آیات عظام امام، تبریزی، صافی و مکارم: اگر نگاه غیرمستقیم (مثلاً از طریق آینه) ممکن است، بنابر احتیاط واجب نگاه مستقیم به عورت جایز نیست؛ ولی اگر چاره ای جز آن نباشد، اشکال ندارد.[ مکارم، تعلیقات على العروة، احکام التخلى م13؛ امام، توضیح المسائل مراجع، م2442؛ صافى، هدایة العباد، ج1، (احکام التخلى) م72؛ دفتر: تبریزى.]

آیات عظام فاضل و نوری: اگر نگاه غیرمستقیم (مثلاً از طریق آینه) ممکن است، نگاه مستقیم به عورت جایز نیست؛ ولی اگر چاره ای جز آن نباشد، اشکال ندارد.[ نورى، توضیح المسائل م، 2438؛ فاضل، توضیح المسائل مراجع، م2442.]

آیات عظام بهجت و وحید: اگر نگاه غیرمستقیم (مثلاً از طریق آینه) ممکن بوده و مشقت ندارد، بنابر احتیاط واجب، نگاه مستقیم به عورت جایز نیست و در غیر این صورت، نگاه مستقیم اشکال ندارد.[ وحید، توضیح المسائل م2451؛ بهجت، وسیلة النجاة، ج1، احکام التخلى م64.]

آیت‌الله سیستانی: اگر انسان برای معالجه کسی ناچار شود که به عورت او نگاه کند، – بنا بر احتیاط واجب – باید آیینه را در مقابل گذاشته و در آن نگاه کند، ولی اگر چاره‌ای جز نگاه کردن به عورت نباشد، اشکال ندارد، و همچنین است اگر مدت نگاه کردن به عورت کوتاه‌تر از مدت نگاه کردن در آیینه باشد[ سیستانى، توضیح المسائل م 2460 .].