مسئله وجود کافی شیعه و آدم خوب نیست. بدیهی است که جهان هیچ‌گاه از کثیر آدم‌های خوب خالی نبوده است. اگر آدم‌های خوب در هر عصر و نسلی زیاد نبودند که همین مقدار از اسلام، انسانیت، عقل و اخلاق نیز باقی نمی‌ماند و به بشر امروز نمی‌رسید؛ و البته چه کثرت تعجب‌آوری از مردم هستند که پس از ظهور به ایشان می‌گروند و آدم‌های خوب و خوب‌تری می‌شوند. بلکه همیشه نخبگان لازم برای هر امری و نیز زمینه تحقق است آن امر است که تعیین کننده می‌باشد.
به امام سجاد علیه‌السلام گفتند: پدرت با 72 تن قیام کرد و به شهادت رسید، شما نیز قیام کنید، آخرش این است که به شهادت می‌رسیم! ایشان فرمودند: پدرم با 72 نفر قیام کرد، من اگر هفت نفر داشتم، قیام می‌کردم. بدیهی است که نه امام سجاد و نه دیگر ائمه علیهم‌السلام، هیچ گاه هفت یا 10 یا 50 نفر مثل حضرت عباس، حضرت علی اکبر، حضرت قاسم، عون، جعفر و حبیب و حضرت زینب و امام سجاد علیهم‌السلام را به همراه نداشتند که قیام کنند.
شخصی به امام صادق علیه‌السلام گفت: جدّ شما با 72 تن قیام کرد، شما چرا با این همه شاگرد و محبّ و … قیام نمی‌کنید؟ در حال سفر در بیابانی بودند و وقت نماز بود، فرمود: اگر تعداد یاران من به اندازه‌ی بزغاله‌های این گله بودند، قیام می‌کردم و به نماز ایستادند. روای گوید: پس از نماز شمردم، 17 بزغاله در آن گله وجود داشت.
پس، مسئله قیام با آدم خوب متفاوت است. صدها هزار بسیجی و مردم جان به کف، آماده‌ی فرمانبرداری تا شهادت هستند، اما «قیام»، رهبری چون امام خمینی (ره) می‌خواهد و اطراف او بزرگان، علما و آیاتی چون: شهید مطهری، شهید بهشتی، شهید مدنی، شهید دستغیب، شهید باهنر، شهید شهید اشرفی اصفهانی … و نیز بزرگان و مدیرانی چون چمران، صیاد شیرازی، باهنر، رجایی و جوانانی چون همّت و شهید فهمیده باید باشند. چنان چه انقلاب ما را نیز همین‌ها حفظ کرده‌اند و اینها پشتوانه مردم و آدم‌های خوب هستند، نه مدعیان پر سر و صدا که همیشه نیز مشکل آفرین بوده‌اند.
عناصر اصلی هر قیامی باید متناسب با هدف باشد. هدف قیام منجی عالم بشریت، حضرت بقیة‌الله فی ارضه، امام مهدی سلام الله علیه و عجل الله تعالی فرجه الشریف، یک انقلاب جهانی علیه تمامی مظاهر کفر، شرک، ظلم، جهل و فساد است – فرو ریختن کاخ‌های نظام سلطه است – «لیظهره علی الدین کلّه»، یعنی ظاهر کردن تمام دین و غالب کردن آن بر همه ادیان و مکاتب است – استقرار قسط و عدل و در یک کلمه «حکومت عدل جهانی» است، پس عناصر اولیه خود را لازم دارد. ما با این همه ادعا و تلاش و مجاهدت، هنوز در دولت و مجلس خودمان که به انتخاب خودمان تشکیل می‌شود مانده‌ایم.
برای چنین قیام، انقلاب و سپس حکومتی، اولاً زمینه پذیرش جهانی لازم است که به دنبال ناامید شدن مردم از همه‌ی ادعاها، مکاتب و ایسم‌ها و حکومت‌ها حاصل می‌شود (چنان چه نمودهای آن را در سرتاسر جهان شاهدیم) و ثانیاً 313 مؤمن، متقی، بصیر، مدیر، مدبر و مطیع ولایت لازم است، مانند: حضرات مسیح و خضر (ع)، مالک اشتر، امام خمینی، امام خامنه‌ای، امام موسی صدر، بهشتی، سید نصرالله و امثالهم لازم است، که شاهد پرورش و ظهور آنان در میان جوامع بشری نیز هستیم.
عصر ظهور و سپس حکومت جهانی [که إن شاء الله نزدیک باشد]، عصر تحقق همه وعده‌های الهی توسط انبیا و اولیایش (ع) می‌باشد. عصر غلبه ایمان بر کفر – خلافت و حکومت و مدیریت مؤمنین و صالحین در تمامی شئون – امکان مسلمانی کامل – تبدیل شدن هر گونه خوفی به امنیت و برچیده شدن فرهنگ و نظام شرک است: وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُم فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَى لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا یَعْبُدُونَنِی لَا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا وَمَن کَفَرَ بَعْدَ ذَلِکَ فَأُوْلَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ» (النّور، 55) خدا به کسانى از شما که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده اند وعده داده است که حتما آنان را در این سرزمین جانشین [خود] قرار دهد همان گونه که کسانى را که پیش از آنان بودند جانشین [خود] قرار داد و آن دینى را که برایشان پسندیده است به سودشان مستقر کند و بیمشان را به ایمنى مبدل گرداند [تا] مرا عبادت کنند و چیزى را با من شریک نگردانند و هر کس پس از آن به کفر گراید آنانند که نافرمانند.
پس برای ظهور حداقل چهار شرط و زمینه باید فراهم باشد: طرح و برنامه، رهبر، یاران، آمادگی و پذیرش مردمی. دو شرط اول فراهم است، قانون و برنامه‌ی انقلاب جهانی امام زمان(ع) بر مبنای قانون اسلام است که خداوند بر پیامبر خود نازل فرمود و طبق آیه سوم از سوره‌ی مائده، این دین کامل است. رهبر انقلاب جهانی نیز وجود مقدس امام مهدی(ع) است که در سال ۲۵۵ هـ.ق به دنیا آمد. اما شرط سوم و چهارم را باید فراهم آورد. باید عده‌ای خود را برای یاری آماده کند. این افراد باید ضمن آنکه به تقویت ایمان و تقوا همت می‌گمارند، باید به درستی وظایف یک منتظر را در زندگی خود جاری سازند. همچنین باید با اطلاع رسانی درست به مردم، آنان را با حقیقت مهدویت، زیبایی‌های دوران ظهور و ناهنجاری‌های موجود در دوران غیبت آشنا کرد تامردم خود دوران ظهور را بخواهند و آمادگی پذیرش دولت عدل مهدوی را خواستار باشد.
چنین قیامی، فرماندهان، رهبران و عناصر اصلی متناسب با هدف را اقتضا می‌نماید، وگرنه آدم‌های خوب [به ویژه منتظران] بسیارند و بلافاصله پس از ظهور، در گروه‌های ده‌هزار نفری، صد هزار نفری و میلیونی به ایشان می‌پیوندند. امید است خداوند متعال ما را نیز از آنان قرار دهد.