پیامبر اکرم با داشتن مقام ولایت و امامت، محتوای بعثت را پیاده کرد و با ایجاد عالی ترین شکل حکومت، به بعثت تداوم بخشید. در خطابه ای که در حجهٔ الوداع ایراد کرد و حضرت علی علیه السلام را به عنوان جانشین بعد از خود منصوب کرد، حیات مجددی در کالبد بعثت دمید که پس از امام علی علیه السلام این حرکت به وسیله فرزندان معصومش ادامه یافت تا عصر غیبت کبری فرا رسید.

حرکت پر برکت بعثت به یاری اهل بیت پیامبر تا عصر غیبت تداوم یافت و هم اکنون نیز به یمن علمای اسلام و مراجع تقلید که نواب عام آن حضرت می باشند، همچنان پیش میرود تا منجی بشریت، موعود ملل، امام زمان(عج) ظهور نماید و دنیا را از عدل و داد لبریز سازد و احکام روح بخش اسلام را از کران تا کران حاکم قرار دهد.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: “اگر از عمر دنیا جز یک روز باقی نماند، خداوند متعال آن روز را به قدری طولانی خواهد کرد تا مردی از اهل بیت من که نامش هم نام من و کنیه اش مانند من است، خروج و قیام کند: یَمْلأ ُاللّه بِه الأَرْضَ قِسْطَاً وَ عَدْلاً بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً.”1

همان گونه که بعثت پیامبر اکرم در بدترین عصر تحقق یافت، ظهور حضرت حجت(عج) نیز در هنگامی است که ظلم و جور و یأس و نومیدی جهان را فراگرفته باشد. در آن زمان از اسلام جز اسمی و از قرآن جز درسی باقی نمیماند. ابی بصیر از امام صادق علیه السلام نقل می کند که فرمود: “به خدا سوگند گویا میبینم که بین رکن و مقام، بر کتاب و برنامه جدید از مردم بیعت گرفته و بر ملت عرب سخت میگیرد. آن گاه فرمود: وَیْلٌ لِطُغاهِٔ الْعَرَبِ مِنْ شَرٍّ قَدْ اِقْتَرَبَ؛ وای بر سرکشان ملت عرب از شرّی که تحقیقاً به زودی آنان را فرا خواهد گرفت.”(۴)

مهدى علیه السلام با بیرق رسول خدا صلى الله علیه و آله خروج مى کند

(باب صد و بیست و هشتم:) أبو رومان از على بن أبى طالب علیه السّلام روایت کرده که فرمود: موقعى که بیرقهاى سیاه خیل سفیانى که شعیب بن صالح در میان آن است به اهتزاز در آید مردم آرزوى مهدى علیه السّلام را کرده او را طلب میکنند پس آن حضرت با بیرق رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله از مکه خروج کرده دو رکعت نماز میخواند بعد از آن بعلت بلاهاى طولانى از خروج او مأیوس میشوند وقتى که از نماز فارغ شد بر میگردد و میگوید: ایها الناس من گریه میکنم براى بلائى که بامت محمّد صلى اللَّه علیه و آله رسیده مخصوصا بلائى که باهل بیت آن حضرت رسیده؛ ما مقهور و مظلوم واقع شدیم.

یارى کردن مهدى علیه السلام آنهائى را که از خراسان خروج مى کنند

(باب نود و سوم:) عبد اللَّه گوید: در آن موقعى که ما، در حضور رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله بودیم جوانى از بنى هاشم آمد و رنگ آن حضرت تغییر کرد، گفتند:

یا رسول اللَّه چه شده که ما همیشه در صورت شما اثر ناراحتى میبینیم؟! فرمود: ما اهل بیتى هستیم که خدا آخرت را براى ما خواسته است و این اهل بیت من بعد از من دچار بلاء شده و (از حقوق خود) محروم خواهند شد تا اینکه عده اى که بیرقهاى سیاهى دارند از طرف مشرق مى آیند و دو مرتبه یا سه مرتبه حق خود را طلب میکنند و حق را بآنها نمیدهند تا اینکه جنگ کنند و غالب شوند، آنگاه حق آن ها را بآنها میدهند ولى قبول نمیکنند و حق را بمردى از اهل بیت من رد میکنند و او زمین را پر از عدل میکند بعد از آنکه از ظلم پر شده باشد هر کدام از شما آن را درک کردید باید خود را بآن برسانید و لو اینکه با دست و سینه خود از روى برف بروید زیرا که او مهدى علیه السّلام است.2

1.سنن ابی داود، ج ۴، ص ۱۰۷/ کنز العمال، ج ۱۴، ص ۲۶۴.

2.