هند دختر عتبه بن ربیعه بن عبد شمس را مادر معاویه خوانده اند. از روسپیان معروف مکه بود و به بردگان سیاه علاقه بسیار داشت؛ ولی هنگامی که فرزندی سیاه به دنیا می‌آورد، از ترس رسوایی می‌کشت. هند از زنان مشهور عصر خویش و از سرسخت‌ترین دشمنان اسلام بود. نخست همسر «خوص بن مغیره» بود و پس از وی به ازدواج ابوسفیان درآمد. پس از ظهور اسلام در مکه، همواره از مخالفان پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم بود و مردم را علیه آن حضرت می‌شوراند. در جنگ بدر، پدرش «عتبه» و برادرش «شیبه» و پسرش «حنظله» به دست دلاوران بنی‌هاشم هم‌چون «علی بن ابیطالب» و «حمزه سیدالشهدا» به قتل رسیدند. از این رو کینه وی به اسلام افزون گشت و سوگند یاد کرد تا انتقام خود را از محمد صلی الله علیه و آله وسلم نگرفته، هیچگاه خود را زینت نکند و به نزد همسر خود نرود. در جنگ تاریخی احد هند به همراه گروهی از زنان مشرک مکی در آن جنگ شرکت جست و با خواندن آواز، مبارزان مشرک مکه را به جنگ واداشت.
هند با وحشی غلام جبیر بن مطعم پیمان بست که اگر محمد یا علی یا حمزه را بکشد، وی را از خویش راضی سازد!! وقتی حمزه توسط وحشی به قتل رسید، هند بدن حضرت حمزه را مثله کرد و جگر او را بیرون کشید و با دندان آن را فشرد. از آن زمان، به (هند جگرخوار) شهره شد.
هند در سال هشتم هجرت به هنگام فتح مکه، اظهار اسلام کرد و با پیامبر بر عدم اعمال منافی عفت و زنا پیمان بست.
مورخان نوشته‌اند پس از رحلت پیامبر خدا، هند در جنگ یرموک که در عصر خلفا در منطقه شام درگرفت به همراه شوهرش ابوسفیان شرکت کرد و جنگ‌جویان را به رسم جاهلیت به مبارزه فراخواند.
سرانجام در سال چهاردهم هجرت در زمان خلافت عمر درگذشت.
ابن اثیر می‌گوید: وی در روزی درگذشت که پدر ابی بکر، « ابی قحافه » نیز در آن روز مرد.
منابع:
همان، ج 10، ص 207.
الاصابه ج 4 ص 425، الاستیعاب ج 4 ص 424، اسدالغابه ج 7 ص 293