۱۳۹۳/۰۴/۲۴
–
۱۵۴۴ بازدید
باسلام
ایاراهی هست که انسان بطورقطع یقین کندعین دعایش اجابت میشود؟
با سلام؛
بر اساس ایات و روایات متعددی که داریم دعا کردن در هر حال مخصوصا هنگام اضطرار برای دفع بلا و شدائد بهترین کار است چه این که امامان ما چنین می کردند و از دعا در برخی روایات به عنوان مخ عبادت و در برخی دیگر به عنوان اسلحه مومن یاد شده است و ایه شریفه امن یجیب که ایه 62 از سوره نمل است برای رفع مشکلات انجا که با اخلاص و اعتقاد صحیح و رعایت شرائط دعا خوانده شود به نتیجه نیز می رسد. گفتنی است در کتاب دوهزار و یک ختم تحت شماره ختم 456 ص 178 امده جهت حصول مهمات بزرگ و کلیه مطالب خواندن 12 هزار بار و اگر نتوانند حد اقل 120 مرتبه این ایه شریفه سریع الاثر است.
در ادامه توجه شما را به مطالبی درباره دعا جلب می نماییم امید است که مفید فائده باشد:
دعا آثار مثبت و گران قدر بسیارى براى انسان به ارمغان مى آورد از جمله:
1- دعا داراى آثار تربیتى و سازنده فراوانى است. دعاها مشتمل بر مجموعه عظیمى از معارف بلند الهى و عمیق ترین آموزه هاى توحیدى عرفانى و فلسفى است.
2- دعا موجب تلطیف روح در سایه ارتباط با معبود و در پى آورنده پاکى و طهارت نفس است.
3- دعا آرام بخش دل و تسکین دهنده آلام روحى و روانى است.
4- دعا آرمان پرور و هدف ساز و جهت بخش است.
5- دعا امید بخش انسان است. زیرا در پرتو آن انسان خود را با بزرگ ترین منبع فیض هستى در ارتباط تنگاتنگ و صمیمانه مى بیند و از تنهایى و بى کسى نجات مى یابد.
6- دعا استمداد از نیروها و عوامل ماوراى مادى در حل مشکلات و از طرف دیگر کسب موفقیت هر چه بیشتر در امور اس
7- علامه طباطبایى رحمه الله با استفاده از دو آیه شریفه «وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِى عَنِّى فَإِنِّى قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ»؛ و آیه «ادْعُونِى أَسْتَجِبْ لَکُمْ»؛ استفاده مى فرمایند که در استجابت دعا دو چیز معتبر است:
یکم) دعوت، خواستن و طلب باشد، آن هم به راستى و صداقت؛ نه که این لقلقه زبان باشد که لفظ «ادعو» آن را مى رساند.
دوم) فقط از خداوند بخواهد که لفظ «عنّى» همین را مى فهماند. بنابراین اگر به یک سبب از هزاران اسباب خارجى اعتماد کند، از خدا نخواسته و در این جا «عنّى» محقق نشده است» و خداوند قول نداده که اگر از دیگران چیزى خواستید، آن را مستجاب کند. حال در هر دعایى این دو شرط مهم تحقق داشته باشد، اجابت حتمى است و اگر هر یک از این دو شرط نباشند حقیقت دعا به طور کامل تحقق نیافته است، لاجرم خداوند استجابت آن را تضمین نفرموده است؛ بلکه اگر کسى از غیر خدا چیزى بخواهد، خداوند او را به غیر خود واگذار مى فرماید.
8- دعا یعنى درخواست از خداى متعال براى برآورده ساختن حاجتى مى باشد و طبیعى است که این ارتباط در صورتى مؤثر است که فقط ظاهر دعا مورد توجه نباشد، بلکه در باطن انسان توجه به خدا و تضرع به پیشگاه او شکل بگیرد و انسان فقط خدا را مؤثر در امور بداند. رسول اکرم صلى الله علیه وآله مى فرماید: «اعلموا ان الله لا یقبل دعاءً عن قلب غافل»؛ «بدانید که خداوند دعائى که از قلب غافل برخاسته باشد قبول نمى کند». بحار الانوار
در واقع خداى متعال این گونه بندگان خود را تأدیب و تربیت مى کند تا از راه خطا بازگشته و مسیر صحیح هدایت الهى را در زندگى خود انتخاب کنند.
موفق و پیروز باشید.
بر اساس ایات و روایات متعددی که داریم دعا کردن در هر حال مخصوصا هنگام اضطرار برای دفع بلا و شدائد بهترین کار است چه این که امامان ما چنین می کردند و از دعا در برخی روایات به عنوان مخ عبادت و در برخی دیگر به عنوان اسلحه مومن یاد شده است و ایه شریفه امن یجیب که ایه 62 از سوره نمل است برای رفع مشکلات انجا که با اخلاص و اعتقاد صحیح و رعایت شرائط دعا خوانده شود به نتیجه نیز می رسد. گفتنی است در کتاب دوهزار و یک ختم تحت شماره ختم 456 ص 178 امده جهت حصول مهمات بزرگ و کلیه مطالب خواندن 12 هزار بار و اگر نتوانند حد اقل 120 مرتبه این ایه شریفه سریع الاثر است.
در ادامه توجه شما را به مطالبی درباره دعا جلب می نماییم امید است که مفید فائده باشد:
دعا آثار مثبت و گران قدر بسیارى براى انسان به ارمغان مى آورد از جمله:
1- دعا داراى آثار تربیتى و سازنده فراوانى است. دعاها مشتمل بر مجموعه عظیمى از معارف بلند الهى و عمیق ترین آموزه هاى توحیدى عرفانى و فلسفى است.
2- دعا موجب تلطیف روح در سایه ارتباط با معبود و در پى آورنده پاکى و طهارت نفس است.
3- دعا آرام بخش دل و تسکین دهنده آلام روحى و روانى است.
4- دعا آرمان پرور و هدف ساز و جهت بخش است.
5- دعا امید بخش انسان است. زیرا در پرتو آن انسان خود را با بزرگ ترین منبع فیض هستى در ارتباط تنگاتنگ و صمیمانه مى بیند و از تنهایى و بى کسى نجات مى یابد.
6- دعا استمداد از نیروها و عوامل ماوراى مادى در حل مشکلات و از طرف دیگر کسب موفقیت هر چه بیشتر در امور اس
7- علامه طباطبایى رحمه الله با استفاده از دو آیه شریفه «وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِى عَنِّى فَإِنِّى قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ»؛ و آیه «ادْعُونِى أَسْتَجِبْ لَکُمْ»؛ استفاده مى فرمایند که در استجابت دعا دو چیز معتبر است:
یکم) دعوت، خواستن و طلب باشد، آن هم به راستى و صداقت؛ نه که این لقلقه زبان باشد که لفظ «ادعو» آن را مى رساند.
دوم) فقط از خداوند بخواهد که لفظ «عنّى» همین را مى فهماند. بنابراین اگر به یک سبب از هزاران اسباب خارجى اعتماد کند، از خدا نخواسته و در این جا «عنّى» محقق نشده است» و خداوند قول نداده که اگر از دیگران چیزى خواستید، آن را مستجاب کند. حال در هر دعایى این دو شرط مهم تحقق داشته باشد، اجابت حتمى است و اگر هر یک از این دو شرط نباشند حقیقت دعا به طور کامل تحقق نیافته است، لاجرم خداوند استجابت آن را تضمین نفرموده است؛ بلکه اگر کسى از غیر خدا چیزى بخواهد، خداوند او را به غیر خود واگذار مى فرماید.
8- دعا یعنى درخواست از خداى متعال براى برآورده ساختن حاجتى مى باشد و طبیعى است که این ارتباط در صورتى مؤثر است که فقط ظاهر دعا مورد توجه نباشد، بلکه در باطن انسان توجه به خدا و تضرع به پیشگاه او شکل بگیرد و انسان فقط خدا را مؤثر در امور بداند. رسول اکرم صلى الله علیه وآله مى فرماید: «اعلموا ان الله لا یقبل دعاءً عن قلب غافل»؛ «بدانید که خداوند دعائى که از قلب غافل برخاسته باشد قبول نمى کند». بحار الانوار
در واقع خداى متعال این گونه بندگان خود را تأدیب و تربیت مى کند تا از راه خطا بازگشته و مسیر صحیح هدایت الهى را در زندگى خود انتخاب کنند.
موفق و پیروز باشید.