پرسشگر محترم با سلام و تشکر از ارتباطتان با این مرکز.بایدعرض کرد : سید بن طاوس به اسناد مذکور در این کتاب از محمد بن داود بن کثیر از پدرش روایت می کند که گفت داخل شدم بر آقایم امام صادق علیه السلام دیدم آن حضرت مشغول نمازند وپس از نماز رو به خداوند نمود ومشغول به دعا شد , انگاه فرمود ای داود این دو رکت نماز است کسی که آنرا بخواند آتش جهنم را نخواهد دید , راوی می گوید من از جایم بلند نشدم تا حضرت آن نمازرا به من تعلیم نمود محمد بن داود می گوید به پدرم گفتم آن نماز را به من یاد بده فرمود نگرانم که آن را ضایع کنی گفتم نه انشاءالله گفت هر گاه روز جمعه شد قبل از زوال خورشید –ظهر-آنرا بخوان ودر رکعت اول حمد و انا انزلناه ودر رکعت دوم حمد وقل هو الله احد بخوان وقتی قل هو الله احد را در رکعت دوم خواندی قبل از رکوع دستت را -به سوی آسمان به حالت قنوت-بلند کن وبگو :
إِلَهِی إِلَهِی إِلَهِی أَسْأَلُکَ رَاغِباً وَ أَقْصِدُکَ سَائِلًا وَاقِفاً بَیْنَ یَدَیْکَ مُتَضَرِّعاً إِلَیْکَ إِنْ أَقْنَطَتْنِی ذُنُوبِی نَشَطَنِی عَفْوُکَ وَ إِنْ أَسْکَتَنِی عَمَلِی أَنْطَقَنِی صَفْحُکَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ وَ أَسْأَلُکَ الْعَفْوَ .
آنگاه رکوع میکنی وپس از تسبیح رکوع می گویی :هَذَا وُقُوفُ الْعَائِذِ بِکَ یَا رَبِّ أَدْعُوکَ مُتَضَرِّعاً وَ رَاکِعاً مُتَقَرِّباً إِلَیْکَ بِالذِّلَّةِ خَاشِعاً فَلَسْتُ بِأَوَّلِ مُنْطَقٍ مِنْ حِشْمَةٍ مُتَذَلِّلًا أَنْتَ أَحَبُّ إِلَیَّ مَوْلَایَ أَنْتَ أَحَبُّ إِلَیَّ .
پس هر گاه سجده کردی دستنت را پهن کن به مانند کسی که حاجتی دارد وبگو : سُبْحَانَ رَبِّیَ الْأَعْلَى وَ بِحَمْدِهِ رَبِّ هَذِهِ یَدَایَ مَبْسُوطَةٌ بَیْنَ یَدَیْکَ هَذِهِ جَوَامِعُ بَدَنِی خَاضِعَةٌ بِفِنَائِکَ وَ هَذِهِ أَسْبَابِی مُجْتَمِعَةٌ لِعِبَادَتِکَ لَا أَدْرِی بِأَیِّ نَعْمَائِکَ أَقُولُ وَ لَا لِأَیِّهَا أَقْصِدُ لِعِبَادَتِکَ أَمْ لِمَسْأَلَتِکَ أَمِ الرَّغْبَةِ إِلَیْکَ فَأَمْلَأَ قَلْبِی خَشْیَةً مِنْکَ وَ اجْعَلْنِی فِی کُلِّ حَالاتِی لَکَ قَصْدِی أَنْتَ سَیِّدِی فِی کُلِّ مَکَانٍ وَ إِنْ حُجِبَتْ عَنْکَ أَعْیُنُ النَّاظِرِینَ إِلَیْکَ أَسْأَلُکَ بِکَ إِذْ جَعَلْتَ فِیَّ طَمَعاً فِیکَ بِعَفْوِکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَرْحَمَ مَنْ یَسْأَلُکَ وَ هُوَ مَنْ قَدْ عَلِمْتَ بِکَمَالِ عُیُوبِهِ وَ ذُنُوبِهِ لَمْ یَبْسُطْ إِلَیْکَ یَدَهُ إِلَّا ثِقَةً بِکَ وَ لَا لِسَانَهُ إِلَّا فَرَحاً بِکَ فَارْحَمْ مَنْ کَثُرَ ذَنْبُهُ عَلَى قِلَّتِهِ وَ قَلَّتْ ذُنُوبُهُ فِی سَعَةِ عَفْوِکَ وَ جَرَّأَنِی جُرْمِی وَ ذَنْبِی بِمَا جَعَلْتَ مِنْ طَمَعٍ إِذَا یَئِسَ الْغَرُورُ الْجَهُولُ مِنْ فَضْلِکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَسْأَلُکَ لِإِخْوَانِی فِیکَ الْعَفْوَ الْعَفْوَ.
آنگاه می نشینی وسجده دوم را بجا می آوری و می گویی:یَا مَنْ هَدَانِی إِلَیْهِ وَ دَلَّنِی عَلَیْهِ حَقِیقَةُ الْوُجُودِ عَلَیْهِ وَ سَاقَنِی مِنَ الْحَیْرَةِ إِلَى مَعْرِفَتِهِ وَ بَصَّرَنِی رُشْدِی بِرَأْفَتِهِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اقْبَلْنِی عَبْداً وَ لا تَذَرْنِی فَرْداً أَنْتَ أَحَبُّ إِلَیَّ مَوْلَایَ أَنْتَ أَحَبُّ إِلَیَّ مَوْلَایَ
آنگاه داود راوی حدیث گفت بخدا قسم حضرت جعفر بن محمد رو به قبله قسم یاد نمودند برای من که هیچ کس از برابر خداوند -از این نماز- بلند نمی شود مگر این که آمرزیده می شود واگر حاجتی دارد خداوند آنرا برآورده می کند .
سید بن طاوس می گوید: این نمازی است بزرگ وجلیل القدر وکسی آنرا می شناسد که خداوند معرفت اسرار آنرا به او روزی کند وبر حذر باش از این که در مورد آن کوتاهی کنی وصادق باش در اخلاص عبادت به آن وپیروی نمودن آثار آن وکوشش کن در تحصیل آنچه امید داشته باشی به آن از خداوند برای هدایت یافتن به انوار آن از شرف اخلاص وتحفه های که خداوند به آن برخی را اختصاص می دهد .
________________________
مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج 1، ص: 322
جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع ؛ ص323