قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
۱۳۹۸/۰۹/۰۷
–
۲۱۷۴ بازدید
برچه اساسی می توان گفت غلبه وپیروزی باحق خواهدبود؟
با توجّه به آیات و شواهد تاریخی گوناگون، روشن می شود که تاریخ چیزی جز انعکاس درگیری پایدار و بی امان حقّ و باطل نیست. رویارویی طرفداران این دو از سپیده دم تاریخ تا کنون به طور مداوم و در میدان های گوناگون حیات جریان داشته و پیروزی و شکست دست به دست گردیده است. البته قدرت غیبی خداوند همیشه یاور حقّ پرستان و مؤمنان بوده است. در روند تاریخ مقاطع بسیاری پیش آمده که حقّ و رهروان راهش در ضعف و فشار و باطل و میدان دارانش در تاخت و تاز بوده اند؛ اما سرانجام تاریخ طبق سنن الهی از آن حق و حق طلبان است و حاکمیت خط انبیا بر تمامی قلوب و نفوس تحقّق خواهد یافت. قرآن نویدگر این حقیقت است که در مبارزه طولانی و پردامنه حق و باطل، سرانجام حق پیروز است و باطل محتوم به اضمحلال و انهدام و فنا: [1] «قل جاء الحقّ و زهق الباطل اِنّ الباطل کان زهوقاً» [2] ؛ «بگو حقّ آمد و باطل را نابود ساخت که باطل بی تردید لایق محو و نابودی است» و «یرید اللَّهُ اَن یُحقّ الحقّ بکلماته و یقطع دابر الکافرین لیحقّ الحقّ و یبطل الباطل و لو کره المجرمون» [3] ؛ «و خداوند می خواهد حق را با کلمات خود تقویت و ریشه کفر و کافران را قطع کند تا حقّ تثبیت شود و باطل از میان برود؛ هر چند مجرمان را خوش نیاید».
تضادّ و کشمکش بین حقّ و باطل و مؤمنان و کافران از نخستین لحظات تاریخ تا کنون ادامه داشته است و نزاع و ستیزه های خارج از این چهارچوب، محدود و گذرا بوده و استمرار و تداومی در تاریخ نداشته است. حال نقطه پایانی این درگیری و تضادّ کجا و چه وقت است؟ با توجّه به وعده قرآن، نقطه پایانی این «تضادّ»، غلبه و پیروزی ایمان و حقّ و نابودی کفر و باطل است؛ بدین صورت که در عصری، «حقّ» به اوج قدرت و کمال خود می رسد و زمینه برای فتح و پیروزی آن به وجود می آید. باطل نیز به نهایت قدرت و انحطاط و فساد کشیده می شود و وقتی هر دو به نهایت خود رسیدند، حقّ با امداد خداوند و آگاهی و توانایی مؤمنان و صالحان بر باطل غلبه می کند و کافران و مفسدان را از میان برمی دارد و قدرت و سلطه شیطان از بین می رود. در روایات به صراحت از نابودی و هلاکت شیطان به دست امام زمان علیه السلام اشاره شده است.
پیروزی نهایی نیروهای حق و صلح و عدالت، اندیشه ای قرآنی است که با قاطعیت اعلام می دارد: پیروزی نهایی با دین حق و ایمان و غلبه قطعی صالحان و متقیان، کوتاه شدن دست ظالمان و مستکبران و آینده روشن و سعادتمندانه بشر است.
نقطه اوج و متعالی این حرکت با قیام و ظهور منجی موعود – و از دیدگاه اسلام مهدی(عج) – تحقّق می یابد و او رهبری گروه حقّ را به دست می گیرد و با تمام توان، به جنگ نهایی با جبهه کفر و باطل می پردازد و در تحقّق وعده های حتمی الهی، پیروز می شود و تاریخ به شکوه مندترین فرجام خود می رسد.
این وعده قطعی و حتمی خداوند، تخلّف نمی پذیرد و حقّ با تمام توان و شکوه، به پیروزی می رسد. از مجموع آیات و روایات استنباط می شود که قیام مهدی موعودعلیه السلام آخرین حلقه از مجموعه حلقات مبارزات حق و باطل است که از آغاز جهان برپا بوده است. مهدی موعود، تحقّق بخش ایده های همه انبیا و اولیا و مردان مبارز راه حق است و به عبارتی او حاصل تمامی مجاهدت ها و تلاش های پیامبران و ثمره قیام ها و مبارزات حقّ طلبان است:
«از آیات قرآن، استفاده می شود که ظهور مهدی موعود حلقه ای است از حلقات مبارزه اهل حق و اهل باطل که به پیروزی نهایی اهل حق منتهی می شود. سهیم بودن یک فرد در این سعادت، موقوف به این است که آن فرد عملاً در گروه اهل حق باشد. آیاتی که بدان ها در روایات استناد شده است، نشان می دهد که مهدی موعود(عج) مظهر نویدی است که به اهل ایمان و عمل صالح داده شده است [4] ، مظهر پیروزی نهایی اهل ایمان است.» [5] .
آری ظهور مهدی موعود منّتی است بر مستضعفان و خوار شمرده شدگان و وسیله ای است برای پیشوا و مقتدا شدن آنان و مقدمه ای برای وراثت آنها و خلافت الهی در روی زمین است. [6] ظهور مهدی موعود، تحقّق بخش وعده ای است که خداوند متعال از قدیم ترین زمان در کتب آسمانی، به صالحان و متقیان داده است که زمین از آن آنان است و پایان تنها به متقیان تعلق دارد». [7] .
امام باقرعلیه السلام در تفسیر آیه «و تلک الایّام نداولها بین النّاس» [8] می فرماید: «از وقت خلقت آدم تا این زمان، دولتی برای خدا و دولتی برای ابلیس بوده است. پس کجا است دولت خدا در این زمان؟! و نیست صاحب دولت خدا، مگر قائم» [9] .
امام هادی علیه السلام فرموده است: «او کسی است که وحدت کلمه ایجاد می کند، نعمت را کامل می سازد. خداوند حق را به دست او تحقّق می بخشد و باطل را نابود می کند. آن گاه آیه «بقیةاللَّه خیرٌ لکم» را قرائت کرد و فرمود: به خدا سوگند! بقیّة اللَّه، او است» [10] .
در روایتی آمده است: «محمد بن مسلم گوید: از امام باقرعلیه السلام پرسیدم: مقصود از آیه «و اللیل اذا یغشی» چیست؟فرمود: شب، اشاره به آن است که سدّ راه علی علیه السلام شد و او را فرو پوشاند. «و النّهار اذا تجلّی»، روز، اشاره به قائم ما است که وقتی خروج می کند، دولتش بر همه دولت های باطل چیرگی می یابد» [11] .
به طور خلاصه اینکه بر اساس «فلسفه تاریخ» هدف و غایت تاریخ، عبادت و بندگی خدا و رسیدن به کمالات اخلاقی و انسانی است. مکانیسم و محرّک این حرکت، اراده انسان ها و تضادّ و درگیری بین دو جبهه حق و باطل است که در نهایت با نابودی جبهه باطل، به پایان خواهد رسید. عصر هر پیامبری، بستر و مرحله ای برای گذر تاریخ به مراحل بالاتر و کامل تر از گذشته است. تاریخ در عصر ظهور، به مرحله نهایی و کامل خود خواهد رسید. این مرحله آغاز زندگی نوین، پیشرفته و متکامل است و بشر در آن از رفاه، سعادت، عدالت، امنیت و معنویت برخوردار خواهد شد.
پاورقی
[1] ر.ک: ظهور و سقوط جامعه ها و تمدن ها از دیدگاه قرآن، صص 439 – 437.
[2] اسراء(17)، آیه 81.
[3] انفال(8)، آیه 7 و 8.
[4] نور(24)، آیه 55.
[5] مرتضی مطهری، قیام و انقلاب مهدی، پیشین ما ص 54.
[6] قصص(28)، آیه 5.
[7] انبیاء(21)، آیه 105؛ اعراف(7)، آیه 128.
[8] آل عمران(3)، آیه 40.
[9] ما زال منذ خلق اللَّه آدم دولة للّه و دولة لابلیس، فأین دولةاللَّه؟ اما هو قائم واحد: محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، (تهران: مطبعة الاسلامیه، 1384)، ج 51، ص 54؛ محمد بن مسعود عیاشی، تفسیر عیّاسی، (تهران: مکتبة العلمیة الاسلامیة، 1380)، ج 1، ص 199.
[10] هو الّذی یجمع الکلم و یتمُّ النّعم و یحق اللَّه به الحقّ و یزهق الباطل. و هو مهدُّیکمُ المنتظر، ثمّ قرأ: «بقیةاللَّه خیرٌ لکم» و قال: هو و اللَّه بقیّة اللَّه»: کامل سلیمان، یوم الخلاص، (تهران: آفاق، 1376)، ج 2، ص 663؛ علی یزدی حائری، الزام الناصب، (تهران: 1351)، ص 57.
[11] محمد بن مسلم [قال:] سألت اَبا جعفر عن قول اللَّه تعالی «و اللیل اذا یغشی»، قال: اللیل فی هذا الموضع، الثانی، غشّ امیرالمؤمنین فی دولته الّتی جرت له علیه… «و النهار اذا تجلّی»، النهار هو القائم منّا اهل البیت، اذا قام غلب دولة الباطل»: محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، پیشین، ج 51، ص 49.
تضادّ و کشمکش بین حقّ و باطل و مؤمنان و کافران از نخستین لحظات تاریخ تا کنون ادامه داشته است و نزاع و ستیزه های خارج از این چهارچوب، محدود و گذرا بوده و استمرار و تداومی در تاریخ نداشته است. حال نقطه پایانی این درگیری و تضادّ کجا و چه وقت است؟ با توجّه به وعده قرآن، نقطه پایانی این «تضادّ»، غلبه و پیروزی ایمان و حقّ و نابودی کفر و باطل است؛ بدین صورت که در عصری، «حقّ» به اوج قدرت و کمال خود می رسد و زمینه برای فتح و پیروزی آن به وجود می آید. باطل نیز به نهایت قدرت و انحطاط و فساد کشیده می شود و وقتی هر دو به نهایت خود رسیدند، حقّ با امداد خداوند و آگاهی و توانایی مؤمنان و صالحان بر باطل غلبه می کند و کافران و مفسدان را از میان برمی دارد و قدرت و سلطه شیطان از بین می رود. در روایات به صراحت از نابودی و هلاکت شیطان به دست امام زمان علیه السلام اشاره شده است.
پیروزی نهایی نیروهای حق و صلح و عدالت، اندیشه ای قرآنی است که با قاطعیت اعلام می دارد: پیروزی نهایی با دین حق و ایمان و غلبه قطعی صالحان و متقیان، کوتاه شدن دست ظالمان و مستکبران و آینده روشن و سعادتمندانه بشر است.
نقطه اوج و متعالی این حرکت با قیام و ظهور منجی موعود – و از دیدگاه اسلام مهدی(عج) – تحقّق می یابد و او رهبری گروه حقّ را به دست می گیرد و با تمام توان، به جنگ نهایی با جبهه کفر و باطل می پردازد و در تحقّق وعده های حتمی الهی، پیروز می شود و تاریخ به شکوه مندترین فرجام خود می رسد.
این وعده قطعی و حتمی خداوند، تخلّف نمی پذیرد و حقّ با تمام توان و شکوه، به پیروزی می رسد. از مجموع آیات و روایات استنباط می شود که قیام مهدی موعودعلیه السلام آخرین حلقه از مجموعه حلقات مبارزات حق و باطل است که از آغاز جهان برپا بوده است. مهدی موعود، تحقّق بخش ایده های همه انبیا و اولیا و مردان مبارز راه حق است و به عبارتی او حاصل تمامی مجاهدت ها و تلاش های پیامبران و ثمره قیام ها و مبارزات حقّ طلبان است:
«از آیات قرآن، استفاده می شود که ظهور مهدی موعود حلقه ای است از حلقات مبارزه اهل حق و اهل باطل که به پیروزی نهایی اهل حق منتهی می شود. سهیم بودن یک فرد در این سعادت، موقوف به این است که آن فرد عملاً در گروه اهل حق باشد. آیاتی که بدان ها در روایات استناد شده است، نشان می دهد که مهدی موعود(عج) مظهر نویدی است که به اهل ایمان و عمل صالح داده شده است [4] ، مظهر پیروزی نهایی اهل ایمان است.» [5] .
آری ظهور مهدی موعود منّتی است بر مستضعفان و خوار شمرده شدگان و وسیله ای است برای پیشوا و مقتدا شدن آنان و مقدمه ای برای وراثت آنها و خلافت الهی در روی زمین است. [6] ظهور مهدی موعود، تحقّق بخش وعده ای است که خداوند متعال از قدیم ترین زمان در کتب آسمانی، به صالحان و متقیان داده است که زمین از آن آنان است و پایان تنها به متقیان تعلق دارد». [7] .
امام باقرعلیه السلام در تفسیر آیه «و تلک الایّام نداولها بین النّاس» [8] می فرماید: «از وقت خلقت آدم تا این زمان، دولتی برای خدا و دولتی برای ابلیس بوده است. پس کجا است دولت خدا در این زمان؟! و نیست صاحب دولت خدا، مگر قائم» [9] .
امام هادی علیه السلام فرموده است: «او کسی است که وحدت کلمه ایجاد می کند، نعمت را کامل می سازد. خداوند حق را به دست او تحقّق می بخشد و باطل را نابود می کند. آن گاه آیه «بقیةاللَّه خیرٌ لکم» را قرائت کرد و فرمود: به خدا سوگند! بقیّة اللَّه، او است» [10] .
در روایتی آمده است: «محمد بن مسلم گوید: از امام باقرعلیه السلام پرسیدم: مقصود از آیه «و اللیل اذا یغشی» چیست؟فرمود: شب، اشاره به آن است که سدّ راه علی علیه السلام شد و او را فرو پوشاند. «و النّهار اذا تجلّی»، روز، اشاره به قائم ما است که وقتی خروج می کند، دولتش بر همه دولت های باطل چیرگی می یابد» [11] .
به طور خلاصه اینکه بر اساس «فلسفه تاریخ» هدف و غایت تاریخ، عبادت و بندگی خدا و رسیدن به کمالات اخلاقی و انسانی است. مکانیسم و محرّک این حرکت، اراده انسان ها و تضادّ و درگیری بین دو جبهه حق و باطل است که در نهایت با نابودی جبهه باطل، به پایان خواهد رسید. عصر هر پیامبری، بستر و مرحله ای برای گذر تاریخ به مراحل بالاتر و کامل تر از گذشته است. تاریخ در عصر ظهور، به مرحله نهایی و کامل خود خواهد رسید. این مرحله آغاز زندگی نوین، پیشرفته و متکامل است و بشر در آن از رفاه، سعادت، عدالت، امنیت و معنویت برخوردار خواهد شد.
پاورقی
[1] ر.ک: ظهور و سقوط جامعه ها و تمدن ها از دیدگاه قرآن، صص 439 – 437.
[2] اسراء(17)، آیه 81.
[3] انفال(8)، آیه 7 و 8.
[4] نور(24)، آیه 55.
[5] مرتضی مطهری، قیام و انقلاب مهدی، پیشین ما ص 54.
[6] قصص(28)، آیه 5.
[7] انبیاء(21)، آیه 105؛ اعراف(7)، آیه 128.
[8] آل عمران(3)، آیه 40.
[9] ما زال منذ خلق اللَّه آدم دولة للّه و دولة لابلیس، فأین دولةاللَّه؟ اما هو قائم واحد: محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، (تهران: مطبعة الاسلامیه، 1384)، ج 51، ص 54؛ محمد بن مسعود عیاشی، تفسیر عیّاسی، (تهران: مکتبة العلمیة الاسلامیة، 1380)، ج 1، ص 199.
[10] هو الّذی یجمع الکلم و یتمُّ النّعم و یحق اللَّه به الحقّ و یزهق الباطل. و هو مهدُّیکمُ المنتظر، ثمّ قرأ: «بقیةاللَّه خیرٌ لکم» و قال: هو و اللَّه بقیّة اللَّه»: کامل سلیمان، یوم الخلاص، (تهران: آفاق، 1376)، ج 2، ص 663؛ علی یزدی حائری، الزام الناصب، (تهران: 1351)، ص 57.
[11] محمد بن مسلم [قال:] سألت اَبا جعفر عن قول اللَّه تعالی «و اللیل اذا یغشی»، قال: اللیل فی هذا الموضع، الثانی، غشّ امیرالمؤمنین فی دولته الّتی جرت له علیه… «و النهار اذا تجلّی»، النهار هو القائم منّا اهل البیت، اذا قام غلب دولة الباطل»: محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، پیشین، ج 51، ص 49.