وقت مخصوص، مشترك و فضيلت نمازهاي يوميه

وقت مخصوص: به اندازه خواندن يك نماز با مقدماتش، وقت اختصاصي نماز اول است و در انتهاي وقتِ زمان باقيمانده براي نماز دوم، وقت اختصاصي نماز دوم است.

مثلا از اول وقت شرعي ظهر، به اندازه چهار ركعت، وقت اختصاصي نماز ظهر است و در انتهاي وقت، يعني به اندازه چهار ركعت مانده تا مغرب (يا غروب) وقت مخصوص نماز عصر است.

وقت مشترك: مدت زمان بين دو زمان اختصاصي، وقت مشترك محسوب مي شود. بنابراين واضح است كه وقت مشترك نمازهاي ظهر و عصر، بازه بين دو زمان اختصاصي است و نماز صبح، وقت مشترك ندارد.  

وقت فضيلت: زماني است كه اگر نمازها در آن وقت خوانده شود، ثواب بيشتري دارد.

مثلا وقت فضيلت نماز صبح، از اول فجر صادق (اذان صبح) تا روشن شدن آسمان است(تقريبا 45 دقيقه). و وقت فضيلت نماز ظهر از اذان ظهر است تا زماني كه سايه شاخص به اندازه خودش شود(تقريبا يك ساعت).

پي نوشت: —————-

توضيح المسائل امام خميني، م 715. جامع احكام، م237.