پرسشگر محترم با سلام و تشکر از ارتباطتان با این مرکز 1.علائم مورد پرسش علائم وقف است که معمولا در آخر قران ها توضیح داده شده است .
2. عبدالله سجاوندى از علماى علم قرائت، علامت هایى را در مورد محل هاى وقف پیشنهاد نموده است که هنوز هم در نگارش قرآن به کار مى رود. عمده ترین این علامت ها عبارتند: از «م»، «ط»، «ج»، «ز»، «ص» و «لا».
برخى از متأخرین علامت هاى دیگرى نیز پیشنهاد داده اند، مانند: «قَلى»، «صَلى» و دو مجموعه سه نقطه اى.
«م»، علامت وقف لازم
«م»، علامت وقف لازم است«م»، یعنى وقف در آن لازم بوده و وصل آن موجب خلل در معنى مى شود،مثل: «إنَّ اللَّه شَدِیدُ العِقابِ للفُقَرَاءِ المُهَاجِرِین».
«ط»، علامت وقف مطلق
«ط»، علامت وقف مطلق است، یعنى وقف بر آن کاملاً به جاست و آغاز کردن از مابعد آن نیز خوب است (مترادف وقف تام)، مثل: «ذلِک فَضلُ اللَّهِ یُؤتِیه مَن یَشَاءُ واللَّهُ ذُوالفَضل العَظیِم».
«ج»، علامت وقف جایز
«ج»، علامت وقف جایز است، یعنى وقف و وصل آن هر دو جایز است. (مترادف وقف کافى)، مثل: «هُوَ مَولیکُم فَنِعْمَ المَولى وَ نِعْمَ النَّصِیر».
«ز»، علامت وقف مجوَّز
«ز»، علامت وقف مجوَّز است، یعنى وصل بهتر است، امّا وقف هم اشکالى ندارد. (مترادف وقف حسن)،مثل: «تَبَارَک الَّذِی بِیَدِهِ المُلکُ وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَى ءٍ قَدِیر».
«ص»، علامت وقف مُرَخَّص
«ص»، علامت وقف مرخص است، یعنى به خاطر اطاله کلام و کمبود نَفَس مى توان وقف کرد. در این صورت اگر مابعد آن جمله مفیدى بود، مى توان از آن جا شروع به تلاوت کرد وگرنه باید اعاده نموده و از محل مناسب آغاز کرد،مثل: «قُلْ اِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَ اِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبینٌ».
«لا»، علامت وقف ممنوع
«لا»، علامت وقف ممنوع است؛ یعنى چنانچه وقف کند در معنى خلل ایجاد مى شود و نباید وقف کرد (مترادف وقف قبیح)، مثل: «وَ مَا جَعَلنَا أَصْحَابَ النَّارِ إلاَّ مَلاَئِکَةً وَ ما جَعَلْنا عِدَّتَهُم إِلاَّ فِتنَةً للَّذِینَ کَفَروُا…».
«قلى»، علامت «اَلوَقفُ أَوْلى»
«قلى»، علامت «الوقف اولى» مى باشد، یعنى وقف بهتر است، مثل: «قالوُا أَنُؤمِنُ کَمَا ءامَنَ السُّفَهاءُ أَلا إِنَّهُم هُمُ السُّفَهاء».
«صلى»، علامت «اَلوَصلُ أَوْلى»
«صلى» علامت «اَلْوَصْلُ أَولى» مى باشد؛ یعنى وصل بهتر است. مثل: «اُولئِکَ عَلى هُدىً مِنْ رَبِّهِمِ وَ اُولئِکَ هُمُ الْمُفلِحوُنَ».
علامت وقف معانقه
دو مجموعه سه نقطه اى علامت «وقف مُعَانقه» یا «وقف مُراقبه» است که بر روى دو کلمه نزدیک هم قرار مى گیرد و چنانچه قارى بر یکى از این دو کلمه وقف کند، بر کلمه دیگر نمى تواند وقف کند، مثل: «ذلِکَ الکِتابُ لاَ رَیبَ فِیهِ هُدىً لِلمُتَّقِینَ».
•