت دوم در حال قیام و در رکوع و در سجده دعا کرد . آنگاه روی به درگاه

خدا آورد پس فرمود : ای داود این نماز دو رکعت است . به خدا قسم به جا نمی آورد آن را هیچ کس پس ببیند

آتش را به چشم خود بعد از آنکه به جا آورده باشد آنچه را من بجا آوردم . پس از جای خود برنخاستم تا آنکه آن

حضرت نماز را به من تعلیم فرمود .

محمد بن داود گفت : ای پدر پس به من تعلیم کن آن نماز را چنانچه حضرت به تو تعلیم فرمودند . گفت : من

می ترسم که حق آن را ضایع نمایی . گفت : ان شاء الله ضایع نمی کنم . گفت : در روز جمعه پیش از زوال

ظهر دو رکعت نماز بجا بیاور . در رکعت اول بعد از حمد سوره انا انزلنا و در کعت دوم قل هو الله بخوان و پس

از آن دست های خود را پیش از رکوع بلند کن و بگو

إِلَهِي إِلَهِي إِلَهِي أَسْأَلُكَ رَاغِباً وَ أَقْصِدُكَ سَائِلًا وَاقِفاً بَيْنَ يَدَيْكَ مُتَضَرِّعاً إِلَيْكَ إِنْ أَقْنَطَتْنِي ذُنُوبِي‏ نَشَّطَنِي‏ عَفْوُكَ

‏ وَ إِنْ أَسْكَتَنِي عَمَلِي أَنْطَقَنِي صَفْحُكَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ فَأَسْأَلُكَ الْعَفْوَ الْعَفْوَ

پس به رکوع برو و بعد از تسبیح رکوع بگو :

هَذَا وُقُوفُ الْعَائِذِ بِكَ مِنَ النَّارِ يَا رَبِّ أَدْعُوكَ مُتَضَرِّعاً وَ رَاكِعاً مُتَقَرِّباً إِلَيْكَ بِالذِّلَّةِ خَاشِعاً فَلَسْتُ بِأَوَّلِ مُنْطَقٍ مِنْ

حِشْمَةٍ مُتَذَلِّلًا أَنْتَ أَحَبُّ إِلَيَّ مَوْلَايَ أَنْتَ أَحَبُّ إِلَيَّ مَوْلَايَ

پس چون به سجده روی پس پهن کن دو دست خود را مانند طلب کننده حاجت و بگو :

سُبْحَانَ رَبِّيَ الْأَعْلَى وَ بِحَمْدِهِ رَبِّ هَذِهِ يَدَايَ مَبْسُوطَتَانِ بَيْنَ يَدَيْكَ هَذِهِ جَوَامِعُ بَدَنِي خَاضِعَةً بِفِنَائِكَ وَ هَذِهِ

أَسْبَابِي مُجْتَمِعَةً لِعِبَادَتِكَ لَا أَدْرِي بِأَيِّ نَعْمَائِكَ أَقْلِبُ وَ لِأَيِّهَا أَقْصِدُ لِعِبَادَتِكَ أَ لِمَسْأَلَتِكَ أَمِ الرَّغْبَةِ إِلَيْكَ فَامْلَأْ

قَلْبِي خَشْيَةً مِنْكَ وَ اجْعَلْنِي فِي كُلِّ حَالاتِي لَكَ قَصْدِي أَنْتَ سَيِّدِي فِي كُلِّ مَكَانٍ وَ إِنْ حَجَبَتْ عَنْكَ أَعْيُنُ

النَّاظِرِينَ إِلَيْكَ أَسْأَلُكَ بِكَ إِذْ جَعَلْتَ فِيَّ طَمَعاً فِيكَ لِعَفْوِكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَرْحَمَ مَنْ يَسْأَلُكَ

وَ هُوَ مَنْ قَدْ عَلِمْتَ بِكَمَالِ عُيُوبِهِ وَ ذُنُوبِهِ لَمْ يَبْسُطْ إِلَيْكَ يَدَهُ إِلَّا ثِقَةً بِكَ وَ لَا لِسَانَهُ إِلَّا فَرَحاً بِكَ فَارْحَمْ مَنْ كَثُرَ

ذَنْبُهُ عَلَى قِلَّتِهِ وَ قَلَّتْ ذُنُوبُهُ فِي سَعَةِ عَفْوِكَ وَ جَرَّأَنِي جُرْمِي وَ ذَنْبِي بِمَا جَعَلْتَ مِنْ طَمَعٍ إِذَا يَئِسَ الْغَرُورُ

الْجَهُولُ مِنْ فَضْلِكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَسْأَلُكَ لِإِخْوَانِي فِيكَ الْعَفْوَ الْعَفْوَ

پس سر از سجده بلند کن و بنشین . آن گاه به سجده دوم برو و بگوی :

يَا مَنْ هَدَانِي إِلَيْهِ وَ دَلَّنِي حَقِيقَةَ الْوُجُودِ عَلَيْهِ وَ سَاقَنِي مِنَ الْحَيْرَةِ إِلَى مَعْرِفَتِهِ وَ بَصَّرَنِي رُشْدِي بِرَأْفَتِهِ صَلِّ عَلَى

مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اقْبَلْنِي عَبْداً وَ لا تَذَرْنِي فَرْداً أَنْتَ أَحَبُّ إِلَيَّ مَوْلَايَ

داود گفت : به خدا قسم امام قسم یاد کرد در حالتی که رو به قبله نشسته بود که : هر کس این نماز را

به این روش بخواند بر نمی گردد از خدا – یعنی از این نماز – مگر آمرزیده شده و اگر حاجتی داشته باشد

حق تعالی آن را روا می فرماید ان شاء الله تعالی .

منبع : بحارالانوار ج 89 ص 369 ح 65