صالح قنادى

در قرآن

مجید، آیات فراوانى وجود دارد که به طور مستقیم به پیامبر اسلام

صلى اللّه علیه وآله فرمان داده است. دقت در این گونه آیات، انتظار خداوند متعال از

محبوب ترین بندگانش را مشخص مى کند و انگیزه انسان را در پاى بندى و پایدارى بر سنت

و سیره پیامبر صلى اللّه علیه وآله، دو چندان مى کند. این خطاب ها را با هم

مى خوانیم:

1.

خطاب هاى

مسئولیت آفرین

«اقرأ باسم ربک الذى خلق؛ بخوان به نام پروردگارت که آفرید».[1]font-family:”Arial”,”sans-serif”;color:black’ xml:lang=”FA”>

از این گونه آیات، به خوبى استفاده مى شود که خداوند متعال، حتى با محبوب ترین

بندگانش، در صورت انجام خطا، با تندى رفتار مى کند و هر کس مسئولیتش بیشتر باشد،

انتظار از او نیز بیشتر است و از این نکته که پیامبر صلى اللّه علیه وآله گرفتار

مؤاخذه الهى نشده، به خوبى آشکار مى شود که وى به طور کامل به وظایف و مسئولیت هاى

خویش عمل کرده است و بلکه بیش از حد انتظار، براى هدایت مردم، دل سوزى و تلاش کرده

است؛ تا آن جا که خداوند فرمود: «قرآن را بر تو نازل نکردیم؛ تا به رنج افتى؛ جز

این که براى هر که مى ترسد، پندى باشد».[4]

4.

خطاب هاى تکلیفى

برخى از آیات الهى، بیان گر خطاب هاى تکلیفى به پیامبر صلى اللّه علیه وآله

مى باشند؛ چنان که در قرآن مجید، چنین مى خوانیم: «اى جامه به خویشتن فرو پیچیده!

به پا خیز شب را؛ مگر اندکى؛ نیمى از شب یا اندکى از آن را بکاه یا بر آن [نصف ]
بیفزاى و قرآن را شمرده شمرده، بخوان».[5]