شاید بتوان ماه رمضان سال دهم بعثت را از سخت ترین روزهاى دوران رسالت و بلکه عمر پیامبر
اکرم صلى الله علیه و آله دانست؛ زیرا در این ماه ابتدا ابوطالب حامى خود را ـ که
در مقابل دشمنى هاى قریش، شجاعانه از آن حضرت دفاع مى کرد ـ از دست داد. سه روز
بعد، همسر باوفایش خدیجه علیهاالسلامـ که در زندگى همیشه موجبات آرامش و آسایش آن
حضرت را فراهم مى آورد ـ از دنیا رفت.[ 1 ]
به
همین جهت، این سال در دوران رسالت آن حضرت، به «عام الحزن»؛ یعنى، سال غم و اندوه
پیامبر صلى الله علیه و آله معروف شده است.

منابع

[1 ] . الاصابه، ج 8، ص
103؛ اسدالغابة، ج 5، ص 438. در اقوال دیگر وفات ابوطالب اول ذى قعده و وفات خدیجه
35؛ 25، 5 و 3 روز پس از وفات ابوطالب ذکر شده است. تاریخ سیاسى اسلام، ص 304.