به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، هنر درمانی پدیده تازهای نیست اما کارکرد آن چندان برای مسئولان، خانوادهها و افراد تعریف نشده است. دکتر آزاده سهرابی، رواندرمانگر به این نکته اشاره دارد که هنر درمانی برای 3 رده سنی کودک، نوجوان و بزرگسال کارکرد دارد. او کارکرد هنر درمانی برای نوجوانان را بسیار مهم دانست.
هنردرمانی برای نوجوانان به گفته سهرابی شکل دیگری دارد: «عموما هنرهایی کاربرد دارد که قدرت بیانگری دارد. چرا که نوجوان در این سن با مسئله هویت، اعتماد به نفس و عزتنفس درگیر هستند. در این رده سنی تئاتردرمانی کارکرد بیشتری پیدا میکند، چرا که نوجوان احتیاج دارد خودش را بیان کند. نوجوان به آگاهی رسیده است و میتواند در قصه خودش را روایت کند. به همین دلیل تئاتر درمانی برای نوجوانانی کارکرد دارد که در جمع نمیتواند خودشان را بیان کنند و درگیر اعتماد بهنفس، عزت نفس و هویت هستند. تئاتر میتواند به ابزار وجود نوجوان کمک کند.»
او هنردرمانی را با توجه به شرایط امروز بسیار برای همه خصوصا نوجوانان ضروری خواند: «باید به ضرورت هنردرمانی و کاربرد آن پی برد و به آن سطحی نگاه نکرد. نوجوانان امروز درگیر فضای مجازی هستند. خیلی از دهه هشتادیها و نوجوانان امروز در معرض انیمهها هستند و در نتیجه جذب ساخت انیمیشن میشوند و دوست دارند که در بزرگسالی در این صنعت فعالیت کند. چه چیزی در این هنر دیده است؟ باید گفت که فعالیت خلاقانه در آن را دیده است. در حالیکه ما اصلا به این نکته توجه نمیکنیم. یا حتی توجه نمیکنیم که نوجوانان چرا جذب برخی از موسیقیها میشوند. چرا موسیقی کرهای، هیپهاپ در بین نوجوانان ما رشد کرده است؟ دلیل آن برونریزی این نوع از موسیقی است. موسیقی که شلوغ است و مشابه ذهن نوجوان است. پر از هیجان و پر از میل ابرازگری است. زمانی که ما خودمان این ابزار را در اختیار نوجوان بگذاریم تا بتواند هیجانات سرکوب شده، خشم درون خانواده، خشم از همسن و سالان رابروز بدهد.»
سهرابی در ادامه گفت: «باید بدانیم که خشم برای نوجوانان است و ویژگی دهه هشتادیهاست. زمانی که ما به او ابزار بدهیم و بگویم در این فرآیند خشمت را تخیله کن و به یک مهارت مثبت تبدیلش کن، او خیلی چیزها را یاد خواهد گرفت. اولا از شر هیجانهای سرکوب شده آزاد میشود، ثانیا به او یک مهارت یاد میدهید که بتواند هیجانهایش را به یک کار مثبت تبدیل کند.»
متن کامل این گفت و گو را در خبرآنلاین بخوانید.
۵۵۲۴۵