مگر امام حسین(ع) برای اصلاح یزید قیام کرد که در او تاثیر بگذارد یا نگذارد؟علاوه بر دستگاه حکومتی که بر مدار ظلم و فساد حرکت می‌کرد، انحطات و ظلم و فساد در جامعه فراگیر شده بود، لذا ایشان یکی از اهداف خود را اصلاح امت اسلامی بیان داشته اند والا مسلم است یزیدی که در جایگاه حاکم و خلیفه مسلمانان بطور علنی فسق و فجور انجام می‌داد واعتقادی به مبانی دین و شریعت نداشت هدایت‌پذیر نیست.قیام امام حسین برای اصلاح در میان امت اسلام بود، آن چه برای امام حسین(ع) اصل اساسی بود امر به معروف و نهی از منکر بود اما در این باره نوع معروف ترک شده و نوع منکر انجام شده تعیین کنندة امر و نهی واجب و یا مستحب است که انسان مکلف به انجام و ادای آن است. این که امام حسین(ع ) انگیزة خویش را در قیام , انجام این تکلیف مهم و بزرگ معرفی و اعلان می کند دلیل بر اهمیت آن است . امام در وصیت نامه و سخنرانی خویش فرمودند: ((…أرید ان آمر بالمعروف و انهی عن المنکر و اسیر بسیره جدی و ابی علی بن ابی طالب )) (می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم و طبق سیره و روش جدم و پدرم علی بن ابی طالب رفتار کنم ) و نیز فرمودند: «اللهم انک تعلم انه ما کان منا تنافسا فی سلطان و لا التماسا من فضول الحطام و لکن لنرد المعالم من دینک و نظهر الاصلاح فی بلادک..؛ قیام ما به خاطر دنیا نبود بلکه هدف ما این بود که نشانه‌های دینت را به جای خود برگردانیم و سرزمین تو را اصلاح کنیم »(تحف العقول, ص242) فرمایشات دیگری ازحضرت وجود دارد که بیانگر حساسیت و اهمیت موضوع معروف‌ها و منکرها است. اجرای سیره و سنت پیامبر(ص) و علی(ع), معروفی ترک شده بود و امام برای امر به آن قیام کرد تا آن را احیا کند. سنت پیامبر(ص ) و سیره علی(ع ) یعنی روح تعالیم دینی و آموزه های تعالی بخش اسلام که انجام و اجرای آن ضامن عدالت , مساوات , برابری و تحکیم روابط برادرانه در جامعه اسلامی بود. به دلیل انحرافات زیادی که در عرصه های گوناگون دینی , اخلاقی , سیاسی و اجتماعی رخ داده بود, از اسلام جز نامی و از مسلمانی جز اسمی باقی نمانده بود. امویان که سردمداران و صحنه گردانان انحرافات اعتقادی , سیاسی و اجتماعی بودند بر اریکه قدرت تکیه زده و گستاخانه منکر وحی و رسالت بودند و این شعر یزید گواه آن است : لعبت هاشم بالملک و لاخبر جاء و لا وحی نزل (مقصود این است که : بنی‌هاشم با ملک و پادشاهی بازی کرد و همه دعوی پیامبری برای سلطنت بود و الا نه خبری درکار است و نه وحی نازل شده است).
برای آگاهی بیشتر به کتاب هایی که در باره قیام امام حسین(ع) نوشته شده , و به بحث‌های تحلیلی پرداخته‌اند, مراجعه شود. مانند: مطهری , مرتضی; حماسه‌حسینی (ع ).- قم: صدرا, چ 7, 1367 ش .