۱۳۹۳/۰۶/۲۲
–
۲۶۷ بازدید
آیا یک بازیگر نیز می تواند به مردم خدمت کند و ثواب ببرد؟
استحقاق ثواب براساس امکانات و استعداد و تلاش هاى اختیارى فرد به تناسب توانایى هاى او است. از مجموع بحث استحقاق ثواب و عقاب، مى توان نتیجه گرفت که تکلیف و در پى آن ثواب و عقاب، فقط در حیطه افعال اختیارى است؛ اما آنچه خارج از اختیار مکلف است، هرگز در حیطه تکلیف یا ملاک ثواب و عقاب نیست.
براى مطالعه بیشتر ر.ک: عدل الهى، شهید مطهرى.
بارزترین جنبه ی اجتماعی عبادت، خدمت به مردم و برآوردن نیازهای آنان است. البته این خدمت فقط در رفع مشکلات مادی خلاصه نمی شود. این توجه به خلق و رفع هم و غم آنها بقدری انسان ساز و نشان از انسانیت دارد که خداوند پیامبرش را به آن می ستاید:« به یقین، رسولى از خود شما بسویتان آمد که رنجهاى شما بر او سخت است و اصرار بر هدایت شما دارد و نسبت به مؤمنان، رئوف و مهربان است»(توبه:128).
روایات بسیاری به اهمیت و جایگاه رفیع خدمت به خلق بیان شده است:
پیامبر اکرم – صل الله علیه و آله وسلم- فرمودند: «کسی که هر روز به امور مسلمانان همّت نگمارد، مسلمان نیست.»( اصول الکافی،ج 3، ص 238)
از حضرتش درباره محبوب ترینِ بندگان نزد خداوند، سؤال عبادت فردی و اجتماعی»
عبادت خدا دو قسم فردی و اجتماعی دارد و تنها قسمی از عبادت به خدمت به خلق خدا اختصاص دارد. بسیاری از عبادات واجب و مستحب مانند نماز و روزه و حج کارهایی هستند که جنبه عبادت فردی دارند و باعث نزدیکی انسان به خداوند می شوند و از قبیل خدمت به خلق محسوب نمی شوند. خدمت به خلق بسیار مهم است ولی نمی تواند جای مناسک عبادی اینچنین را بگیرد. عبادت بجز خدمت خلق نیست, در حقیقت از ناحیه کسانی القا می شود که می خواهند از زیر بار عبادت خداوند شانه خالی کنند و ضعف معنوی و عبادی خود را اینگونه توجیه نمایند و خود را موجه جلوه بدهند که قطعا صحیح نیست.
«انگیزه الهی»
برخی گمان کرده اند اگر کسی تنها خدمت به خلق کند، عبادت او کامل و جامع است. اما غافل از این که خدمت به خلق هنگامی جامع است که رنگ الهی و خدایی به آن بدهیم و شخص از وطایف عبادی فردی خود نیز بازنماند. در این هنگام است که این خدمت به خلق یکی از عبادت هایی می شود که انسان را به مقام های عالی می رساند.
در آیه ی که اشاره خواهد شد، حق مطلب ادا شده و به آن تذکر داده شده است که ابتدا ایمان به خدا، سپس خدمت به خلق، و این آن چیزی است که اسلام می خواهد« آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ أَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَکُمْ مُسْتَخْلَفینَ فیهِ فَالَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ أَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ کَبیر؛ به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از آنچه شما را جانشین و نماینده (خود) در آن قرار داده انفاق کنید (زیرا) کسانى که از شما ایمان بیاورند و انفاق کنند، اجر بزرگى دارند»(حدید/7). شد، فرمودند:«محبوب ترین بندگان نزد خداوند، آن کسی است که سودش بیشتر به مردم برسد».( همان: ص 239).
براى مطالعه بیشتر ر.ک: عدل الهى، شهید مطهرى.
بارزترین جنبه ی اجتماعی عبادت، خدمت به مردم و برآوردن نیازهای آنان است. البته این خدمت فقط در رفع مشکلات مادی خلاصه نمی شود. این توجه به خلق و رفع هم و غم آنها بقدری انسان ساز و نشان از انسانیت دارد که خداوند پیامبرش را به آن می ستاید:« به یقین، رسولى از خود شما بسویتان آمد که رنجهاى شما بر او سخت است و اصرار بر هدایت شما دارد و نسبت به مؤمنان، رئوف و مهربان است»(توبه:128).
روایات بسیاری به اهمیت و جایگاه رفیع خدمت به خلق بیان شده است:
پیامبر اکرم – صل الله علیه و آله وسلم- فرمودند: «کسی که هر روز به امور مسلمانان همّت نگمارد، مسلمان نیست.»( اصول الکافی،ج 3، ص 238)
از حضرتش درباره محبوب ترینِ بندگان نزد خداوند، سؤال عبادت فردی و اجتماعی»
عبادت خدا دو قسم فردی و اجتماعی دارد و تنها قسمی از عبادت به خدمت به خلق خدا اختصاص دارد. بسیاری از عبادات واجب و مستحب مانند نماز و روزه و حج کارهایی هستند که جنبه عبادت فردی دارند و باعث نزدیکی انسان به خداوند می شوند و از قبیل خدمت به خلق محسوب نمی شوند. خدمت به خلق بسیار مهم است ولی نمی تواند جای مناسک عبادی اینچنین را بگیرد. عبادت بجز خدمت خلق نیست, در حقیقت از ناحیه کسانی القا می شود که می خواهند از زیر بار عبادت خداوند شانه خالی کنند و ضعف معنوی و عبادی خود را اینگونه توجیه نمایند و خود را موجه جلوه بدهند که قطعا صحیح نیست.
«انگیزه الهی»
برخی گمان کرده اند اگر کسی تنها خدمت به خلق کند، عبادت او کامل و جامع است. اما غافل از این که خدمت به خلق هنگامی جامع است که رنگ الهی و خدایی به آن بدهیم و شخص از وطایف عبادی فردی خود نیز بازنماند. در این هنگام است که این خدمت به خلق یکی از عبادت هایی می شود که انسان را به مقام های عالی می رساند.
در آیه ی که اشاره خواهد شد، حق مطلب ادا شده و به آن تذکر داده شده است که ابتدا ایمان به خدا، سپس خدمت به خلق، و این آن چیزی است که اسلام می خواهد« آمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ أَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَکُمْ مُسْتَخْلَفینَ فیهِ فَالَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ أَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ کَبیر؛ به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از آنچه شما را جانشین و نماینده (خود) در آن قرار داده انفاق کنید (زیرا) کسانى که از شما ایمان بیاورند و انفاق کنند، اجر بزرگى دارند»(حدید/7). شد، فرمودند:«محبوب ترین بندگان نزد خداوند، آن کسی است که سودش بیشتر به مردم برسد».( همان: ص 239).