خواندن قرآن یک عمل مستحب است و هر عمل مستحبى، براى خودش ثواب دارد. هدیه کردن نیز براى خودش عمل مستحبى است و ثواب جداگانه دارد و وقتى به پیامبر و ائمه علیهم السلام هدیه مى شود، خداوند به احترام و عظمت آنان ثواب ویژه اى به شخص عنایت مى کند همان گونه که اگر کسى در راه خدا قرضى بدهد، چند برابر، از خدا مى گیرد. از طرفى ائمه علیهم السلام مجراى فیض الهى اند و ریزش رحمت و فزونى ثواب به سبب برکات وجودى آنان فزونى مى یابد. امیرالمؤمنین على علیه السلام مى فرماید: در دعا ابتدا بر اهل بیت صلوات بفرستید تا در اثر ریزش رحمت الهى، به شما هم رحمت برسد.[ نهج البلاغه، حکمت 30 نقل از: جوادى آملى، تفسیر موضوعى، ج 8.] در نتیجه هدیه صلوات و ختم قرآن به ارواح پاک آنان، موجب فزونى رحمت و افزایش فیض الهى است. شخصى به نام على بن مغیره خدمت امام موسى بن جعفر علیه السلام عرض کرد: در ماه رمضان چند بار قرآن را ختم مى کنم؛ روز عید فطر که فرا مى رسد، یکى از آنها را به پیامبر صلى الله علیه و آله یکى را به حضرت على علیه السلام، یکى را به حضرت فاطمه علیهاالسلام و بقیه را به سایر امامان علیهم السلام- تا برسد به شما – اهدا مى کنم. در برابر این عمل چه پاداشى براى من است؟ امام هفتم علیه السلام فرمود: پاداش تو آن است که در روز قیامت با آن بزرگواران خواهى بود. عرض کردم: اللّه اکبر! آیا چنین پاداشى براى من است؟ حضرت سه مرتبه فرمود: آرى».[ بحارالانوار، ج 98، ص 5، المکتبه الاسلامیه.]

فصل دهم

حفظ قرآن