هنگامی که پیامبر به پیامبری رسید حاکم ایران خسرو پرویز بود . پیامبر به همین خسرو پرویز نامه نوشت .  از طرف پیامبر شـش نـامـه تـوسط شش نفر به شش نفر از  سران جهان فـرسـتـاده شـد، عـبـدالله بـن حـذافـه نامه آن حضرت را به کسرى خسروپرویز پادشاه ایـران بـرد، عمروبن عبدالله ضمرى به نجاشى پادشاه حبشه ، حاطب بن ابى بلتعه بـه مـقـوقـس پادشاه مصر، دحیة بن خلیفه کلبى به قیصر پادشاه روم ، شجاع بن وهب بـه ابـى شـهـر پـادشـاه غـسـاسـى شام ، و سلیط بن عمرو عامرى به پادشاه یمن.
خسروپرویز پس از انوشیروان به سلطنت رسید و 32 سال پیش از هجرت پیامبر بر تخت سلطنت نشسته بود.
متن نامه پیامبر این بود: بسم الله الرحمن الرحیم .من محمد رسول الله الى کسرى عظیم الفارس . سلام على من اتبع الهدى و آمن بالله و رسوله و شهد ان لااله الا الله وحده لاشریک له و ان محمدا عبده و رسوله. ادعوک بدعاء الله فانى رسول الله الى الناس کافة لانذر من کان حیا و یحق القول على الکافرین. فاسلم تسلم . فان ابیت فان اثم المجوس علیک. 
از محمد، فرستاده خدا، به کسری، بزرگ ایران.
درود بر آن کس که حقیقت را بجوید , هدایت را پیرو باشد , به خداوند و رسولش ایمان آورد , گواهی دهد که جز الله معبودی نیست , شریک ندارد , یگانه است و گواهی دهد که محمّد بنده و فرستاده اوست. من تو را به سوی خدا می‌خوانم. من فرستاده خدا برای همگان هستم تا آنان را بیم دهم و حجت را بر کافران تمام کنم. اسلام بیاور تا در سالم بمانی  و اگر از اسلام روی‌گردان شوی، گناه  زرتشتیان  بر گردن تو است.» 
  (ر.ک:  بحارالانوار، ج20، ص389 ؛ فروغ ابدیت، ج2، ص 615؛ تاریخ طبری٬‌ ج ۳ ٬ ص ۱۱۲۳ – ۱۱۴۴؛ سیره حلبیه، ج 3، ص 291)