مدیر گروه آینده‌پژوهی پژوهشکده مهدویت و آینده‌پژوهی با بیان اینکه ادیان و مذاهب دیگر رابطه بین زندگی کنونی و زندگی پس از ظهور منجی را قطع کرده‌اند، گفت: از منظر تشیع معنا ندارد که یک منتظر خود را فقط منتظر روز موعود قرار دهد و هیچ‌کار دیگری انجام ندهد.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی (ایسکا) به نقل از خبرگزاری ایکنا، حجت‌الاسلام و‌المسلمین رحیم کارگر، اعتقاد به زنده بودن منجی را از ویژگی‌های برجسته اندیشه مهدوی تشیع خواند و اظهار کرد: نبودِ امام زنده به معنای فقدان رهبر و هادی باطنی، بسته شدن ارتباط آسمان و زمین و تنهایی قرآن و محروم ماندن آن از همراه و مفسر حقیقی است و مسئله مخالفت با مهدویت و حضرت امام عصر(عج)، در حقیقت از مخالفت با ولایت و خلافت حضرت امیرالمؤمنین(ع) و تکذیب روایات صریح پیامبر(ص) آغاز شده است.

وی افزود: نبود امام به معنای بی سرپرست و یتیم ماندن بشریت و در واقع سپردن فضا به دست شیاطین انس و جن است. در این صورت حکام فاسق فاجر و فاقد صلاحیت رهبری و پیشوایی بر مسلمین حکومت خواهند کرد. نبود امام(ع) در واقع نبود برکت معنوی است و ما هر سال با رسیدن نیمه شعبان، احساس می‌کنیم که ارتباط و تعلق ما با امام زمان(عج) و اعتقاد ما به حقانیت و درستی راه ما و به حضور ملموس، اما ناپیدای امام(عج) بیشتر شده و زندگی ما از تفسیر درست و نشاط معنوی خاصی برخوردار است.

حجت‌الاسلام کارگر با تأکید بر این‌که ما نباید بین عصر ظهور و بین زندگی کنونی خود قطع کنیم، خاطرنشان کرد: ادیان و مذاهب دیگر بین زندگی خود و زندگی پس از ظهور منجی قطع کرده‌اند. در جامعه ما نیز گروه‌هایی چون انجمن حجتیه بین زندگی کنونی و زندگی عصر ظهور قطع کرده‌اند و ما می‌خواهیم بگوییم که اتفاقاً بین زندگی کنونی ما و زندگی عصر ظهور پیوند و ارتباط وثیقی برقرار است.

استاد مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم تصریح کرد: معنا ندارد که زندگی خود را از زندگی عصر ظهور جدا بدانیم و برای مثال خود را فقط منتظر روز موعود قرار دهیم و هیچ‌کار دیگری انجام ندهیم. دیگران تنها منتظر وقوع آن اتفاق هستند و هیچ کاری انجام نمی‌دهند و حتی انتظار آنان نیز انتظار معقول و درستی نیست و اعتقاد راسخی به پدیده ظهور ندارند.

وی با اشاره به این مطلب که نبودِ امام زنده(عج) با نظام عدل الهی و نیز نظام علی و معلولی و اسباب و مسببی جهان منافات دارد، درباره مبانی و ادله‌ اندیشمندان تشیع مبنی بر زنده بودن و طول عمر حضرت مهدی(عج) اظهار کرد: هر اعتقادی ـ درست یا غلط ـ از مبانیی برخوردار است و ما باید ببینیم که در نظام هستی و نیز در نظام وحیانی و قدسی الهی چه برنامه‌ها، مبانی و زیرساخت‌های معرفتی برای این اعتقاد وجود دارد.

این محقق و پژوهشگر عنوان کرد: مشکل اعتقاد دیگران ـ و به ویژه وهابیت ـ درست به آشفتگی مبانی آنان در باب امامت و ولایت برمی‌گردد. اگر آنان امامت را می‌پذیرفتند، یقیناً مباحث مربوط به منجی را نیز که ادامه مباحث امامت است، می‌‌پذیرفتند و چون امامت و ولایت را نپذیرفتند، به تبع، ادامه آن را نیز به هر شکل ممکن رد می‌کنند.

مدیر گروه مهدویت واحد مشاوره و پاسخ به سؤالات دانشجویی نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها تصریح کرد: مبانی اعتقادی ما درباره زنده بودن امام، به صراحت به سه بخش اصلی مبانی قرآنی، مبانی روایی و مبانی عقلی تقسیم می‌شود، افزود: هرچند که ما می‌توانیم به این سه دسته از مبانی، مبانی تجربی، تاریخی، فلسفی و حتی مبانی فطری را نیز بیفزاییم.

وی در بخشی از سخنان خود با اشاره به مبانی تاریخی وجود منجی گفت: بشر از دیرباز با مشکلات، ناکامی‌ها، جنگ‌ها و سختی‌هایی روبه‌رو بوده است و به رغم این سختی‌ها تاکنون دوام آورده و همیشه در ناملایمات و سختی بوده و همیشه چشم به یک آینده خوب و روشنی داشته است.

استاد مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم همچنین با اشاره به مبانی فلسفی وجود منجی خاطرنشان کرد: فلاسفه به سبب وجود مشکلات و ناکامی‌های موجود در جامعه بحث مدینه فاضله را مطرح کرده‌اند؛ مدینه فاضله‌ای که از کمترین کمبود و کاستی برخوردار است.

وی همچنین با اشاره به مبانی فطری وجود منجی خاطرنشان کرد: در بحث رویکرد به منجی گویی که ما کاره‌ای نیستیم و این درون و وجود فطری و نهادی ماست که ما را به تلاطم درمی‌آورد: در اندرون من خسته‌دل ندانم چیست/ که من خموشم و او در فغان و در غوغاست. اگر ما ساکت بنشینیم، او خاموش نمی‌ماند. از همین روست که گویی چیزی در درون تمامی اقوام و ملل عالم غوغا می‌کند که سرانجام موعود نجات‌بخش بزرگی خواهد آمد.

مدیر گروه مهدویت واحد مشاوره و پاسخ به سؤالات دانشجویی نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه‌ها، در ادامه سخنان خود به تشریح مبانی قرآنی، روایی و عقلی مبنی بر زنده بودن منجی موعود بشریت، حضرت امام عصر(عج) پرداخت.