عصراسلام: پروانهها قسمت عمدهای از جهان حشرات را تشکيل میدهند و طبق محاسبات دانشمندان، تاکنون یکصد هزار نوع از اين حشره شناخته شده است. بالهای پروانهها را پولکهای شفاف و رنگارنگ پوشانيده که طرز قرار گرفتن آنها، از شاهکارهای خلقت به شمار میآيد. پروانههای نر، قشنگتر و خوش خط و خالتر از مادهها هستند.
پروانهها، چشم های مرکب دارند که تعداد آنها گاهی به هجده هزار میرسد! پروانه تا وقتی تکامل پیدا کند مانند سایر حشرات چهار مرحله از زندگی را میگذراند: تخم، کرم، پیله، پروانه که برای نمونه کرم ابریشم را که اکثر مردم با آن آشنایی دارند میتوان نام برد.
پروانهها تا وقتی که به صورت کرم زندگی می کنند از برگ نباتات استفاده می نمایند. ولی چون پروانه شوند از شیره و شهد گلها می خورند. اما استثنائی هم در بین آنها دیده می شود مانند ” پروانه ارغوانی ” که چون عقاب بلند پرواز و چون کلاغ کوتاه بین، از اوج درخت فرود آمده و شکم خود را از گند و کثافات مرداب ها پر می کند.
پروانهها با پاهای خود طعم را حس میکنند، گیرندههای عصبی انتقال دهندهی طعم و مزه غذا روی پاهای پروانهها قرار دارند که به آنها در یافتن میزبان و مواد غذایی کمک میکنند. پروانه ماده روی گیاه مینشیند و با پاهای خود به برگ ضربه میزند تا بو و عطر برگهای گیاه در هوا متصاعد شود. سپس گیرندههای شیمیایی واقع در پشت پاهای او، دستور مناسب بودن گیاه جهت تخمگذاری را به مغز حشره منتقل میکنند. در صورت مثبت بودن پاسخ، پروانه روی گیاه مذکور تخمگذاری میکند
ما معمولاً پروانه ها را می بینیم که از گل دیدن می کنند و از برگی به برگ دیگر میرود. پروانههای بزرگسال برای تولید مثل، ماموریت دارند. بله، آنها در طول مسیر شهد گل رامزه می کنند، اما نرها به دنبال ماده هستند و ماده ها به دنبال گیاهان میزبان هستند که بر روی آنها تخم های خود را بگذارند. هنگامی که تخم ریزی می کنند، لارو برگهای میزبان را میخورد و به کاترپیلارهای بزرگتر تبدیل میشود. هر گونه یک یا چند میزبان برای لاروهای خود دارد.
یک پروانه دارای سنسورهای چشایی در پاهای خود است که از طعم گیاهانی که روی آن قرار دارد ، آن را مطلع می کند ذائقه ها نیز می توانند بسیار ظریف باشند. هنگامی که غذای خود را میخورند، بسته به نوع طعم آن، میتواند تصمیم بگیرد که دوست دارد یا نه. هر دو جنس نر و ماده پروانه با استفاده از پاهای خود بوی شکر موجود در شهد گلهای میزبان را تشخیص میدهند و از آن تغذیه میکنند.
بنابراین حس چشایی در پروانهها کاملاً متفاوت هستند، یعنی اینکه جوانههای طعم آنها روی پاهای آنها وجود دارد. بنابراین اکنون که می دانیم پروانه ها چگونه غذای خود را طعم میدهند، سوال طبیعی این است که آنها چگونه آن را می خورند؟ آنها در واقع نمیتوانند غذای خود را جویده یا گاز بزنند، اما درعوض مایعات به شکل شهد، شیره، آب میوهها و مواد معدنی خاص می نوشند.
آنها یک ساختار بلند مانند نی به نام یک خرطوم دارند که این وظیفه مهم را انجام می دهد. درابتدا، هنگامی که پروانه ها از شفیره بیرون می آیند خرطوم یا پروبوسک در دو بخش جدا می شود.
با بزرگ شدن، اولین کاری که یک فرد بالغ باید انجام دهد، جمع آوری پروبوسیس خود با استفاده از palpi واقع در نزدیکی پروبوسکیس است تا یک ساختار طولانی و لولهای تشکیل شود. اگر به موقع به این امر نرسد، آنگاه پروانه نمیتواند بنوشد و مدت طولانی قادر به زنده ماندن نخواهد بود.
منابع: دردانم، نگاهک