نماز جعفر طیار برای حاجات و مهمات

اين نماز اكسير اعظم، و كبريت احمر است، و به سندهاى بسيار معتبد با فضيلت فراوان كه مهم ترين آن آمرزش گناهان بزرگ است – وارد شده، و بهترين زمان براى بجا آوردن آن، آغاز روز جمعه است، و آن چهار ركعت است با دو تشهد و دو سلام كه در ركعت اوّل پس از سوره «حمد» سوره «زلزال» و در ركعت دوّم بعد از سوره «حمد» سوره «و العاديات» و در ركعت سوم پس از سوره «حمد» سوره

«اذا جاء نصر اللّه و الفتح»

و در ركعت چهارم بعد از سوره «حمد» يك بار سوره

«قل هو اللّه احد»

خوانده میشود.

و هر ركعت پس از تمام شدن سوره» حمد «و سوره هاى ياد شده پانزده بار گفته میشود: سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ

پاك و منزه است خدا و ستايش تنها سزاوار اوست و خدايى جز او نيست، و او از هر صفتى برتر است

و در ركوع نيز همين تسبيحات ده بار، و پس از برخاستن از ركوع ده بار، و در سجده اوّل ده بار، و پس از سر برداشتن از سجده ده بار و در سجده دوم ده بار، و پس از سجده، پيش از برخاستن براى انجام ركعت دوم ده بار گفته میشود و اين ترتيب در هر چهار ركعت رعايت میگردد، كه مجموع تسبيحات به سيصد میرسد.

شيخ كلينى از ابو سعيد مدائنى روايت كرده، كه امام صادق عليه السّلام به من فرمود: آيا نمیخواهى ذكرى را به تو تعليم دهم كه آن را در نماز جعفر بخوانى، گفتم: آرى میخواهم، فرمود: هنگامى كه در ركعت چهارم به آخرين سجده نماز رسيدى، و از تسبيحات فارغ شدى بگو:

سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ الْوَقَارَ سُبْحَانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْمَجْدِ وَ تَكَرَّمَ بِهِ سُبْحَانَ مَنْ لا يَنْبَغِي التَّسْبِيحُ إِلا لَهُ سُبْحَانَ مَنْ أَحْصَى كُلَّ شَيْ ءٍ عِلْمُهُ سُبْحَانَ ذِي الْمَنِّ وَ النِّعَمِ سُبْحَانَ ذِي الْقُدْرَةِ وَ الْكَرَمِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَعَاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِكَ وَ مُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ كِتَابِكَ وَ اسْمِكَ الْأَعْظَمِ وَ كَلِمَاتِكَ التَّامَّةِ الَّتِي تَمَّتْ صِدْقاً وَ عَدْلاً صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ وَ افْعَلْ بِي كَذَا وَ كَذَا

پاك و منزه است آن كه لباس عزت و وقار به بر دارد، پاك و منزه است آن كه به بزرگى مهر ورزد، و به آن گرامى باشد، پاك و منزه است آن كه پاكى جز براى او سزاوار نيست.

پاك و منزه است آن كه دانشش هر چيز را بر شمارد، پاك و منزه است آن سرچشمه فضل و بخشش، پاك و منزه است آن داراى قدرت و كرم.

خدايا از تو خواستارم به حق بندها و گره گاه هاى شكوه عرشت، و به حق نهايت مهرت كه در كتابت آوردى، و نام بزرگت و كلمات بى عيب و نقصت كه در راستى و عدالت بس كمال يافته اند، بر محمّد و خاندانش درود فرست و با من چنين و چنان كن.

و بجاى كلمه «كذا و كذا» حاجات خود را از خدا درخواست كند.

شيخ طوسى و سيّد ابن طاووس از مفضل بن عمر، روايت كرده اند كه گفت: روزى امام صادق عليه السّلام را ديدم كه نماز جعفر بجا آوردند و پس از نماز دستها را بلند نمودند، اين دعا را خواندند: «يا ربّ يا ربّ» به اندازه اى كه يك نفس اجازه دهد، «يا ربّاه يا ربّاه» به قدر يك نفس، «ربّ ربّ» به اندازه يك نفس، «يا اللّه يا اللّه» باز هم به قدر يك نفس، «يا حىّ يا حىّ» همپاى يك نفس، «يا رحيم يا رحيم» باز هم به اندازه يك نفس، «يا رحمن يا رحمن» هفت بار، «يا ارحم الرّاحمين» هفت بار، سپس اين دعا را خواندند:

اللَّهُمَّ إِنِّي أَفْتَتِحُ الْقَوْلَ بِحَمْدِكَ وَ أَنْطِقُ بِالثَّنَاءِ عَلَيْكَ وَ أُمَجِّدُكَ وَ لا غَايَةَ لِمَدْحِكَ وَ أُثْنِي عَلَيْكَ وَ مَنْ يَبْلُغُ غَايَةَ ثَنَائِكَ وَ أَمَدَ مَجْدِكَ وَ أَنَّى لِخَلِيقَتِكَ كُنْهُ مَعْرِفَةِ مَجْدِكَ وَ أَيَّ زَمَنٍ لَمْ تَكُنْ مَمْدُوحا بِفَضْلِكَ مَوْصُوفاً بِمَجْدِكَ عَوَّاداً عَلَى الْمُذْنِبِينَ بِحِلْمِكَ تَخَلَّفَ سُكَّانُ أَرْضِكَ عَنْ طَاعَتِكَ فَكُنْتَ عَلَيْهِمْ عَطُوفا بِجُودِكَ جَوَادا بِفَضْلِكَ عَوَّاداً بِكَرَمِكَ يَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ.

خدايا! سخنم را با ستايش تو آغاز می كنم، و با ثناى تو گويا مى شوم و تو را به بزرگى می ستايم، درحالیكه ستايشت را پايانى نيست، و تو را سپاس مى گویم و كيست آن كه به نهايت سپاست و بلنداى بزرگى ات برسد؟ آفريدگانت را چه رسد كه به شناخت رژفاى عظمت تو دست يابد، چه زمانى بوده كه به فضل و بخششت ستوده و به عظمت موصوف نبودى، كدامين زمان بوده كه با بردبارى خويش پياپی از گنهكاران درنگذشته باشى؟ ! ساكنان زينت از فرمانبردارى تو سرپيچى كردند، ولى تو با بخشش خويش بر آنان مهر ورزيدى، به فضل خود به آنان بخشيدی و به كرامت پى در پى به آنان روى كردى، اى كه معبودى جز تو نيست، بخشايشگرى كه داراى شوكت و كرامتى.

پس حضرت فرمود: اى مفضّل هرگاه تو را حاجت ضرورى پيش آيد نماز جعفر را بخوان، و اين دعا را قرائت كن، و حاجتت را از خدا بخواه، كه به خواست خدا برآورده میشود.

منبع : مفاتیح الجنان