مطلوب در تلاوت قرآن شریف، آن است که [قرآن ] در اعماق قلب انسان تأثیر کند و باطن انسان، صورت کلام الهى گیرد و از مرتبه ملکه، به مرتبه تحقق رسد و اشاره به این فرموده آن جا که [معصوم ] فرماید: «جوان مؤمن اگر قرائت کند، قرآن در گوشت و خون او وارد شود» و این کنایه از آن است که صورت قرآن در قلب، مستقر و جایگزین گردد؛ به طورى که خود باطن انسان کلام اللّه مجید و قرآن حمید گردد؛ به اندازه لیاقت و استعدادش.(قرآن از دیدگاه امام خمینى، ص 103.)