چون تأخیر ظهور مولای ما صاحب الزمان به سبب موانعی است که از ناحیه خود ما سرچشمه گرفته، بر ما است که از خداوند متعال برطرف کردن آن موانع را بخواهیم، پس دعا کردن برای تعجیل فرج امام عصر در حقیقت دعا برای خودمان و سودمند به حالمان می باشد.

تأکید بسیار بر دعا برای تعجیل فرج امام زمان برای چیست؟ مگر نه اینکه ایشان خود سر منشاء رسیدن برکات به مخلوقات بوده و از مردم، بی نیاز و مستغنی است!

در پاسخ به سۆال فوق، در کتاب جلیل القدر مکیال المکارم به موارد ذیل اشاره گردیده است:

1) دعای ما برای آن حضرت از باب هدیه شخص حقیر فقیری به رادمرد بزرگوار است و تردیدی نیست که این نشانه نیاز این فقیر به بخشش آن بزرگ است و این شیوه بندگان نسبت به ارباب می باشد.

2) بر اساس روایات متعدد وقت ظهور امام زمان علیه السلام از اموری است که بر اساس شرایط امکان پیش و پس افتادنش وجود دارد بنابراین جدّیت و اهتمام اهل ایمان در دعا کردن برای تعجیل فرج آن حضرت می تواند موجبات جلو افتادن زمان ظهور را فراهم آورد.

امام صادق با استناد به اینکه خداوند عذاب چهار صد ساله قوم بنی اسرائیل را به واسطه چهل روز تضرع به درگاه خداوند کاهش داد فرمودند شما نیز همین طور اگر این کار را بکنید خداوند از ما فرج می کند، ولی اگر چنین نباشید این امر تا آخرین حدّ خواهد رسید.

3) از آنجا که امامان نیز به مقتضای وضع انسانی خود به بیماری و غم و اندوه دچار می شوند جدّیت و اهتمام در دعا کردن و از خدا خواستن یکی از وسائلی است که موجب دفع بلا و گرفتاری است.

4) چون تأخیر ظهور مولای ما صاحب الزمان به سبب موانعی است که از ناحیه خود ما سرچشمه گرفته، بر ما است که از خداوند متعال برطرف کردن آن موانع را بخواهیم، پس دعا کردن برای تعجیل فرج امام عصر در حقیقت دعا برای خودمان و سودمند به حالمان می باشد.

5) فضل و رحمت و عنایت الهی بی حدّ و مرز است و در وجود امام علیه السلام نیز کمبود و نقصانی که مانع پذیرش فیض الهی باشد، نیست لذا مانعی ندارد که با دعای مۆمنین برای مولا و آقایشان، عنایت و لطف مخصوصی به حضرتش برسد و اینکه امامان چون واسطه رسیدن فیض به بندگان هستند منافات دارد با این که به وسیله بندگان به درجه ای نایل شوند، جز استبعاد و تعجّب چیزی نیست، و هیچ گونه منافاتی ندارد که امامان: علّت غایی و هدف از آفرینش مخلوقات باشند و فیض خداوند به وسیله ایشان به مخلوقات برسد، در عین حال از لوازم و ویژگی های بشری نیز برخوردار، و برای زندگی ظاهری خود به آنچه از زمین می روید، نیازمند باشند همان طور که سایر مردم محتاج هستند. (مکیال المکارم،410 ص تا 412)

6) ائمه: در دعا براى ظهور امام زمان اهتمام بسیار داشتند زیرا دعا کردن به کسى، فرع محبت به اوست و از مهمترین اسباب محبت و دوستى آن است که شخص وجود کسى را خیر بداند، که بودن خیر در وجود هر کسى مقتضى و موجب محبت اوست پس هر قدر معرفت انسانى به وجود خیر در وجود کسى کاملتر شد محبتش به او کاملتر مى شود و هر قدر محبتش کاملتر شد تعلقش در دعاى به وجود او کاملتر و زیادتر مى شود و واضح است که حقیقت معرفت وشناسائى به وجود مبارک حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالى فرجه وخیرات وجود اقدس او به نحو اکمل، براى هیچ کس ممکن و میسر نیست، مگر حضرت رسول الله و ائمه طاهرین 9 و همین کافى است از براى شدت اهتمامشان به دعاى به وجود مبارک او، وطلب فتح ونصرت وفرج از براى او و همچنین مۆمنین هر کدام که معرفتشان به آن حضرت و خیرات وجود مبارک او کاملتر است، محبتشان هم کاملتر است، و هر چه محبتشان کاملتر باشد، اهتمامشان در دعا گوئى به آن حضرت کاملتر و زیادتر است.

7) دلیل دیگر آنکه بواسطه دعاها شدائد زمان غیبت تخفیف داده مى شود که اگر آن دعاها نباشد در اثر بدى اعمال شدائد دوران غیبت بسیار سخت خواهد شد.

8) دعا برای فرج، یک نوع یاری برای وجود مبارک آن‌حضرت چه از نظر روحى و چه از نظر جسمى محسوب می گردد که رفع هموم و احزان و ابتلائات وارده بر ایشان در حال غیبتشان مى شود چرا که در بعضى از احادیث وارد است که از جمله شباهت هاى ایشان به انبیاء: و سنّتهاى جاریه آنها محبوس بودن آن‌حضرت است، که دراین باب شباهت به حضرت یوسف دارند، و بنابراین حال ایشان از جهت قلبى و جسمى در وقت غیبت مانند حال کسیکه زندانى شده و در ابتلاء و حزن است، مى باشد.

9) در روایات متعدد از سوی ائمه و خود آن حضرت به دعا برای فرج ایشان تأکید گردیده زیرا فائده دعا براى تعجیل فرج، فرج کلّى و عمومى براى جمیع مۆمنین است که با ظهور آنحضرت حاصل مى شود و جمیع حالات دنیوى و اخروى آنها را شامل مى شود.

10) در روایات متعددی از ائمّه اطهار: آمده است که در حوائج و مهمات خاصه خود، شیعیان و اولیاء خود را امر مى فرمودند که براى اصلاح آن حوائج و مهمات دعا نمایند.

لذا دعا برای تعجیل در فرج مولایمان، نه تنها منافاتی با مستغنی بودن ایشان از بندگان ندارد بلکه با توجه به موارد فوق الذکر، در زمره تکالیف مۆمنین نیز قرار دارد. (کتاب شیوه هاى یارى قائم آل محمد علیه السلام، آیت الله میرزا محمد باقر فقیه ایمانى)