ویژگیهای عصر ظهور

به یقین، انتظاری که از حکومت امام مهدی (علیه السلام) می‌رود در هیچ حاکمیت و دوره‌ای وجود نداشته است. عصر و حاکمیتی که جزء آرمان بشری است و انسان‌ها همواره چشم انتظار آن مدینه‌ی فاضله‌اند؛ جهانی که لبریز از عدل و داد است و عدالت فراگیر آن به همه‌ی منازل و زوایای ناپیدای جامعه گسترده خواهد شد و هم‌چون گرما و سرما در درون خانه‌های مردم نفوذ می‌کند و مأمن و مسکن آنان را سامان می‌بخشد و بنده‌های پیدا و پنهان بندگی را از سر و گردن انسان‌ها باز می‌کند و زمینه‌ی بهره‌کشی از یک‌دیگر را به کلی برمی‌چیند.
کارگزاران ظلم و بیداد، مورد بازخواست قرار می‌گیرند، قاضیان و حاکمان کژرفتار از مسئولیت خویش عزل می‌شوند و زمین، از هر نوع خیانت و نادرستی پاک می‌گردد. گردن‌کشان و مستکبران درهم کوبیده می‌شوند و محرومان و مستضعفان در باز ستاندن حق خویش کامیاب می‌گردند. برکات و فراوانی نعمت در آن عصر به حدی است که بشر هرگز چنین چیزی به خود ندیده است ، عقول انسانی به سرحد کمال خود نایل آمده و دیگر جامعه شاهد بی‌خردان نخواهد بود. بر این اساس ویژگی های جامعه در عصر ظهور عبارت است از :
1. پاک شدن جامعه از شرک و بت پرستی و حاکم شدن یکتا پرستی:
امام صادق(ع) می فرماید: «هیچ مکانی در زمین که غیر خدا را عبادت می کردند نمی ماند مگر اینکه به خدا پرستی تبدیل شود (کمال الدین و تمام النعمه 2/ 345) .
2. حاکمیت اسلام بر تمام کره زمین:
خداوند در قرآن کریم می فرماید: «هو الذی ارسله رسول بالهدی و دین الحق لیظهره علی الدین کله و لو کره المشرکون» (توبه: 33) و همچنین امام صادق(ع) می فرماید: «اذا قام القائم لا یبقی ارض الا نودی فیها شهادة ان لا اله الا الله وان محمد رسول الله(ص)» (بحار الانوار 52/340)
چون در زمان امام زمان(عج) نیازهای بشری بر آورده می شود و عقل ها کامل می گردد دلیلی برای مخالفت وجود ندارد مگر از سوی معاندین و دشمنان سرسخت که امام(ع) را وادار به جنگ با آنها می نماید.
3. تکامل عقلی و فکری:
در زمان امام زمان (عج) عقل ها کامل و فکرها رشد می کند وبه درجه کمال و تمام می رسد. امام باقر(ع) می فرماید: «اذا قام قائمنا وضع الله یده علی رؤوس العباد فجمع بها عقولهم و کملت به احلامهم» (کافی 1/25).
امروزه یکی از مشکلات جامعه بشریت نبود عقل در کنار علم است؛ لذا شما می بیینید استکبار جهانی بدلیل نبود عقل چگونه از علم سوء استفاده می کند که مقام معظم رهبری(دام ظله) در یکی از سخنرانی هایشان از آنها به جاهلان متمدن تعبیر نمودند.
آری؛ در زمان آن حضرت علم و معرفت باعث رشد علوم انسانی مربوط به مبدأ و معاد و معارف الهی به بالاترین درجه می گردد بگونه ای طبق روایت امام باقر(ع) و «و تؤتون الحکمة فی زمانه حتی ان المرأه لتقضی فی بیتها بکتاب الله و سنة رسوله(ص)» یعنی خانم ها در خانه خود احکام شرع را از قرأن و سنت استخراج می کنند. (الغیبه نعمانی: 238)
آن حضرت اسرار زمین و آسمان و علوم را استخراج می کند در حدیثی از امام صادق(ع) آمده است: «العلم سبعة وعشرون حرفاً فجمیع ما جاءت به الرسل حرفان فلم یعرف الناس حتی الیوم غیر الحرفین، فاذا قام القائم اخرج الخمسة والعشرین حرفا فبثها فی الناس وضمّ الیها الحرفین حتی بثها سبعة وعشرین حرفاً» (بحار 52/ 336) این حدیث به این معنا است که آن حضرت بیست و هفت حرف علم را برای یادگیری مردم به عرصه ظهور می رساند.
4. رفع تبعیض و عمل به مساوات:
یکی از ویژه گی های حکومت امام زمان (ع) رفع تبیعض نژادی، فرقه ای و طایفه ای است و عدالت به تمام معنا اجرا می گردد: پیامبر(ص) فرمودند: ابشرکم بالمهدی.. یقسم المال صحاحاً فقال رجل: ما صحاحاً؟ قال: بالسویه بین الناس. (مسند احمد 3/37)
5. احیای معالم دین و تجدید سنت پیامبر(ص) و محو سنت های جاهلی:
امام زمان (ع) با ظهور خویش معالم دینی را احیا و سنت پیامبر(ص) را اجرا و عادات جاهلی و خرافات را از بین می برد و فرهنگ الهی را بر جامعه حاکم می سازد.
6. حذف مرزها و قوانین ساختگی:
در زمان ظهور حضرت تنها یک قانون اجرا می گردد و آنهم اسلام است و تنها یک حاکم حکومت جهانی را بعهده می گیرد و آنهم امام زمان(ع) است.
آری؛ در آن زمان تمام مرزها ملغی و تمام نیروهای نظامی به زیر یک پرچم اداره می شود و تمام جهان تبدیل به یک خانواده می شود. در حدیثی از پیامبر(ص) می فرماید: «یبلغ سلطانه المشرق و المغرب) حکومتش شرق و غرب را فرا می گیرد». (کشف الغمه 3/297)
7. قضاوت عادلانه:
چون آن حضرت به عدالت عمل می نماید حتی اهل ادیان دیگر راضی به قضاوت آن حضرت می شوند تا عدالت واقعی را بر قرار سازد . امام صادق(ع) می فرماید: «اذا قام القائم حکم بالعدل و ارتفع الجور فی ایامه و آمنت به السُبُل ، زمانیکه حضرت ظهور می کند به عدالت حکم می کند، ظلم و جور مرتفع می گردد و راه ها به وسیله او امن می شود.
8. برپایی عدالت اجتماعی:
اقامه عدل از نان شب برای مردم لازم تر است. جهان از بی عدالتی و ظلم و جور به ستوه آمده که نور درخشان منجی بشریت ظهور می کند و زمین را پر از عدل و داد می نماید، «یملأ الارض قسطاً و عدلاً کما ملئت ظلماً و جورا».
امام رضا(ع) می فرماید: «فاذا خرج اشرقت الارض بنوره و وُضع میزان العدل بین الناس فلا یظلم احدُ احداً» (کمال الدین و تمام النعمه و تفسیر نور الثقلین 4/47)
9. بی نیازی عمومی:
مردم دز زمان حکومت آن حضرت متنعم به نعمت های الهی و در رفاه کامل بسر می برند، اثری از فقر و تنگدستی و جود ندارد و هیچکس بفکر سود جویی از دیگران نمی باشد. پیامبر(ص) در این باره می فرماید: «یکون فی امتی المهدی ان قصر عمره فسبع سنین و الا فثمان والا فتسع یتنعم فی زمانه نعیماً لم یتنعموا مثله قط البر و الفاجر یرسل السماء علیهم مدراراً و لا تدخر الارض شیئاً حتی نباتها» (کشف الغمه کتاب اربعین حدیث فی المهدی ح1)
11. آبادانی فراگیر:
آبادی و آبادانی سراسر زمین را فرا می گیرد و حتی یک قطعه زمین بدون محصول یافت نمی شود، زمین گنج های پنهان خود را آشکار می سازد ، آسمان باران رحمت خود را فرو می ریزد، خلاصه اینکه هیچ زمینی غیر آباد به جا نمی ماند پیامبر(ص) می فرمایند: «ساکنین زمین و آسمان او را دوست دارند، زنده ها آرزو می کنند ایکاش مرده ها زنده بودند تا این عدل و آرامش و خیراتی که خداوند برای آنها فرستاده است را ببینند.» (بحار 51/104)
11. امنیت کامل:
همچنانکه حضرت ابراهیم(ع) دعا کرد که “رب اجعل هذا البلد امناً” و خداوند دعایش را مستجاب نمود، در زمان حکومت امام زمان (ع) نیز این امنیت در سرتاسر دنیا بر قرار می گردد.
لازم به ذکراست امنیت نه فقط بر جان و مال می باشد بلکه در تمامی زمینه های فردی، اجتماعی، اقتصادی، اعتقادی، سیاسی و حتی امنیت حیوانات نیز تضمین می گردد. خداوند در حدیث قدسی می فرماید: «واُلقی فی تلک الزمان الامانة علی اهل الارض فلا یضر شیئاً شیئاً و لا یخاف شیءٌ من شیء ثم تکون الهوام و المواشی بین الناس فلا یؤذی بعضهم بعضا واُنزع حُمةٍ کل ذی حُمةٍ من الهوام و غیرها و اذهب سمّ کل ما یلدغ» (بحار 52/384)
از تمامی این مطالب نتیجه می گیریم که دولت امام زمان(ع) وجامعه ای که ببرکت وجود نورانیش تشکیل می¬گیرد تحقق دعاها و آرزوهایی است که خواسته هر عاشق منتظر و چشم براه بوده است و این تحقق همان فراز از دعای افتتاح است که می خوانیم: «اللهم انا نرغب الیک فی دولة کریمة تعزّ بها الاسلام و اهله…»