قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۲/۰۳/۰۷
–
۱۳۶ بازدید
آیا وهابیت امامت را قبول دارند؟
ازآن جای که وهابیت خود را پیرویکی از مذاهب اهل سنت ( مذهب حنبلی) می داند لذا در این مسئله خود را تابع اهل سنت می دانند. علماى اهل سنت درباره مسأله امامت و خلافت، دیدگاههاى گوناگونى را مطرح کرده اند؛ این دیدگاهها نه تنها از سبک و سلوک واحدى برخوردار نیست، بلکه میان آنچه درباره امامت و خلافت گفته و نظر داده اند، و آنچه در عمل به آن معتقد و متعهد شده اند فرسنگها فاصله است؛ زیرا از بررسى دیدگاههاى اهل سنت درباره امامت بدست مى آید که:
1- اهل سنت از یک سو امامت را به عنوان ریاست عام و فراگیر در امور دین و دنیا، و نیز به عنوان جانشینى پیامبر صلی الله علیه و آله معرفى مى کنند[1]، و از سوى دیگر مى گویند: امامت از جایگاه مهم دینى و عقیدتى برخوردار نبوده، بحث و اثبات آن به استدلالات و براهین عقلى نیاز ندارد، بلکه از قبیل مسایل فرعى فقهى بشمار مى آید![2]2- اهل سنت در یکجا عدالت، علم، اجتهاد و بصیر بودن را از شرایط امام و خلیفه مسلمانان مى دانند[3]، و در جاى دیگر مى گویند اگر جاهلِ فاسقِ ظالمى بر کرسى خلافت تکیه زد، و با اعمال خلاف اسلام و قرآن خود موجب تعطیل شدن حدود الهى، و وارد شدن ظلم و جور بر مسلمانان، و نیز باعث تضییع حقوق آنان شد، از صلاحیت نمى افتد و نباید از خلافت عزل شود![4]3- عده اى از اهل سنت تعیین جانشین از سوى خلیفه پیش را مطرح و برخى دیگر تعیین خلیفه توسط شوراى خاص را ذکر مى کنند، و گروهى دیگر مى گویند حتى اگر کسى از راه قهر و غلبه، یعنى به زور اسلحه و قدرت نظامى هم منصب خلافت را اشغال کرده، هر چند که فاسق و جاهل باشد او خلیفه واجب الطّاعه مسلمین است![5]بنابراین، اگر خلافت و جانشینى پیامبر صلی الله علیه و آله بنابر آنچه که اهل سنت مى گویند از نوع مسایل فقهى و فروع دینى باشد، نه از نوع مسایل مهم عقیدتى- دینى، پس مخالفت با چنین خلیفه اى و نپذیرفتن خلافت او، در صورتى که مخالف، حجت شرعى و عقلى داشته باشد، موجب کفر و فسق او نخواهد بود، بلکه از نوع مخالفت مجتهدى با مجتهد دیگر در اجتهاد و استنباط خواهد بود.واین در حالی است که در برخی متون فقهی و اعتقادی اهل سنت مخالفین با خلافت ابوبکر و عمر کافر شمرده شده اند!
پی نوشت ها:
[1] . ر. ک. شرح مقاصد، امام سعدالدین تفتازانى، ج 5، ص 232، انتشارات شریف رضى، قم؛ شرح مواقف، متن از ایجى و شرح ازعلى بن محمد جرجانى، ج 8، ص 344، انتشارات شریف رضى، قم.
[2] . الهیات، سبحانى، ج 2، ص 511، نشر مرکز عالمى للدراسات الاسلامیه به نقل از الاقتصاد فى الاعتقاد، غزالى، ص 234؛ شرح مواقف، ج 8، ص 344.
[3] . ر. ک. شرح مقاصد، ج 5، ص 232. «یشترط أن یکون مکلفا، مسلما، عدلا، حرا، ذکرا، مجتهدا، شجاعا، ذا رأی و کفایة، سمیعا، بصیرا، ناطقا، قریشیا…».
[4] . الهیات، سبحانى، ج 2، ص 518 به نقل از التمهید، باقلانى، ص 181؛ و شرح مقاصد، ج 5، ص 233.
[5] . ر. ک. احکام السلطانیه، ابوالحسن ماوردى، ص 6- 9؛ و الهیات، ج 2، ص 522- 524
1- اهل سنت از یک سو امامت را به عنوان ریاست عام و فراگیر در امور دین و دنیا، و نیز به عنوان جانشینى پیامبر صلی الله علیه و آله معرفى مى کنند[1]، و از سوى دیگر مى گویند: امامت از جایگاه مهم دینى و عقیدتى برخوردار نبوده، بحث و اثبات آن به استدلالات و براهین عقلى نیاز ندارد، بلکه از قبیل مسایل فرعى فقهى بشمار مى آید![2]2- اهل سنت در یکجا عدالت، علم، اجتهاد و بصیر بودن را از شرایط امام و خلیفه مسلمانان مى دانند[3]، و در جاى دیگر مى گویند اگر جاهلِ فاسقِ ظالمى بر کرسى خلافت تکیه زد، و با اعمال خلاف اسلام و قرآن خود موجب تعطیل شدن حدود الهى، و وارد شدن ظلم و جور بر مسلمانان، و نیز باعث تضییع حقوق آنان شد، از صلاحیت نمى افتد و نباید از خلافت عزل شود![4]3- عده اى از اهل سنت تعیین جانشین از سوى خلیفه پیش را مطرح و برخى دیگر تعیین خلیفه توسط شوراى خاص را ذکر مى کنند، و گروهى دیگر مى گویند حتى اگر کسى از راه قهر و غلبه، یعنى به زور اسلحه و قدرت نظامى هم منصب خلافت را اشغال کرده، هر چند که فاسق و جاهل باشد او خلیفه واجب الطّاعه مسلمین است![5]بنابراین، اگر خلافت و جانشینى پیامبر صلی الله علیه و آله بنابر آنچه که اهل سنت مى گویند از نوع مسایل فقهى و فروع دینى باشد، نه از نوع مسایل مهم عقیدتى- دینى، پس مخالفت با چنین خلیفه اى و نپذیرفتن خلافت او، در صورتى که مخالف، حجت شرعى و عقلى داشته باشد، موجب کفر و فسق او نخواهد بود، بلکه از نوع مخالفت مجتهدى با مجتهد دیگر در اجتهاد و استنباط خواهد بود.واین در حالی است که در برخی متون فقهی و اعتقادی اهل سنت مخالفین با خلافت ابوبکر و عمر کافر شمرده شده اند!
پی نوشت ها:
[1] . ر. ک. شرح مقاصد، امام سعدالدین تفتازانى، ج 5، ص 232، انتشارات شریف رضى، قم؛ شرح مواقف، متن از ایجى و شرح ازعلى بن محمد جرجانى، ج 8، ص 344، انتشارات شریف رضى، قم.
[2] . الهیات، سبحانى، ج 2، ص 511، نشر مرکز عالمى للدراسات الاسلامیه به نقل از الاقتصاد فى الاعتقاد، غزالى، ص 234؛ شرح مواقف، ج 8، ص 344.
[3] . ر. ک. شرح مقاصد، ج 5، ص 232. «یشترط أن یکون مکلفا، مسلما، عدلا، حرا، ذکرا، مجتهدا، شجاعا، ذا رأی و کفایة، سمیعا، بصیرا، ناطقا، قریشیا…».
[4] . الهیات، سبحانى، ج 2، ص 518 به نقل از التمهید، باقلانى، ص 181؛ و شرح مقاصد، ج 5، ص 233.
[5] . ر. ک. احکام السلطانیه، ابوالحسن ماوردى، ص 6- 9؛ و الهیات، ج 2، ص 522- 524